Sennheiser HDB 630 review: nieuw noise-cancelling topmodel met HiFi-aspiraties

Een tijdje terug namen we op Techfi de Sennheiser Momentum 4 Wireless onder de loep. Een noise-cancelling hoofdtelefoon die zich ook drie jaar na introductie nog in warme belangstelling mag verheugen. Tot voor kort was deze het absolute topmodel bij Sennheiser, als je tenminste een draadloze koptelefoon met ruisonderdrukking zocht. De pas verschenen Sennheiser HDB 630 is erboven gepositioneerd. Dat zie je terug in de prijs - maar die is wel te rechtvaardigen.

Sennheiser HDB 630: verschillen met de Momentum 4 Wireless

Qua design is de afstand echter niet zo groot. Als je ze zij aan zij legt, is de gelijkenis wel heel sterk . Verschillen zijn er ook, in de vorm van de units met de drivers, in de gebruikte materialen en de beschikbare kleuren. De twee Sennheisers delen wél hetzelfde chassis, wat de gelijkenis versterkt. Omdat er van de Momentum 4 Wireless verschillende kleuredities zijn verschenen, kan de HDB 630 op basis van een snelle blik overkomen als wéér eens een special edition.

Dat is het echter niet. De giveaway is de hoofdband: bij de Momentum 4 Wireless is hier een chique textiel gebruikt, bij de HDB 630 is deze bekleed met leder. Aan de buitenkant tenminste; aan de binnenkant is er een kunststof, die makkelijk te reinigen is. Altijd goed nieuws voor mensen zonder haar, of als je bepaalde haarproducten gebruikt.

Als het over functies gaat, biedt de HDB 630 dezelfde pluspunten als de M4W. De spectaculaire accuduur van 60 uur mét NC is er zo een, net als de ruime ondersteuning van aptX codecs. De HDB 630 heeft via de Smart Control Plus-app bovendien veel interessante audiofeatures. Een belangrijk punt van verschil is er op het gebied van weergave: de HDB 630 is de eerste draadloze hoofdtelefoon die Sennheiser onderbrengt in de HD 6xx-familie, waar heel wat iconische hifi-hoofdtelefoons hun oorsprong vinden. Het is ook meer in de richting van die hifi-modellen getuned. Kleine spoiler-alert: dat doet hem anders klinken dan andere NC-koptelefoons.

De basis blijft hetzelfde bij de Sennheiser HDB 630

Als het over de vorm gaat, is de HDB 630 dus zo goed als identiek aan de Momentum 4 Wireless. De gebruikte materialen zijn echter deels anders, waardoor je toch een luxueuzere hoofdtelefoon op je hoofd plaatst. Het grootste deel, zoals de driverbehuizingen, blijft echter uit een hard kunststof opgetrokken. Ook de beugel die eindigt in een Y-vorm heeft geen sterke premium uitstraling, ondanks een matzilver kleurtje dat je eerst laat denken dat het gebruikte materiaal metaal is.

Hierdoor heeft de Sennheiser HDB 630 een wat functioneler uiterlijk dan high-end rivalen als de Px7 S3 en Px8 S2 van Bowers & Wilkins of de DALI IO-8. Dat de buitenkant van de hoofdband uit leder is, is meteen chiquer. Ook de oorkussens bij die concurrenten zijn van een zacht materiaal.

De positieve keerzijde van de gemaakte keuzes is dat de bouwkwaliteit en strakkere vormgeving deze HDB 630 beter geschikt doen lijken voor een taaier mobiel leven. De meeste high-end rivalen zien er toch wat kwetsbaarder uit. Overigens komt de Sennheiser met een degelijke harde case, die de koptelefoon goed zal beschermen.

De bediening van de HDB 630 verloopt voornamelijk via touch op het rechtoor. Deze werkt ook met dunnere handschoenen en gedroeg zich tijdens het testen ook betrouwbaar. Typische problemen, zoals een aanraking niet herkennen of een horizontale veegactie (volume) interpreteren als een verticale (verspringen in de playlist) kwamen zelden voor. 

Draagcomfort van de Sennheiser HDB 630: een beetje oorbroei, maar niet storend

Qua comfort gooit de HDB 630 heel hoge ogen. Ik merkte nauwelijks dat het m’n kruin raakte en ook aan de oren voelt het lekker zacht. De oorkussens zijn voortreffelijk. Je merkt bij het plaatsen van de koptelefoon wel wat blaasgeluidjes van lucht die uit het schuim wordt geduwd. De kussens vormen zich goed naar je oorschelpen, waardoor er een goede afdichting ontstaat. En dit ondanks betrekkelijk weinig druk op de oren. Passief houdt de HDB 630 dus al heel veel omgevingsgeluid tegen.

Er is wel wat warmte-ontwikkeling aan de oren. Na een uur of twee dragen was ik wel blij om de koptelefoon af te nemen om mijn oren te laten ademen. Ongemakkelijk, zoals je bij meer oordruk hebt, werd het echter niet. 

Bluetooth met aptX Losless zender in de doos

Een geniale zet is dat Sennheiser bij de HDB 600 een BTD 700-adapter levert. Dit kleine usb-toestel steek je in een laptop, smartphone of tablet, waarna het functioneert als Bluetooth-zender. Dat bundelen is vrij uniek, al heb je bijvoorbeeld bij JBL de optie om de Tour One M3 te krijgen met een aparte SmartTx-doosje. Een iets ander concept wel; het is ook te gebruiken als Bluetooth-zender, maar is vooral toch een afstandsbediening. De focus ligt bovendien eerder op Auracast dan HiFi codecs.

Als je telefoon en computer al Bluetooth aan boord hebben, waarom nog een extra zender gebruiken? Het antwoord is dat deze BTD 700 veel betere codecs ondersteunt, waaronder aptX Adaptive en AptX Lossless. Je geeft dus je Bluetooth een upgrade. Dat is zeker interessant voor iPhone/iPad/Mac-eigenaars (want Apple doet niet mee aan aptX) en pc’s zijn ook niet altijd voorzien van betere codec-ondersteuning.

Niets is natuurlijk gratis. De BTD 700 kun je los kopen voor 50 euro, een deel van dat bedrag is uiteraard verrekend in het prijskaartje van de HDB 630. Gebruik je de adapter niet, dan ben je eigenlijk onnodig extra aan het betalen. Als je de BTD 700 onderweg gebruikt, zit je wel met iets dat uit de onderkant van je telefoon steekt. Echt hinderlijk is dat niet.

Aangezien je naadloos van adapter naar telefoon kunt schakelen als Bluetooth-bron, kun je makkelijk de BTD 700 enkel bovenhalen als je bijvoorbeeld thuis of op kantoor luistert. Dat er in de case een apart vakje is voor de adapter, daar ben ik wel blij mee. Zo’n minuscul ding raak je makkelijk kwijt, leert de ervaring.

Enkel op de computer een app voor de BTD 700

In de praktijk is de BTD 700 vlot te gebruiken. Zowel op een iPad, Samsung Galaxy S24 Ultra, iMac (Intel), Macbook Air M2 als pc werkte het onmiddellijk. Insteken en nagenoeg meteen is het beschikbaar. De HDB 630 maakt er dan automatisch verbinding mee. Er is helaas geen mobiele app om de BTD 700 te bedienen, een euvel dat ook de vergelijkbare Creative BT-W6 treft.

Wel is er een app voor Windows en macOS: Sennheiser Dongle Control. Hier kun je best wel nuttige zaken instellen (zoals overschakelen naar een low-latencymodus voor gamers), dus een mobiele app zou wel waardevol zijn. De headset gebruiken bij calls kan trouwens ook met de BTD 700, deze werkt heel goed bi-directioneel.

Waar is aptX Lossless?

Het paradoxale aan de HDB 630 is dat die BT 700-adapter aptX Lossless ondersteunt – maar de hoofdtelefoon niet. Als je deze Sennheiser-adapter zou gebruiken met bijvoorbeeld de (200 euro duurdere) Px8 S2 van Bowers & Wilkins zou je in principe een ‘betere’ audioconnectie hebben dan met de HDB 630. Het is natuurlijk wél zo dat aptX Lossless ten opzichte van aptX Adaptive in de hoogste kwaliteit slechts een marginaal verschil biedt. De kans is heel groot dat je het niet zou horen. Maar toch, een lossless-modus hoort anno 2025-2026 echt wel bij een vlaggenschip. Dat zegt natuurlijk de reviewer die vanuit een audiohoek naar koptelefoons kijkt; niet elke consument zal er net zo over denken.

Wie echt op de hoogste audiokwaliteit mikt, krijgt twee extra opties bij de Sennheiser HDB 630. Via de app kun je ondersteuning voor (lossy) 96 kHz/24-bit aanzetten, wat een herstart van de koptelefoon vereist. Uiteraard moet je brontoestel dat ondersteunen, in de vorm van de aptX Adaptive-codec. Wat nagenoeg altijd werkt is de HDB 630 via een USB-kabel aansluiten. Deze kan dan audio zonder verlies en tot 96 kHz / 24-bit ontvangen. In de case zit trouwens een kabel die eindigt in een audiojack, handig voor een oude iPod die je in een retrobui bovenhaalt, of als je een in-flight mediasysteem wil gebruiken.

Sennheiser Smart Control Plus zit vol audiofeatures

Sennheiser zet niet zó sterk in op het aanbieden van veel functies als pakweg JBL of Sony. Toch is het zeker de moeite om de Smart Control Plus-app te installeren. Hier kun je vooral veel aanpassen op het vlak van geluidsweergave. Dat past heel goed bij deze hifi-georienteerde hoofdtelefoon. Als je graag zelf de weergave aanpast, dan zullen de vele mogelijkheden in de app vast in de smaak vallen.

De HDB 630 verteert tweaking goed, en dat kan op verschillende manieren. Naast de vaste presets die Sennheiser voorziet, kun je zelf een eigen geluidspreset creëren. Daar zijn niet minder dan drie benaderingen voor beschikbaar. De eenvoudigste is met een equalizer met vijf schuifbalken. Via de parametrische equalizer heb je echter veel meer vrijheid. Met geavanceerde controls kun je elke frequentie aanpassen (zowel in decibel als de Q-waarde, of hoe breed de piek of dal is).

Een derde, meer intuïtieve manier is Sound Check. Je speelt dan een eigen nummer af, waarna je in vijf stappen telkens een keuze maakt uit drie weergaves. Zo hoef je niet over frequentiebanden of Q-waardes nadenken. Of naar pieptonen te luisteren om je gehoor te testen. Het is een slimme aanpak – Sony biedt iets gelijkaardigs – waarmee je makkelijk met een sound kunt eindigen die je beter ligt.

Gebouwd in Ierland

De HDB 630 gebruikt twee 42-mm drivers die Sennheiser – staat trots te lezen aan de binnenkant van elk oor – in Ierland bouwt. Het is niet helemaal duidelijk of het een andere driver is dan in de Momentum 4 Wireless. De fabrikant stelt wel dat de implementatie anders is, wat ook bijdraagt aan een heel andere sound – wat ze aantonen met een grafische voorstelling van een meting van beide modellen op hun website.

Een driver stop je namelijk niet zomaar in een behuizing. Onder meer de hoeveelheid ruimte achter de driver en hoeveel demping is aangebracht zijn manieren om de klank van een koptelefoon fijn af te regelen. Aangezien de M4W nog in handbereik lag, was het heel makkelijk om Sennheisers stelling even te onderzoeken.

En inderdaad, de grafiek die Sennheiser zelf publiceert lijkt echt te kloppen. De Momentum 4 Wireless is een stukje aanweziger in het laag, wat uit de doos net meer beleving geeft bij gaming en video dan de HDB 630. De relatieve rijkdom van het midden van het luxere model - omdat de bassen en de treble minder geaccentueerd zijn - zijn echter fijner voor kritisch muziekluisteren.

Evenwichtig betekent hier: universeel

De HD 630 is een heel aangename hoofdtelefoon om naar muziek te luisteren. De klank is niet extreem delicaat, wat je 'audiofiel' zou kunnen noemen. Het is wel wat vlakker getuned, wat in dit geval ervoor zorgt dat het ruime middenbereik geslaagd in de schijnwerpers wordt gezet. De controle was ook heel goed: wolligheid in de lage frequenties was helemaal afwezig.

Die combinatie laat gitaarmuziek met rauwe vocalen, zoals de nummers op het Herman Brood-hommage ‘Bluefinger’ of de manische Keltische punk van Flogging Molly op ‘Devil’s Dance Floor' (uit de soundtrack van ‘House of Guinness’), opwindend klinken. Er zat vooral veel textuur en detail in de gitaren, wat een veel genuanceerdere luisterervaring opleverde. Een hoop gitaren met veel vervorming: vaak herleiden hoofdtelefoons door compressie dat tot een vlakke gitaarmuur. Dat lijkt indrukwekkend, maar lang luisteren doe je er niet naar. Dat kan wel met de HDB 630, in dit geval via de BTD 700 vanaf een iMac.

Een streepje bas erbij mag zeker

De keerzijde is dat het soms wel wat beleefd kan overkomen. Met ‘H.O.O.D.’ van KNEECAP – nog eentje die de Ierse Netflix-reeks gebruikte – zit de vaart er geweldig in, maar hiphop mag wel meer body hebben. De Bass Boost inschakelen: zeker doen. Het is een kleine baslift, zonder dat je opeens naar iets dofs zit te luisteren.

Omhulling is voor een gesloten NC-koptelefoon voortreffelijk, muziek en stemmen zitten eerder buiten je om, dan tussen de oren. De live-ervaring bij ‘Het Beest is Baas’ van Kommil Foo op hun album samen met Orquesta Tanguedia was hierdoor heel sterk (gestreamd via Apple Music). Terwijl de nadruk bij dit nummer sterk op de vocalen ligt via de Sennheiser, staan de instrumenten mooi verder op het podium. De harmonica in het bijzonder komt wel heel fraai uit de mix, vol en levensecht. Dat had ik ook heel sterk bij het grappige ‘Ruimtevaarder’ op ’30 Jaar Kommil Foo’, maar dan met de spaarzame koperblazer in de achtergrond. 

Dat vollere en ruimtelijke karakter maakt de HDB 630 ook heel fijn bij (goed opgenomen) podcasts, zoals 'The Louis Theroux Podcast'. Wie het moeilijk vindt om te concentreren op lange gesproken podcasts, zal dat misschien met deze koptelefoon wat makkelijker vinden.

Noise-cancelling van de Sennheiser HDB 630: op topniveau

De ruisonderdrukking bij de HDB 630 lijkt op gelijke voet te staan met de Momentum 4 Wireless. Dat wil zeggen: het is heel goed. Uit de doos werkt het in een adaptieve modus die bijna altijd heel goed inschat hoeveel NC er vereist is. In sommige situaties kon ik echter meer stilte verkrijgen in de Custom-modus en dan de ANC-schuifbalk in de app naar 100 procent te brengen. Zowel in de synthetische tests als in real-life situaties pakte de Sennheiser zowel het lage, vermoeiende herrie als hoger lawaai (zoals het geluid van lucht dat beweegt) heel goed aan. Misschien iets minder goed dan Sony, maar het lijkt me toch eerder een marginaal verschil.

Als er wind was, bleef de impact beperkt. De microfoons – er zijn acht in totaal, waarvan zes extern – lijkt er goed tegen bestand. Sennheiser voorziet wel in een Anti-Wind-modus, maar laat die uit als er ook veel omgevingsgeluid is. De NC werkt een stuk minder goed met deze modus ingeschakeld. Gek genoeg is de transparantie dan ook minder effectief. Als je het naar 100 procent brengt, blijft spraak rond je vrij dof. Zonder de antiwindfunctie is er veel meer verschil tussen NC max en transparantie max. Zoals gezegd werkt de touchbediening goed, ook met het moeilijkere knijpbeweging om het transparantieniveau te veranderen. Als touchbediening-pessimist had ik dat niet verwacht.

De spraakkwaliteit tijdens het telefoneren is goed. Van wind heeft de HDB 630 matig last, het blijft heel verstaanbaar. Bij veel lawaai rondom heb je een paar seconden waarin de koptelefoon achterblijft, maar snel wordt je stem weer helder, maar dunntjes gepresenteerd. De JBL Tour One M3 en Bowers & Wilkins Px8 S2 kunnen dit trucje ook, maar ze laten je stem wel minder nasaal klinken dan hier het geval was.

Conclusie

Dat de HDB 630 niet gewoon een special edition van de Momentum 4 Wireless is, dat blijkt wel snel. Wel had de afstand tussen die twee modellen naar mijn idee wat groter mogen zijn. Zeker qua uiterlijk, al is de HDB 630 iets chiquer. Ondersteuning voor aptX Lossless was ook een mooi onderscheidend punt geweest. Zeker omdat de meegeleverde Bluetooth-adapter – een slimme zet – hier wel mee om kan gaan. Opnieuw: het is niet dat aptX Lossless opeens een must is, maar dit blijft een duurder toestel en dan mag je wel iets extra's verwachten. Al moeten we daarbij opmerken dat de HDB 630 zachter geprijsd is dan veel luxe rivalen. 

De vlakkere tuning van de HDB 630 tovert deze koptelefoon om tot een zeer geslaagde weergever van nagenoeg elk muziekgenre. Wel zal je soms die Bass Boost nodig hebben, een keuze waar je qua geluidskwaliteit niet voor afgestraft wordt. De noise-cancelling is zeer goed, het comfortgehalte heel hoog. Dat stukje uitstraling dat mist, wordt zodoende helemaal gecompenseerd door goed geluid in alle omstandigheden. Ook in drukke kantooromgevingen of tijdens een lange vlucht.

Sennheiser HDB 630