ASUS Zenbook DUO (2025) review: twee beeldschermen, één hele fijne laptop

Asus sleutelt al langer aan het Duo-concept: laptops met meer dan één beeldscherm. Dat begon met schermpjes in het touchpad, en circa vijf jaar terug trapte het af als een experiment op luxe gamelaptops. Weer wat later dook het op in op creators gerichte Zenbook Pro modellen. Het probeersel begon met een tweede, langgerekt schermsegment boven het toetsenbord. Dat bleek destijds lekker innovatief, maar was het toch niet helemaal. Er zat meer potentie in. Na een tussenstation met vouwbaar oled-scherm kwam Asus vorig jaar met wat ons betreft de definitieve vorm: 'gewoon' twee volwaardige oled-schermen, met een geheel los te koppelen toetsenbordje daartussen. De Asus Zenbook Duo (2025) is hiervan de opvolger, en onderwerp van deze review.

Deze Zenbook Duo 2025 (oftewel het UX8406CA-model) is dus de tweede iteratie van deze vorm. Het setje schermen is in grootte en specificaties gelijk gebleven, maar onder het onderste paneel ligt vernieuwde Intel-hardware. De Intel Core Ultra 9 285H-processor belooft aanzienlijk betere prestaties, vooral wat betreft grafische prestaties met de nieuwe geïntegreerde Arc-videokaart. Lees: deze Zenbook Duo moet dienst kunnen doen als productiesysteempje, alsmede als luxe entertainment-apparaat.

Op die prestaties komen we later absoluut terug, maar eerst: hoe oogt en voelt zo’n dubbelschermse laptop precies?

ASUS Zenbook Duo (2025): twee schermen, één formule

De Asus Zenbook Duo (2025) verandert wijs genoeg niet aan het voorgaande chassis. Het 14 inch grote laptopje komt compact en zakelijk over. Dichtgeklapt meet het totale systeem net geen 2 centimeter: iets dikker dan de meeste moderne laptops van deze grootte, maar dat is hier zeker niet zonder reden. De meeste laptops hebben immers een vast toetsenbord, geen geïntegreerde kickstand en – dit gaat niemand verbazen – vaak toch maar één scherm.

Klap je de Zenbook Duo open, dan heb je in eerste instantie een vrij normatieve notebook. Dungelijnd schermpje (inclusief Windows Hello-webcam erboven), eronder een toetsenbordje en een relatief ferme touchpad. Beide vormen van input zijn, zeker gezien de 14-inch grootte, nog best ruim ingedeeld. De functierij en pijltjescluster ogen wat dun, maar blijken in de praktijk verre van krampachtig. De scissor switches opereren soepeltjes en het aanraakoppervlak is responsief genoeg; vrijwel iedere gebruiker kan wennen aan deze invoer.

Aansluitingen van de ASUS Zenbook DUO (2025)

Opvallend aan dit dunne en toch complexe chassis is vooral de aanwezigheid van poorten. Die is namelijk niet al te zuinig ingedeeld. Aan de flanken vinden we twee Thunderbolt 4-poorten, een vertrouwde usb-a 3.2 (5 Gbps), de traditionele combo-jack voor audio en een full-size hdmi 2.1-poort. Voor het gros van het gebruik zijn docks of adapers dus niet direct een must: de meeste randapparatuur past prima in de beschikbare aansluitingen. Dat past prima bij het concept van een lekker flexibel systeempje. Alleen een (microSD-)kaartlezertje had niet misstaan.

Het unicum van de Asus Zenbook Duo (2025) zit natuurlijk ónder dat invoerpaneeltje. Daar schuilt immers dat tweede oled-scherm. Zonder veel moeite of kracht wipt het magnetische toetsenbord los, waarna het (via Bluetooth) volledig draadloos te gebruiken is. Let wel: het 300 gram lichte invoerpaneel glijdt wel eens een stukje over gladdere oppervlaktes, waaronder gelakt hout. Iets grotere rubbertjes (of een grovere textuur) zouden dat verhelpen.

Belangrijker: je hebt nu twee identieke oled-schermen tot je beschikking. Dat klinkt mogelijk wat gimmicky, maar in de realiteit is het veel nuttiger dan gedacht. De twee segmenten van de Zenbook Duo zijn namelijk volledig vrij te positioneren, geheel afhankelijk van wat je ermee wilt doen. De oled-schermen bieden daarmee interessante mogelijkheden. Leg een of beide schermen plat voor een tekensessie, of positioneer ze opwaarts met de stugge metalen kickstand. Dat kan boven en onder, of gekanteld naast elkaar, als een soort opengeslagen boek. Zolang je niet op ‘s werelds wankelste tafeltjes werkt, staat het allemaal stevig genoeg voor een paar uur productiviteit – of entertainment.

Uitstekende beeldkwaliteit

Asus zet al de nodige jaren fors in op oled, niet zonder reden. Deze techniek staat garant voor een overtuigend plaatje. In dit geval zelfs: overtuigende plaatjes. De twee panelen zijn qua specificaties identiek aan die van vorig jaar, maar zoals we van Asus’ oled-schermen gewend zijn, zijn ze heel erg goed. Op 14 inch formaat (35,6 cm) oogt de 3k-resolutie (2880 bij 1800 pixels) haarscherp. Bewegende beelden tonen bovendien vloeiend, dankzij 120 Hz-weergave. Het is echter vooral de kleurrepresentatie die hoge ogen gooit.

Beide schermen dekken de volle 100 procent van het DCI-P3-kleurengamma en komen met gedegen kalibratie voor dat kleurprofiel. Met een druk op de knop in de MyASUS-software kan je schakelen tussen een standaard cinematisch profiel (met lekker aangedikte contrasten en kleurintensiteit) en een zuiver gebalanceerd sRGB of P3. Beide kalibraties blijken, zoals verwacht van Asus, zeer kleurecht. Zelden scoren laptopschermpjes zo goed.

Op zowel sRGB als P3 behalen de schermen een gemiddelde deltaE-waarde van rond de 1,0; op P3 zelfs nipt daaronder. Lees: hier kun je als creatieve professional prima werk mee verrichten. Zij dat werk vooral online of voor televisie, drukwerk en bioscopen; op deze kleuren en kalibraties kun je gewoon vertrouwen. Dat maakt de Zenbook Duo een interessante keuze als compacte productiemachine. Of gewoon een apparaat om series en films levensecht op te kunnen ervaren, inclusief hdr-weergave.

De helderheid is wellicht nog het grootste obstakel voor een goede kijkervaring. Met een gemeten piekhelderheid rond de 351 nits zijn de schermen zeker niet flets te noemen, maar buiten in de zon vallen ze sneller weg. De glanzende coating – nog altijd de norm voor aanraakgevoelige oled-schermen – spiegelt behoorlijk. Dat maakt het lastig om in de buitenlucht nog te kunnen genieten van de diepe schaduwtinten. Een tekstje tikken op het terras gaat nog, maar B-roll bewerken of een filmtrailer bekijken kun je beter binnen doen.

Voor de meeste gebruikers zal het er weinig toe doen, maar het oled-paneel schakelt ook aardig snel. Gemiddeld genomen duurt het circa anderhalve milliseconde om pixels van kleur te doen veranderen: dat is ruim voldoende om de verversingsfrequentie van 120 hertz bij te houden. Beide oled-schermpjes presteren significant sneller dan menig gaminglaptop (of handhelds) zonder oled. 

Touch- en peninvoer van de ASUS Zenbook DUO (2025)

Beide schermen ondersteunen dus multi-touch-invoer, maar zijn optioneel ook te gebruiken met stylussen volgens het Microsoft Pen Protocol. In onze ervaring werkt dat allemaal naar behoren: door websites swipen en lichtcurves aanpassen met de Asus Pen 2.0 werkt meestal soepel genoeg. Voor veeleisender tekenwerk is daarentegen wel enige voorzichtigheid (dan wel gewenning) vereist. Daarvoor moeten de schermen stevig plat liggen en volledig vrijblijven van handpalmen – dat laatste puur om onbegrijpelijke dubbele invoer te voorkomen.

Voor de meeste gebruikers zal de touch- en peninvoer afdoende zijn, maar echte tekenprofessionals zijn denkelijk beter af met een gedegen tabletje. Dat positioneert vaak toch net iets prettiger dan een laptop met twee klapschermen.

De inhaalsprong van Intels tweede generatie Ultra-chips

Qua uiterlijk mag de Zenbook Duo (2025) lijken op het model van vorig jaar, de hardware onder dat tweede scherm is flink vernieuwd. In het 2025-model van de Zenbook Duo spreken we daar over een tweede generatie Intel Core Ultra-chip: de Core Ultra 7 255H of de Core Ultra 9 285H. Ons sample-model had de laatste en zwaarste uitvoering, al worden uiteindelijk alle modellen gepaard met grofweg dezelfde waar: 32 GB aan ddr5-geheugen en 1 TB aan PCIe 4.0 nvme-opslag (de Western Digital SN5000S).

De door ons geteste Intel Core Ultra 9 285H scoort fraai in de zwaarste benchmarks. Op vol vermogen kan deze Arrow Lake-chip zich nog altijd niet meten met Raptor Lake-refresh, maar het nieuwere aanbod is goed op weg met hun inhaalsprong. De op rendement gebouwde Ultra-chips lopen nog maar 20% tot 30% achter op hun rianter bedeelde voorgangers uit monster-laptops. Een enkele nieuwe P-kern presteert ondertussen grofweg net zo goed als eentje uit de veelvretende krachtpatsers van de veertiende generatie.

Vergelijkingen en statistieken daargelaten: de Intel Core Ultra 9 285H presteert in de praktijk gewoon erg goed. Op deze processor kun je prima beroep doen voor bijvoorbeeld videobewerking van ruwe 4K-bestanden. Met behulp van een behoorlijke 32 GB aan werkgeheugen zit je ook niet verlegen voor ruimte om te multitasken of een telg zwaardere applicaties (simultaan) te draaien. Dat sluit ook fraai aan op de dubbele schermen: Premiere inrichten over twee kleurechte schermen of Photoshop én Lightroom naast elkaar draaien, dat werkt hier uitermate goed.

Ingebakken op de nieuwe Intel Core Ultra-chips zit een nieuwe generatie Intel Arc-gpu. In dit geval is dat Intel Arc 140T, die niet de minste grafische presaties belooft. De igpu telt acht Xe-kernen en is als niet in de details, dan toch in grote lijnen vergelijkbaar met de videokaart waar de MSI Claw 8 AI+ beroep op doet, zij het hier met tot 20 procent hogere kloksnelheid. Dat is nog altijd niet het spul om bloedmooie spellen en raytracing op hogere framerates te draaien, maar een stevige video-encodering of wat casual gaming? Dat vormt vaak geen enkel probleem. Lees: op de Zenbook Duo kun je prima je Blue Prince-verslaving doorzetten of een paar indie-games meepakken.

Ook prettig aan de nieuwe Core Ultra-chips: ze lopen aanzienlijk minder heet op en presteren op de accu minstens zo goed als aan de netstroom. In een zware cpu-test schommelt de processor gemiddeld rond de 77 graden celsius, zonder ooit ver boven de 85 graden te pieken. Dat is verre van overdreven heet. In het verleden was dat wel eens anders, maar Intels recentere processors doen het uitzonderlijk goed wat betreft warmteproductie en accuprestaties. In ieder geval in deze laptop, die voor die prestaties ook niet vaak onredelijk luid wordt.

Prima accuprestaties, ook met twee oled-panelen

Over accuprestaties gesproken: vanzelfsprekend komt de Zenbook Duo met een iets kleinere batterij, gezien de krappere vorm. In plaats van een full fat 90 wattuur accu, spreken we hier van een 75 wattuur model. Dat is voor een 14 inch laptopje alsnog niet verkeerd – en dat zien we ook terug in onze accutests.

Standaard kantoortaken (op één scherm, met grofweg de helft van de lichtsterkte) houdt de Zenbook Duo een uur of twaalf uit. Met zwaarder werk en/of meer gebruik van de twee schermen houdt het apparaat het vanzelfsprekend minder lang vol, maar alsnog mag het rendement er wezen. Wat 4k-video’s door elkaar knippen, verspreid over twee schermen? In onze tests hield de Zenbook Duo het hoofd daar al snel drie tot vier uur boven water.

Opvallend is ook dat het tweede scherm geen gigantische aanslag doet op het accugebruik. De oled-panelen zijn relatief zuinig. De applicaties en de daarvoor vereiste rekenkracht hebben veel meer invloed op hoelang de Zenbook Duo op de batterij kan teren. Dat zien we terug in onze langdurige kantoortest van circa twaalf uur. Dezelfde test met dubbel de schermen slurpt niet dubbel zo snel; het verbruik stijgt daar met hoogstens 30 procent.

De Zenbook Duo laat zich overigens exclusief opladen over usb-c-connectie. De zeer compacte meegeleverde netadapter en bijbehorende kabel ondersteunen doorvoer tot maar liefst 65 watt, waarmee de laptop ook relatief rap weer vol genoeg zit voor een volgende sessie. Het uitblijven van een lomp stroomblok sluit ook weer prima aan op het ‘flexibele werklaptop’-motief.

Conclusie

Het moge duidelijk zijn: de dubbele schermen van de Zenbook Duo zijn geen gimmick. Met twee volwaardige displays in een compact pakket realiseert deze laptop de potentie van het Duo-concept. Niet langer is het secundaire scherm een soort appendix waar je nuttige invulling voor zoekt – integendeel. Het is inherent nuttig om te allen tijde twee fraaie oled-schermen bij de hand te hebben.

Beide panelen verdienen bovendien lof voor hun prestaties. Ze zijn vloeiend en out-of-the-box opvallend kleurkritisch (in sRGB en Display-P3), wat de Duo-laptop meteen een gedegen optie maakt voor creatieve professionals. In het vervolg zien we ze graag nog een tikkeltje feller, maar verder is er weinig op de visuele kunde aan te merken.

Dit vernieuwde UX8406CA-model van de Zenbook Duo gooit wat betreft prestaties ook hoge ogen. De hier geteste Intel Core Ultra 9 is nog niet van het niveau van een zware gamelaptop of een opgevoerd workstation, maar in de praktijk verschilt het niet bar veel. De processor is krachtig en rendementsrijk genoeg om een goed aantal uur te kunnen produceren of multi-tasken. Zelfs een gamepje kan er tegenwoordig prima vanaf met de Intel Arc 140T igpu.

Ook niet onbelangrijk: de Asus Zenbook Duo (2025) zet niet al te hoog in wat betreft prijs. Het hier geteste luxere model komt momenteel met een vraagprijs van 2099 euro. Dat is nauwelijks duurder dan de eerste Duo-laptops, die destijds niet één oled-scherm telden en aanzienlijk minder krachtig uitpakten. Ook vanuit dat perspectief kunnen we Asus enkel aanmoedigen om de Duo-reeks vanaf hier ‘recht zo die gaat’ voort te zetten.

ASUS Zenbook DUO UX8406CA (2025)