ASUS Vivobook Pro 15 OLED (2024) review: krachtige basis kan meer finesse gebruiken

Bij Asus kan je kiezen tussen Zenbook en Vivobook als je een wat luxere laptop zoekt. Van die twee is Vivobook wat betaalbaarder. De Vivobook Pro 15 OLED (2024) zit dan weer aan de bovenkant van die lijn. Dit model is dan ook ontworpen voor creators, zoals de digitaal creatieve mens tegenwoordig heet. Dat zie je terug in de uitrusting en in een aardig foefje, de Asus DialPad, op het trackpad. De luxe hardware drijft de prijs wel op, wat de vraag oproept of je hier nu echt veel waar voor je geld krijgt. Het is een laptop die zeker sterke kanten heeft, maar in andere opzichten ook wat teleurstelt. Welke zaken voor jou zwaarder wegen, kan je beter zelf bepalen - de bevindingen hieronder bieden in elk geval houvast bij je keuze.

ASUS Vivobook Pro 15 OLED (2024): Pro of niet?

De Vivobook Pro 15 is inmiddels een lijn die alweer een tijdje meegaat. Het 'Pro' kenmerk zie je aan een paar dingen terug. Zo zit er een volwaardige sd-geheugenkaartsleuf in de machine, iets wat je op een doorsnee laptop eigenlijk nooit meer aantreft. Fijn voor foto- en videografen die opnemen op dit medium. Ook is er een heuse bedrade netwerkaansluiting, toch prettig met het oog op stabiliteit. Verder zit er dus die 'Dial' in het trackpad, een rond reliëfje waar je vinger langs kan bewegen en zo diverse functies kan bedienen. Welke, dat hangt af van de toepassing. Hij werkt in diverse Adobe software, bijvoorbeeld, om snel een gereedschap aan te passen.

Voor de rest zou je de Pro-kwalificatie kunnen terugzien in een redelijke hoeveelheid aansluitmogelijkheden. Bovenal is er het oled-beeldscherm, dat niet alleen van uitstekende kwaliteit is, maar gekalibreerd is voor diverse kleurruimtes. Dat is overigens niet uniek voor deze Vivobook Pro 15. Asus biedt de profielen op al zijn moderne laptops met oled-scherm, Pro of niet. 

Wat dan weer niet Pro is, is het besturingssysteem: Asus levert de machine gewoon met Windows 11 Home. Hoewel de gebruikte processor er wel ondersteuning voor heeft, hoef je ook geen vPro-functionaliteit te verwachten. De videokaart is 'gewoon' een GeForce exemplaar, zij het wel met Nvidia Studio drivers in plaats van Gaming Ready aansturing. Asus positioneert deze laptop dan ook eerder op de 'beginnende' creator dan de doorgewinterde. Ben je je aan het verdiepen in videobewerking, streaming, fotografie of een combinatie daarvan, dan moet je met de Vivobook Pro 15 OLED (2024) uit de voeten kunnen. Dat is in elk geval de gedachte. 

Bij de aanduiding 'Pro' denk je misschien aan de extra stevigheid van zakelijke laptops, maar bij de Vivobook Pro 15 OLED komt die niet per se naar voren. Het chassis is van plastic, al is de topplaat van het deksel van metaal. Het materiaal rondt het toetsenbord veert mee als je er een beetje op drukt. Desondanks wappert Asus met de bekende 'MIL-STD 810H' tests, waarvan de laptop er diverse zou hebben doorstaan. Onder andere schokken en vibraties, maar ook bestendigheid tegen stof en temperatuurverschillen. Sinds vorig jaar laat Asus al zijn laptops een flink aantal van dit soort tests doorlopen. Pro of niet, deze Vivobook moet dus toch echt tegen een stootje kunnen.

Voor de test stuurde Asus een N6506MV-MA043W uitvoering op. Er zijn nog een paar andere versies, maar die lijken qua hardware identiek - ze hebben allemaal dezelfde processor, videokaart en hoeveelheid werkgeheugen en opslag. 

Aansluitingen van de ASUS Vivobook Pro 15 OLED (2024): veel, maar niet zo handig geplaatst

We haalden ze al aan: de Vivobook Pro 15 OLED heeft meer aansluitingen dan een doorsnee laptop. Zo zitten er liefst vier usb-poorten op, waarvan twee klassiekers (usb-a) en twee moderne (usb-c). De oudjes werken op een bescheiden 5 gigabit per seconde. Dat is nog altijd beter dan de usb 2.0-snelheid. Niet zo heel lang geleden plaatste Asus er daar ook nog een of twee van op zijn laptops. De twee usb-c-poorten leveren naast data ook beeld; eentje via de Thunderbolt 4-standaard, een via 'gewoon' displayport alt-modus. De laptop kan ook laden via deze poorten, maar voor snelladen ben je aangewezen op een aparte voedingsaansluiting. Daarmee kan je in een half uur de helft van de accu vullen. Dat is niet alleen prettig, maar ook nodig, zoals verderop blijkt.

Voor nog meer beeldschermen is er ook een hdmi-aansluiting. Asus rept van HDMI 2.1, maar wel 'TMDS'. Dat houdt in dat 4K60 de max is. Is dat erg? Niet echt, de videokaart zal zeker moderne games niet in hogere snelheden bij die resolutie kunnen aanleveren. Aan de andere kant voelt het wat beknibbeld. 

Verder dus die SD 4.0 kaartsleuf. Dat staat voor Secure Digital 4.0 en dat betekent weer dat deze kaartlezer overweg kan met zogenaamde uhs-ii kaartjes. Dat zijn geheugenkaartjes met een setje extra contactpunten. Daarmee kunnen ze in theorie snelheden tot iets boven de 300 MB/s behalen. Kortom, een redelijk rappe lezer, al is de huidige SD-standaard al bij 8.0 beland (zij het dat 7.0 kaartjes pas sinds enige tijd mondjesmaat op de markt belanden). We kniezen er niet om, want zoals gezegd, laptops met zo'n sleuf moet je tegenwoordig met een lampje zoeken.

Afgezien van één usb-a poort en die kaartlezer zitten alle aansluitingen aan de rechterkant. Dat is een matige beslissing - steek je daadwerkelijk een stel extra beeldschermen in (om over de tamelijk essentiële voeding nog maar te zwijgen) dan ligt er een aardige bos kabels naast de Vivobook. Niet handig als je een aparte muis gebruikt. Bij gaming laptops verplaatsen de 'vaste' aansluitingen (beeld, voeding, netwerk) zich steeds meer naar de achterzijde. Dat zou meer laptops sieren, zeker degene die zich met het Pro label tooien. 

Een voortreffelijk beeldscherm

Waar de creatieve gebruiker echt verleid wordt, is met het beeldscherm. Asus zet als geen ander in op oled-techniek in zijn luxere laptops. Ook de Vivobook Pro 15 Oled heeft zo'n scherm - dat kon je al aan de naam zien. We hebben één ding te zeuren over het scherm: het heeft een 16:9-verhouding en dus een 15,6 inch diagonaal (39,6 cm). Waarom Asus er niet gewoon een 16 inch 16:10-scherm van heeft gemaakt, is ons een raadsel. In plaats van 2880x1800 beeldpunten telt het er 2880x1620. En zit er een dikker kinnetje als onderrand aan. Dit riekt naar de dikke vinger van een marketingafdeling, die vond dat 16:10 een premium optie is die meer geld moet opbrengen in een Zenbook, ofzo. Jammer. 

Maar verder: wat een fantastisch beeldscherm. Helderheid, contrast, kleurechtheid, het is allemaal om je vingers bij af te likken. Natuurlijk, de piekhelderheid in hdr is een ander verhaal dan in sdr. Bij gewoon werken blijf je net onder de 400 nits steken. Soit, het is genoeg. De kleuren uit de doos zijn eerder standje demomodus, maar gelukkig doet Asus tegenwoordig aan gekalibreerde kleurprofielen. Je moet er de weinig overzichtelijke MyASUS app voor openen, maar daar zijn ze dan hoor: sRGB, Display P3 en DCI-P3. Blijkens onze test alle keurig op niveau gekalibreerd. AdobeRGB was leuk geweest om er ook bij te doen. Het paneel kan het aan, en fotografen zouden het waarderen.

Daar komt bij dat het scherm in staat is om 120 beelden per seconde weer te geven, waarbij het de beeldsnelheid dynamisch kan aanpassen aan de toepassing. Games kunnen dus wat rapper lopen, terwijl statischer toepassingen minder beelden per seconde nodig hebben. Het zorgt voor een aangenaam soepele weergave, ook bij 'gewone' zaken als het verplaatsen van vensters of doomscrolling door social media feeds. Ook de professionele gebruiker heeft immers afleiding nodig.

Standaard is het scherm ingesteld op een beeldschaling van 150%, wat neerkomt op een effectieve resolutie van 1920x1080: full hd dus. Met 100% is het te doen, en heb je beduidend meer werkruimte. Zeker voor creatieve toepassingen zijn meer pixels altijd welkom. Maar je ogen moeten het natuurlijk wel trekken. Wil je een film kijken, dan maakt het natuurlijk minder uit. Met de 16:9-verhouding heb je sowieso niet zo snel zwarte randen boven en onder. Dat is dan weer een voordeel, al zouden we toch liever de extra verticale pixels hebben.

Toetsenbord en touchpad van de Vivobook Pro 15 OLED (2024)

Een voordeel van een 15,6 inch laptop is dat er in principe ruimte is voor een volledig toetsenbord, inclusief numeriek deel. Die ruimte is bij de Vivobook Pro 15 OLED dan ook benut. Het toetsenbord is in twee grijstinten uitgevoerd. Dat maakt het eenvoudiger om de gewenste toetsen te lokaliseren. Het is ook voorzien van verlichting, die je optioneel automatisch kan laten aan- en uitspringen op basis van het omgevingslicht. Standaard staat die optie overigens uit, je vindt het in de MyAsus app. Er is iets voor te zeggen, want bij daglicht maakt de verlichting de opdruk van de toetsen minder goed leesbaar. Zeker onder een hoek oogt het niet fraai. Maar je kan ook gewoon de sneltoets (F4) ervoor gebruiken.

Het toetsenbord zelf tikt prettig, met een duidelijke aanslag en een goede feedback. Het is beslist geen sponzige ervaring, zoals je bij goedkopere laptops wel vaak merkt. De toetsen liggen voldoende ver uit elkaar, zijn voldoende groot en hebben een (hele) kleine inkeping, waardoor je vingers trefzeker hun weg vinden. Iets meer profiel was wellicht prettig geweest, maar hier is uitstekend mee te werken. Ook aangenaam is dat de cursortoetsjes weliswaar half hoog zijn, maar wel een duidelijk eigen eilandje hebben, met alle hetzelfde formaat. Het numerieke deel is bovendien niet met kleinere toetsen erin gepropt, maar heeft standaardformaat toetsen. Het is daardoor uitstekend bruikbaar zoals het bedoeld is: snel getallen invoeren.

Dan het touchpad, een bijzonder onderdeel. Niet alleen door het riante formaat (ruim 15 cm. diagonaal), maar ook door het erin verwerkte DialPad, zoals Asus dat noemt. Dit cirkelvormige deel kan je met een tikje rechtsboven in het touchpad activeren en deactiveren. De functies die het bedient, verschillen per toepassing. Je kan ze in de aparte DialPad software van Asus aanpassen. Het is in de basis een interessant idee, vergelijkbaar met de Microsoft Dial. Asus levert op duurdere laptops - zoals de ProArt Studiobook - ook een fysiek draaiwiel, simpelweg Asus Dial geheten. Dat werkt wat mij betreft toch fijner dan de virtuele, aanraakgevoelige uitvoering.

Uitdaging bij elke implementatie blijft, dat je er als creator aan moet wennen. Neem je daarvoor de tijd, dan kan dit slimmigheidje je muisbewegingen en tijd besparen. Doe je dat niet, dan verandert het al snel in een niet-gebruikte gimmick.

Prestaties van de ASUS Vivobook Pro 15 OLED (2024): adapter niet vergeten

Asus stopt in de N6506MV uitvoering van de Vivobook Pro 15 OLED (2024) een bovenmodale processor. Dat is namelijk het huidige topmodel, de Intel Core Ultra 9 185H. Deze combineert zes prestatie rekenkernen met acht efficiency kernen, plus nog eens twee die voor specifieke doeleinden gereserveerd zijn. Je leest er meer over in ons Meteor Lake achtergrondartikel. Deze rappe processor werkt samen met een GeForce RTX 4060 videokaart, bijgestaan door 24 gigabyte ddr5 geheugen. Voor opslag is een 1 terabyte ssd aanwezig; in ons testmodel afkomstig van WD. 

Het is een in potentie rappe selectie hardware, die ook veeleisende toepassingen goed moet laten draaien. Daar komt bij dat de Core Ultra voorzien is van een neural processing unit, bedoeld om AI-algoritmes te versnellen. Hoewel de Core Ultra's zich moeten onderscheiden met een laag energieverbruik, is dit topmodel natuurlijk niet het zuinigste. Daar komt bij, dat de Nvidia videokaart ook het nodige kan verbruiken. Desgewenst kan je deze via een 'mux-schakelaar' zelfs solo laten werken, dus zonder de gpu van de Intel processor. Dat komt het verbruik helemaal niet ten goede, maar zo haal je wel alles uit de videokaart. 

De prestaties van de Vivobook Pro 15 OLED (2024) zijn met deze hardware zonder meer uitstekend. Het is bijna komisch om te zien dat een relatief lichtgewicht laptop van 2024 een desktop van zo'n twee jaar geleden weet bij te houden. Alleen een Core i9-13900H is nog beduidend sneller. Dat is geen hele grote verrassing, de Core Ultra processors hebben nu eenmaal wat minder rekenkernen. Hoe dan ook hoef je je over de prestaties van deze laptop geen zorgen te maken, zoals ook de resultaten in de tabel bij dit artikel laten zien.

Waar je wél de wenkbrauwen over kan fronsen, is de accuduur. Die is namelijk niet geweldig. Dat de twee uur niet gehaald worden in de gaming test, is niet zo gek: die trekt vrijwel elke laptopaccu snel leeg. Maar dat ook bij de relatief lichte Modern Office test van PCMark10 na 5 uur en 41 minuten het stopcontact moet worden opgezocht, dat zou je niet verwachten. Zekerheidshalve hebben we de test nog eens gedaan met minimale schermhelderheid. Daarbij is het beeldscherm eigenlijk niet meer bruikbaar, maar goed. De teller stopt dan bij 6 uur en 15 minuten. Video's kijken kan iets langer, de 7,5 uur halen we net niet.

Aangezien er best een aardige accu in de Vivobook zit, is een beetje de vraag waar deze teleurstellende werktijd vandaan komt. We houden het op een driver- of configuratiekwestie. Mogelijk iets dat Asus kan oplossen met een update of twee. De versie van de laptop die we testten was gewoon een productiemodel, dus voor nu is dit wat eruit komt op moment van schrijven.

Conclusie

De Vivobook Pro 15 OLED van dit jaar weet niet helemaal te overtuigen. Hij kost een aardige duit, maar daar krijg je ook wel een flinke hoeveelheid rekenkracht, aardig wat werkgeheugen en opslag, en bovenal een uitstekend beeldscherm voor terug. Voor creatieve doeleinden zijn dat belangrijke zaken, en de laptop maakt hier zijn 'Pro' label wel waar. Daar komt bij dat het toetsenbord uitstekend tikt en het touchpad eveneens prima bevalt. De DialPad functie is een aardige vondst, al is de vraag of je er als gebruiker van geschikte software de energie in wilt steken, om het je eigen te maken. Dat is wel een voorwaarde voor effectief gebruik.

Waar de laptop minder bevalt, is in de eerste plaats de werktijd op een acculading. Ook met de aparte grafische kaart mag je meer verwachten dan een uur of zes werken, voor je de lader moet inprikken. Zeker bij relatief weinig eisende toepassingen. Met een relatief grote accu en een fameus efficiënte processor zou er meer uit te halen moeten zijn. Daar komt bij dat de prestaties op de accu ook nog eens flink inzakken. 

Ten slotte voelt de Vivobook Pro 15 OLED niet heel 'Pro'. Het plastic chassis mag allerlei duurzaamheidstests kunnen doorstaan, het komt tamelijk goedkoop over. Ook het 16:9-beeldscherm is anno 2024 op een laptop in deze klase gewoon een beetje jammer. Meer verticale ruimte is juist voor professionele toepassingen nuttig. Veel modellen zijn tegenwoordig dan ook voorzien van een 16:10 of zelfs een 3:2-schermverhouding. Ook bij het plaatsen van aansluitingen lijkt weinig gedacht aan de serieuze gebruiker. De kabels liggen al snel in de weg. Dat er gewoon Windows 11 Home op staat, is ook een aparte keuze. In de dagelijkse praktijk maakt het weinig uit, maar wie meer controle over zijn of haar gereedschap wil, heeft toch liever de Pro-versie.

We hebben Asus een aantal van onze bevindingen voorgelegd, en hopen later dit jaar nog een tweede sample van deze laptop te kunnen bekijken.