Mountain Makalu 67 review: deze lichtgewicht gaming muis bevalt ook prima voor dagelijks gebruik

De mensen bij Mountain zijn niet vies van on the nose naamgeving: elk product is vernoemd naar, jawel, een berg. Wel met verschillende mate van bekendheid. Zo is de Everest is aanmerkelijk bekender dan de Makalu. Hetzelfde kan je zeggen over de respectieve producten van deze fabrikant. De Makalu 67 staat een beetje in de schaduw van de berg, om nog maar even te volharden in de nomenclatuur. De Makalu is wel de vijfde hoogste berg van de wereld, zo leerden we van Wikipedia. Enige ambitie kunnen we Mountain dus ook hier niet ontzeggen. De vraag is of de Mountain Makalu 67 net zo'n succesnummer is als de Everest Max. 

Mountain Makalu 67: licht, maar stevig

De trend in gamingmuizenland is momenteel hetzelfde als op de catwalks van de jaren '90: lichter is beter. Dat levert niet altijd een even fraai of gezond resultaat op. In de strijd tegen de grammen verdwijnt de mens soms uit het oog. Kenmerkend zijn de designs met een hoop gaten erin. Minder plastic betekent immers een lager gewicht. Het is tegen deze achtergrond dat je de Makalu 67 moet zien. Het getal in de naam geeft het gewicht in grammen weer. Plus/minus 2 gram, aldus de site. Dus Makalu ~67, eigenlijk.

In het geval van de Makalu 67 hebben de makers zich weten in te houden. Zo vallen de in een V-vorm geplaatste gaten in de Makalu behuizing mee. Het zijn geen gapende openingen, maar eerder van het formaat klein uitgevallen hagelslag. Bovendien zitten ze vooral aan de achterkant van de muis. De zijkanten zijn grotendeels gesloten. Dat geldt gelukkig ook voor de lang doorlopende linker- en rechterknoppen. Bijgevolg heeft de Makalu 67 niet ingeboet qua stevigheid. Je kan er hard in knijpen in het heetst van de strijd, de behuizing geeft niet mee.

Ook het formaat van de muis zelf is niet kunstmatig klein gehouden. De Makalu 67 is wat langer en breder dan veel van de ultralichtgewicht modellen van de concurrentie. Met die omvang zijn wij zeer content. Hoewel schrijver dezes de eigen handen niet direct als kolenschoppen zou omschrijven, zorgen de echt kleine 'wedstrijdmodellen' met hun korte, smalle vormen voor kramp in de hand. Als langdurig ervaringsdeskundige met het fenomeen dat vroeger 'rsi' heette, is dat wel het laatste wat je wilt bij een muis. De Makalu 67 is de nodige weken zonder een centje pijn gebruikt.

(Relatief) eenvoudig te reinigen

Aangezien een muis vol gaten na verloop van tijd een stofnest wordt, is het fijn dat Mountain rekening heeft gehouden met reinigingsmogelijkheden. De twee glijders aan de onderkant zijn makkelijk te verwijderen (er is een uitsparing om ze eruit te wippen). Daaronder zitten een paar standaard schroefjes. Zo open je de Makalu 67 in een handomdraai en kan je het binnenwerk schoonmaken. Het printplaatje is afgewerkt met een waterafstotende coating. Niet dat je de muis dus in de afwasmachine kan zetten, maar je hoeft je ook geen zorgen te maken om een paar zweetdruppels. Hier is een video van iemand die dit heeft uitgeprobeerd, zodat wij het niet hoefden te doen.

Mountain Makalu 67: bescheiden knoppenspel, hoogwaardige hardware

Er zijn gaming muizen met zoveel knoppen, dat je niet meer weet waar je handen te plaatsen. De Mountain Makalu 67 is er daar niet een van. Twee hoofdknoppen links en rechts, een indrukbaar scroll-wiel, twee duimknoppen en een knop bezuiden het scrollwiel. Overzichtelijk. De extra knop onder het scrollwiel is standaard de dpi-schakelaar. Prettig is dat je 'm niet snel per ongeluk zal indrukken,  hij steekt niet uit. 

Voor liefhebbers is het goed om te weten dat onder de linker- en rechterknop een Omron-schakelaar zit. Die moet tot 50 miljoen keer schakelen kunnen overleven. Nu we het daar toch over hebben: de gebruikte sensor is een PixArt PAW3370 met een gevoeligheid van 19.000 dpi, de muis communiceert maximaal 1000 keer per seconde met de aangesloten pc. Hij beschikt over intern geheugen en een 'Cortex M0' processor voor het verwerken van signalen en instellingen.

De kabel van de Mountain Makalu 67 is aangenaam licht en flexibel. Zogeheten 'bungee cord', al zit er geen rek in. Het geeft hoegenaamd geen tegendruk en zit daardoor niet snel in de weg. Draadloos is nóg prettiger, maar daar hangt een ander prijskaartje (en andere nadelen) aan. 

Kortom, de Makalu 67 heeft alles aan boord wat je van een fatsoenlijke, bedrade gaming muis mag verwachten. Mountain vraagt er bovendien een nette prijs voor, net geen 60 euro. Op moment van schrijven is de witte versie bij Azerty zelfs nog 13 euro goedkoper.

Basecamp

Mountain heeft zijn eigen software voor het doen van aanpassingen aan de Makalu 67. Basecamp heet die, welbekend van de Everest Max. Met Basecamp kan je tot 5 profielen in de muis zelf opslaan. Die kan je ook koppelen aan een specifiek programma, als je wilt. Per profiel kan je verlichtingsinstellingen en toetsvoorkeuren bewaren. Hoewel de Makalu 67 een bescheiden rondje met lampjes heeft, zitten er wel relatief veel ledjes in die ovaal: acht stuks. Daardoor kan je kiezen uit vijf verschillende verlichtingspatronen - uit kan ook. Met de toetsvoorkeuren kan je allerlei functies toekennen aan de knoppen op de muis. Van schakelen tussen dpi-instellingen tot macro's of toetsenbordcommando's. Voor welgeteld zes toetsen voelt het wat overweldigend, maar mogelijkheden te over.

De instellingen voor de Makalu 67 in Basecamp zijn misschien wel het belangrijkste venster. Hier kan je de verschillende dpi-niveaus aanpassen. Dat is niet alleen handig voor verschillende games, maar ook als je verschillende schermen met dito resoluties gebruikt. Voor een scherm met veel pixels heb je ook een hogere dpi-instelling nodig. Hier kan je ook de lift-off distance aanpassen, evenals de snelheid waarmee je cursor beweegt. 

Al bij al is Basecamp lekker overzichtelijk en missen we eigenlijk geen functies. Het enige wat er te klagen is, is dat het onze witte Makalu 67 niet als zodanig herkent. Bij de Everest Max review viel op dat de software zich aanpast aan welke toetsenborddelen waar zijn aangesloten. Wat ons betreft zou herkenning van het specifieke model muis daar mooi bij aansluiten.

Mountain Makalu 67 in de praktijk

Een die-hard gamer is schrijver dezes niet, dus verwacht geen beoordeling dat de Makalu 67 tot 15% méér headshots oplevert dan niet nader genoemde concurrerende modellen. Maar met dagelijks acht of meer uur een muis in handen, merk je al snel of een muis doet wat ie moet doen.

Bij de Makalu 67 is het antwoord een volmondig ja. Het apparaat bedient de cursor nauwkeurig, zonder merkbare acceleratie of verspringen. Ook na langdurig gebruik ligt deze muis prettig in onze hand. We gebruiken hem vaker met een palm grip (met de hand rustend op de muis) dan met een claw grip (waarbij je de muis meer met de vingers bedient). Beide werken echter prima. Voor wie de muis vaak optilt (wij niet, overigens) is het fijn dat de Mountain Makalu 67 een goede balans heeft. Hij kiepert niet snel naar voren of naar achteren.

De knoppen hebben een goede respons, met een lichte maar niet te nadrukkelijke klik. De duimknoppen zitten op de juiste plek, en je zal ze niet snel per ongeluk indrukken. Missen we wat? Horizontaal scrollen, misschien. De Logitech Signature M650's doen dat handig in combinatie met een duimknop. Mountain maakt zulke uitgebreide software, daar zou je dat ook wel willen instellen. Maar goed, het is een kleinigheid. Als we dan toch zeuren: de verlichting van de muis is erg fel. Je kan dit instellen in de Basecamp software, maar de gradaties lijken niet heel nauwkeurig. Er zit weinig tussen 'uit' en 'oogverblindend'.

Mountain Nunatak XL

We gebruikten de Makalu 67 in combinatie met de Mountain Nunatak XL desk mat. Die leverde Mountain erbij, en het moet gezegd: de ervaring hiermee is helemaal uitstekend. We hebben het al vaker opgemerkt, een muismat maakt elke muis beter. Zelfs modellen die stellen zonder te kunnen. De Nunatak XL is een heel fijne, gladde mat met een fraaie afwerking die rafelranden zal voorkomen. Door de stroeve, ruwe afwerking aan de onderzijde verschuift deze mat geen millimeter tijdens het gebruik. Hij is effen zwart, dus je ziet het gelijk als je je bureau moet stofzuigen. Of je dat een voor- of nadeel vindt, hangt meer van jou als persoon af.

Conclusie

Over een gaming muis valt minder te melden dan over een gaming toetsenbord. Muizen zijn zo mogelijk nog persoonlijker dan toetsenborden. Over de Mountain Makalu 67 kunnen we dan ook voornamelijk kwijt, dat hij ons prima is bevallen. Zowel qua vorm, constructie en afwerking is het gewoon een uitstekende muis. De software doet wat die moet doen, en de prijs is alleszins redelijk. Dat je deze 'open' muis eenvoudig kunt demonteren en reinigen is een pluspunt. Al moet gezegd, ook na de nodige weken continu gebruik, ziet de Makalu 67 er nog alleszins acceptabel uit. Zelfs op ons niet altijd even propere bureau.

De helderheidsregeling van de rgb-verlichting verdient nog enige aandacht. Als dat het enige is waar we een verbeterpunt zien, kunnen we maar een ding stellen: de eerste gaming muis van Mountain is gewoon prima. 

Bedenk wel, het ecosysteem van Mountain is nog niet van de omvang van Logitech, Corsair of Razer. Als je dus al je rgb-verlichte spulletjes op elkaar wilt afstemmen, zal je allicht bij een van die merken beter bediend zijn. Aan de andere kant, daar betaal je vermoedelijk ook wel een tientje of twee meer voor een muis met gelijkaardige eigenschappen. 

Mountain Makalu 67