Trust Muta Wireless GXT 542 review: betaalbare game controller blijkt breed inzetbaar

De Trust Muta Wireless GXT 542 is er ook in een bedrade variant, de Muta GXT 541. Die kost nog een tientje minder. Met 39,99 is de Muta Wireless niet duur, maar heel goedkoop is het ook niet. Jongere gamers moeten hiervoor afhankelijk van hun zakgeld toch de nodige weken of maanden sparen. Die zullen hun verwachtingen hebben van de ervaring, dus dat hebben wij ook.

In de markt voor controllers blijkt de Muta Wireless qua prijs een goede middenmoter. Er zijn goedkopere opties beschikbaar, maar die laten vaak veel te wensen over. Daardoor zijn ze eigenlijk zelfs hun lage aanschafprijs niet waard. Hoewel ook de Trust GXT 542 een paar minpunten kent, staan daar ook een hoop goede dingen tegenover.

Trust Muta Wireless GXT 542: van veel markten thuis

Zoals bijvoorbeeld het feit dat je hem kunt gebruiken met veel verschillende platformen. Hij werkt met Windows, Android en Nintendo Switch. Overigens had Trust al een Muta gamepad, de GXT 1230. Deze was ook bedoeld voor pc en Switch, maar heeft een andere layout, die meer lijkt op die van de PlayStation controllers, dan die van de Xbox.

Ook positief is dat de Muta-controller voor 75 procent bestaat uit hergebruikte materialen. Dat is bewonderenswaardig en goed nieuws voor het milieu. Trust sluit hiermee aan in een trend, waar bijvoorbeeld ook de recente Remix Special Edition-controller voor Xbox Series X|S in past. Die is wel een stukje duurder.

Mogelijk een gevolg van het hergebruikte plastic is dat de Muta-gamepad wat goedkoop aanvoelt. Het plastic voelt niet hoogwaardig, zoals op een Xbox-controller of – mijn favoriet – de 8bitdo Ultimate. Vooral bij de handvatten merk je dit.

Omgedraaide knoppenindeling van de Trust Muta Wireless

Zoals gezegd heeft Trust voor de indeling gekozen voor de Xbox-layout. Dat betekent dat A onderop zit en Y bovenop, terwijl X links en B rechts zit. Wanneer je gamet op een Nintendo Switch, moet je daar rekening mee houden. De controller voor die hybride handheld draait namelijk A en B, en X en Y om. Met een beetje muscle memory heb je hier geen last van. Bovendien leggen veel Nintendo Switch-games de nadruk op de positie van de knop, in plaats van de letter. Mocht het toch een probleem vormen, dan kun je de knopposities in het Switch-menu aanpassen.

Dat Trust voor een Xbox-indeling gekozen heeft, blijkt ook uit het feit dat de bluetoothcontroller als Xbox-controller in beeld verschijnt tijdens het koppelproces op Android. Hoe de knoppen verder ingedeeld zijn, is afhankelijk van hoe je Android hebt ingesteld. Bovendien kun je zelf voor bepaalde spellen vaak een indeling selecteren en bieden emulators, zoals RetroArch, uitgebreide opties aan met betrekking tot input. Zo kun je de controller helemaal zelf instellen hoe je wil. Let dus vooral niet te veel op wat er op de controller staat qua functie en focus je vooral op de input zelf.

Knoppenspel van de Trust Muta Wireless: kleverig D-pad, accurate analoge sticks

De vier actieknoppen (A, B, X en Y) en de interfaceknoppen in het midden (start, select, home, turbo en – alleen voor Nintendo Switch – screenshot) voelen ouderwets sponzig aan. Dat is positief bedoeld: over het algemeen druk je ze comfortabel in en leveren ze een fijne, betrouwbare feedback. Dat geldt helaas niet voor de d-pad. Die is flink 'kleverig', waardoor die onbetrouwbaar is. Dit houdt in dat hij niet snel terug omhoog veert na indrukken. Soms registreert hij ook een bepaalde input niet. Trust heeft nog twee alternatieve d-pads in de doos gestopt, iets dat we voornamelijk tegenkomen bij duurdere pro-controllers. Helaas, die bieden geen soelaas. Ze veranderen niets aan de kleverigheid en dus ook niets aan de ervaring. Dit is vooral voor liefhebbers van fighting games een probleem, want daarbij moet je vaak combo's maken met het d-pad.

Daarnaast zijn de analoge sticks net even te hoog. Sommige mensen geven hier de voorkeur aan, vooral als ze shooters spelen. Maar op de redactie zijn we er geen fan van. Je duimen worden merkbaar moe van deze hoogte, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de standaardknuppels op de Switch Pro- of Xbox-controllers. Gelukkig reageren ze vrij vlot en accuraat, en registreren ze de wat fijnere bewegingen behoorlijk goed. Er is een piepkleine deadzone (een zone waarin die geen beweging registreert) aanwezig. Het is niets waar je je zorgen over hoeft te maken.

De twee schouderknoppen en triggers voelen dan weer uitstekend aan. De schouderknoppen klikken lekker en gaan niet al te diep de behuizing in. Daardoor schaven je vingers niet langs de achterkant en randen van de triggers. Die triggers zijn overigens drukgevoelig. Dat is iets wat we niet vaak tegenkomen in goedkopere controllers. Dit straalt enorm veel vertrouwen uit. Je hoeft ze immers niet helemaal in te drukken voor het beoogde effect. Bovendien leveren ze subtiele tegenkracht en veren ze vloeiend terug. Dat voelt allemaal heel goed aan.

Goede trilmotoren, maar geen NFC-reader

Een ander fijn aspect van de Trust GXT 542 Muta zijn de twee trilmotoren, die voor vibraties zorgen tijdens het gamen. Ze zijn lekker genuanceerd en trillen nooit onrustig, waardoor je er geen warme of geïrriteerde handen aan overhoudt. De trillingen zijn mild, maar merkbaar en nergens te hard, ongeacht het spel dat je speelt.

De Muta bevat geen extra, programmeerbare knoppen. Dat is een beetje jammer. De PXN P50, qua prijs vergelijkbaar, heeft wel twee van die extra knoppen achterop. Het kán dus wel voor deze prijs.

Verder moeten Nintendo Switch-eigenaren rekening houden met de inherente nadelen van de meeste third-party controllers. Zo kan je niet de Switch inschakelen met de Muta. Ook kan je geen amiibo scannen, door afwezigheid van een nfc-reader. Voor dat soort zaken ben je toch echt aangewezen op de officiële of de wat duurdere controllers. Gelukkig brengt de homeknop je wel gewoon naar het hoofdmenu van de Switch en kun je ook gewoon screenshots maken met de screenshotknop. Al met al is dit dus een gemiddelde third-party Switch-controller.

Kabeloptie van de Trust Muta Wireless redt hem van matige accuduur

De interne accu is met ongeveer twee uur laden helemaal vol en klaar voor een volgende speelsessie. Dat staat in een wat schril contrast tot de lengte van die speelsessie. Die kan namelijk pakweg tien uur duren, daarna is het weer tijd om de oplader erbij te pakken. Heel veel gametijd krijg je dus niet met deze controller. Concurrerende modellen gaan soms wel twee tot drie keer langer mee.

Gelukkig kun je hem op Windows en Nintendo Switch ook bekabeld gebruiken. Er zit een kabel van drie meter bij, waardoor je in menig kamer dus comfortabel kunt blijven gamen wanneer de accu leeg is. Dat is een reddende factor, waardoor de Muta z’n waarde behoudt.

Conclusie

Trust Muta Wireless GXT 542