iiyama G-Master GCB3480WQSU review: ultrawide gaming voor weinig

Gamers die wat minder breed zitten, maar het wel breed willen laten hangen, hebben tegenwoordig veel te kiezen op het gebied van (ultra)brede schermen. De iiyama G-Master GCB3480WQSU, onderwerp van deze review, is daar simpelweg een mooi voorbeeld van. En iiyama mag toch wel een voortrekker genoemd worden in dit segment. Het Japanse bedrijf bracht de afgelopen jaren al heel wat betaalbare extra-brede schermen op de markt, zowel voor gamers als niet-gamers. 

De GCB3480WQSU is daarvan niet eens de laatste, maar mede door zijn prijs (straatprijs: pakweg 329 euro) en eigenschappen wel heel interessant. Die eigenschappen zijn op zich niet opzienbarend. Een gebogen va-paneel, ultrawide qhd 1440p resolutie, de beeldsnelheid weer een tikje hoger. Die is opgevoerd van de vorig jaar standaard 165 hertz, naar de nu gangbare 180 hertz. 

De aantrekkingskracht zich 'm vooral in de compleetheid - zo biedt iiyama een in hoogte verstelbare voet, en dat is geen gegeven voor dit geld - en de combinatie van prijs en eigenschappen. De vraag is: hoe verpakt iiyama deze Red Eagle curved-monitor precies? Is het naast een betaalbare, ook een gedegen keuze in prijs-kwaliteit? We trappen onze bevindingen af met de fysieke presentatie van deze GCB3480WQSU. 

iiyama G-Master GCB3480WQSU: betaalbaar afgewogen in design en gevoel

Dit gaat een terugkerend thema worden, maar het uiterlijk van de GCB3480WQSU? Behoorlijk by the book. Bij een budgetmonitor hoort gitzwart kunststof en een gamingmonitor moet toch voldoende stoer ogen, zij het niet te geforceerd. Die twee primaire punten streept deze brede G-Master direct af. Het paneel zelf is relatief dunnetjes omrand met 2 tot 8 millimeter donker kunststof. Op de schermrand valt enkel een joystick-icoontje op; pal daaronder schuilt een uitgerekt vierwegs pookje om snel scherminstellingen aan te passen. Par for the course voor een beetje gamingmonitor.

Ook de voet wil niet al te veel opvallen − dat waarderen we − en kiest daarom voor de veel geziene v-vormige poot. Dat staat voldoende stoer, maar dus niet te. Uit die voet prijkt een behoorlijk stugge arm waaraan het scherm bevestigd kan worden. Dat vergt overigens enig schroeven, het vereiste gereedschap zit in de doos. De arm hoekt vanaf de basis lichtjes naar voren: dat oogt een slag futuristischer, maar heeft ook een praktisch nut. Het gebogen scherm komt net iets dichter op de ogen; direct daaronder is nu meer vrije ruimte voor broodnodige apparatuur of een versnapering.

De geïntegreerde monitorstandaard is niet nieuw, laat staan revolutionair, maar doet wat ‘t moet doen. Hij is in elk geval in hoogte verstelbaar, wat op dit prijspunt geen uitgemaakte zaak is. Het scherm kan 11 centimeter in de hoogte verstellen en kantelt tot 5 graden neerwaarts en 20 graden omhoog. Gebruik met een verstelbaar of staand bureau is dus niet ondenkbaar; dit ding buigt voldoende mee. Enkel een beetje draaiing ontbreekt om andere kijkhoeken te tackelen. Geen groot bezwaar, bij gebogen vertical alignment (va) panelen is het sowieso zaak dat je centraal voor de monitor plaatsneemt. De 1500R-curve is niet gigantisch gebold, maar met 34 inch op doorsnee bureau-afstand kromt het scherm zich subtiel rondom het gezichtsveld.

In zijn geheel oogt de GCB3480WQSU wellicht niet overdreven gamer-esk − ook dat waarderen we − maar iiyama denkt her en der duidelijk mee met de gamer. Met het drukken van kosten is deze G-Master overwegend subtiel geworden, zij het niet compleet ontdaan van comfort. De algehele bouwkwaliteit is vanzelfsprekend niet van de hoogste plank met al dat korrelige kunststof, maar voor de prijs is dit allemaal goed te overzien.

Een laatste kritische kanttekening: het scherm komt in een groot blok piepschuim. Dat is weinig duurzaam, en we hopen dat iiyama er snel werk van maakt daar wat aan te doen. Al is dat met zo'n groot, zwaar en gebogen beeldscherm een uitdaging.

Connectiviteit en uitbreidbaarheid van de iiyama G-Master GCB3480WQSU: niets al te geks

Wat voor het design geldt, gaat ook op voor de connecties op iiyama’s GCB3480WQSU: voldoende mogelijkheden, maar niets al te geks. In dit geval hebben we het over tweemaal hdmi 2.0 en tweemaal DisplayPort 1.4, plus de doorvoer van tweemaal usb-a (5 Gbps) en een 3,5 mm audio-jack. Dezelfde selectie die je vier jaar geleden aantrof bij het hogere middensegment, druppelt nu door naar gedegen instapmodellen. Graag hadden we meer usb-poorten gezien op iets bereikbaardere plekken, maar voor deze prijs? Soit.

Op het gebied van connectiviteit zou een usb-c-aansluiting voor beeldsignalen, stroomvoorziening en dock-functionaliteit de kers op de taart zijn. Dat is nog voorbehouden aan luxere modellen. In de toekomst zullen we dat vast ook op ultrawides rond de driehonderd euro gaan zien, maar voor nu: no hard feelings richting iiyama voor deze concessie. De ijkpersoon uit de doelgroep mikt er zeer waarschijnlijk een enkele displayport-kabel in, om het daar de komende jaren bij te laten. Daar is ook niets mis mee.

Verdere mogelijk wat betreft uitbreidbaarheid: een standaard 100 x 100 mm vesa-montagepunt. Dat is mooi meegenomen. Wie het blieft én een gedegen vesa-standaard over heeft, kan de GCB3480WQSU nog net iets mooier in de set-up verwerken. De meeste gamers op een budget zullen het zeer waarschijnlijk bij de meegeleverde voet houden. 

Omwille van volledigheid moet het gezegd worden: er zitten twee 3 watt-speakers verborgen in deze monitor. Geheel volgens verwachting zijn dat vooral luidsprekertjes voor noodgevallen. Ze projecteren hun schelle geluid naar achteren, wat de geluidskwaliteit weinig goed doet. Kort door de bocht: hier wil je niemand daadwerkelijk spellen op spelen, laat staan muziek mee luisteren.

Menu en bediening: over overclocks

Voor de bediening van het menu biedt iiyama een pookje in de onderrand, iets rechts van het midden. De locatie is handig gemarkeerd op de onderrand. Een kleinigheid, maar bij zo'n positie uit het lood zeker welkom. Het menu oogt sober, met eerst een lijst snelkoppelingen na indrukken van het pookje. Vervolgens kan je gelijk door de gekozen optie navigeren. Dat gaat redelijk intuïtief, behalve dat 'verlaten' soms een druk omlaag, oms een beweging naar links vergt. 

iiyama verstopt een sRGB-instelling in de kleuropties. Onder 'i-style' vind je presets voor diverse toepassingen, waaronder een aantal game genres. Een beetje apart is de 'overclock' optie, waarmee je de beeldsnelheid kan ophogen van 165 naar 180Hz. Dat gaat gepaard met een waarschuwing, dat je beeldstoringen kan ervaren. De meeste fabrikanten zetten deze standaard aan, zonder waarschuwingen.

Dit soort 'overclocks' was ooit een min of meer experimentele feature, tegenwoordig drijft de vooruitgang aan de onderkant van de markt erop. Van 120 naar 144 naar 165 naar 180 Hz: dat zijn vaak niet zozeer snellere panelen, als wel verbeteringen van het productieproces van hetzelfde paneel en wat trucs van de makers om er nog wat meer beelden per seconde uit te persen. iiyama is hier misschien iets te eerlijk, want voor de eindgebruiker oogt het vooral zorgwekkend. 

Tijdens het testen heb ik in elk geval geen moment last gehad van beeldstoringen met de overclock actief.

Beeldkwaliteit van de G-Master GCB3480WQSU: matig uit de doos (maar snel te verbeteren)

Maar dan: hoe zit het met de rest van de beeldkwaliteit? Die hebben we als vanouds bepaald met een colorimeter en de DisplayCal software, maar ook met Calman Ultimate van Portrait Displays.

Het resultaat is een beetje een mixed bag, afhankelijk van hoe kritisch je kijkt. Is dat erg? Heel eerlijk: voor deze prijs zou je geen wonderen moeten verwachten. De kans dat je last hebt van relatief kleine kleurafwijkingen tijdens het gamen, is niet heel groot. Aan de andere kant zien we dat ook fabrieksmatige kleurkalibratie iets is, dat vanuit hogere segmenten doordruppelt naar instapmodellen als deze. 

In die context zou iiyama toch wat meer moeten doen. Ook omdat met name de grijskalibratie direct uit de doos wel heel matig is. Groen overheerst fors in het beeld, dat is ook zichtbaar zo, net name in witgradaties. Voor kleuren valt het nog wel mee, al komt het gemiddelde uit boven de wenselijke afwijking van 2 volgens de dE2000 standaard. Om over de kritischer ITP-norm nog maar te zwijgen. Het is niet heel ingewikkeld hier iets aan te doen, al helpt het om een colorimeter en wat analysesoftware bij de hand te hebben, wat niet bij iedereen zo zal zijn. 

Een beetje aan de kleuren trekken helpt (soms)

Passen we de RGB-instellingen in het menu aan naar rood 100, groen 92 en blauw 97, dan levert dat een aanmerkelijk neutraler wit op. Dat heeft direct invloed op de testresultaten - ook voor het kleurgemiddelde, want daarin worden grijstinten ook meegenomen.

Een dergelijke aanpassing is niet mogelijk met de sRGB-modus. Dat is jammer, want ook die is voor verbetering vatbaar. Deze stand is fors oververzadigd, waarmee het nou net niet biedt, wat zou moeten. Beter houd je het scherm in de standaardmodus, waarin je een opmerkelijk breed kleurbereik te zien krijgt. Dat levert mooie, verzadigde kleuren op, nooit verkeerd in games. Het druipt niet van het scherm af, maar is gewoon een tikje intenser dan op een plots flets ogend sRGB-scherm.

Zoals gezegd meten we met name in het standaard ('User') profiel. De andere opties leveren matige beelden op, waarbij ook 'Normal' veel te koel oogt (en 'Cool' zelfs ijzingwekkend). De presets voor sport-, FPS- en RTS/RPG-profielen lijken dermate te sjoemelen met contrasten, kleurwaarden en helderheid, dat het de plaatjes allerminst tegemoetkomt. Over smaak valt niet te twisten, maar die profielen zijn onbetwistbaar overcooked.

HDR? Het kan, maar...

Het scherm ondersteunt ook hdr-weergave, al moet je dat met de hand activeren. In elk geval moesten we dat bij het testen doen. Standaard staat deze instelling op 'Off'; de 'Auto'-stand schakelde niet automatisch tijdens de test. Dat is toch niet meer helemaal van deze tijd. Aan de andere kant moet je je niet te veel voorstellen van de hdr-beelden. De afstelling is niet eens zo slecht, maar het scherm mist gewoon de helderheid en lokale dimoptie om echt impactvolle beelden met veel dynamiek te tonen.

Wat dat betreft valt het contrast toch wat tegen. Bij een va-paneel is dat doorgaans bovengemiddeld, en zo ook hier. Het haalt alleen niet de door iiyama geclaimde waarde van 4000:1. Eerder pakt het zo rond de 3000:1 uit. De beloofde helderheid van 420 nits wordt wel behaald, en in hdr zelfs nog wel iets overtroffen.

In cinematische games merk je wel dat het contrast niet helemaal zo is als je zou willen. Het contrastrijke Control oogt bij vlagen toch wat flets op dit va-paneel. Er mist wat punch, die duurdere va- en zeker oled-panelen wel bieden. Speel je echter meer racegames, shooters of tactische spellen, dan is dit beeld al snel ruim voldoende contrastrijk. Wederom geldt: voor deze prijzen is het niets waar we echt moeilijk over kunnen doen.

Snelheid van de iiyama G-Master GCB3480WQSU: (net) snel genoeg 

Over games gesproken: we moeten het hebben over beeldverversing. Zoals eerder al vermeld heeft iiyama dit 165 hertz-paneel opgevoerd tot 180 hertz. Standaard staat het scherm op de doorsnee 165 hertz, maar middels een schakelaar in het on screen-menu kan je dat verhogen tot 180 hertz. Dat belooft direct iets meer voor competitieve spelers, zoals die van selecte shooters of racegames.

Geheel in lijn met de va-technologie heeft ook dit paneel echter moeite om die hogere verversingsratio bij te houden. Voor een stabiele weergave op 180 hertz is een responstijd van ongeveer 5,6 milliseconde vereist, die de GCB3480WQSU lang niet altijd behaalt. In onze gray-to-gray-tests valt slechts 56,7 procent van de transities binnen het beoogde kader. Het paneel heeft blijkbaar moeite om lichtere pixels snel te dimmen, met uitschieters tot 14,7 milliseconde. Daar ga je op de volle 180 hertz absoluut wat ghosting terugzien: vage vlekken van voorgaande vormen op dat beeldoppervlak.

De tragere grijstransities hoeven niet funest te zijn voor gamesessies, zelfs niet als het de snellere games betreft. Een potje Apex Legends speelt nog steeds voldoende responsief voor de meesten; het zijn vooral de tryhards die het scherm voortdurend op 180 hertz uitputten die er daadwerkelijk iets van gaan merken. Ben je wat minder competitief of topt je videokaart toch al rond de 144 hertz af: dan blijft dit in veel gevallen voldoende snel.

Deze bevindingen meten we trouwens op de gunstigste instellingen die we aantroffen in deze G-Master, niet geheel verrassend waren dat ook de standaardwaarden. Zo staat de overdrive by default op standje ‘0’, op een schaal van -2 tot +2. Dat is met duidelijke reden. De pixeltransities worden hier lichtjes opgejut, maar ze schieten nog niet door in hun intensiteit. In deze overdrive-modus is nauwelijks sprake van overshoot. Dus je die pixels een tikkeltje harder, dan schieten de grijswaarden drastisch voorbij hun bedoelde eindpunt, met niet de beste gevolgen voor de responstijden.

Op overdrive-standje ‘+2’ schiet maar liefst tweederde van de transities veel te ver door, wat uiteindelijk leidt tot een gemiddelde GtG-responstijd van 17,9 milliseconde. Ter referentie: die responsiviteit zou zelfs voor 60 hertz-beeldverversing nog iets tekortschieten. Dus ook hier geldt weer: laat de overdrive vooral staan op wat iiyama vooraf inbakt, in dit geval dus ‘0’. Daarmee kunnen de meeste games ook op hogere framerates meedraaien, zonder al te gekke ghosting.

Conclusie

Daarmee heb je het beeld van dit scherm wel te pakken: de iiyama G-Master GCB3480WQSU is gewoon een gedegen, ultrabrede budgetmonitor voor de gamer. Vanzelfsprekend komt dat betaalbare beeld niet met het hoogste contrast of de beste responstijden, maar het scherm schiet nergens buitenproportioneel tekort. De meeste van de door iiyama gemaakte concessies zijn te verteren, zeker gezien het schappelijke prijspunt.

Vergeleken met duurdere va-monitoren is het paneel in de GCB3480WQSU niet het beste, terwijl het vergeleken met veel ips-monitoren vaak trager zal schakelen − met mogelijk ook wat lichte ghosting-kwaaltjes op 180 hertz. Laten we wel wezen: daar zal het gros van de gamers op budget uiteindelijk weinig tot niets van merken. Zij krijgen een behoorljik groot kleurbereik op een lekker groot paneel dat zich goed laat verstellen.

De voornaamste noot van kritiek is de kleurafstelling, die kan echt beter. Voor gaming is geen kalibratie op professioneel niveau vereist, en vermoedelijk valt het lichte groenzweem velen niet eens op. In elk geval niet tenzij er een goed beeld naast staat. Maar als je ziet hoe weinig ervoor nodig is om zelfs met een kleine handmatige aanpassing al een veel neutraler, prettiger beeld te krijgen, dan zou iiyama hier toch wel meer werk van kunnen maken. Het moet ook wel, want de rest van de markt levert ook steeds hogere kleurnauweurigheid in het budgetsegment.

Afgezien hiervan presteert deze 'Red Eagle' curved-monitor overwegend prima, al steekt hij nergens echt met kop en schouders boven de vergelijkbare concurrentie uit. Onder meer MSI en AOC leveren immers ook gedegen (soms oudere) ultrawides rond dit prijspunt. We zien daar grofweg dezelfde specificaties, versoberde ontwerpen en meestal ook ongeveer dezelfde kanttekeningen. De bottom line is duidelijk: ook de gamer op budget heeft tegenwoordig prima spul voor het uitkiezen. 

iiyama G-Master GCB3480WQSU