Motorola Razr 50 Ultra review: topmodel flip phone komt met fijne verbeteringen

Dat de Motorola Razr 50 Ultra geen grote veranderingen doorvoert, is niet per se problematisch. Wie net heeft geïnvesteerd in een Razr 40 Ultra, kan opgelucht ademhalen. En wie dit jaar instapt in de vouwbare smartphones van Motorola, krijgt simpelweg een nog beter product. Dan moet je bijvoorbeeld denken aan een (nog) groter extern beeldscherm en een zoomlens in plaats van een ultragroothoek camera.

Om meteen maar een belangrijke horde te nemen: de Motorola Razr 50 Ultra kost hetzelfde als de Razr 40 Ultra vorig jaar, de adviesprijs bedraagt 1199 euro. De voorganger is uitlopend en ligt op moment van schrijven in de uitverkoop voor net geen 600 euro. Dat is zonder meer een topprijs, dus als je niet het nieuwste van het nieuwste wil, stop met lezen (lees eventuele onze Razr 40 Ultra review) en klik op 'bestellen'. 

Verschillen tussen Razr 50 Ultra, Razr 40 Ultra en Galaxy Z Flip 5

Wil je wél wat nieuws of gewoon weten wat er verbeterd is, dan zit je hier goed. We vergelijken de Razr 50 Ultra niet alleen met z'n voorganger, maar ook de Samsung Galaxy Z Flip 5. Die is eveneens op z'n retour (de opvolger is net uit) en gaat voor ongeveer 700 euro over de toonbank. Het kan zijn dat de Flip5 (Samsung schrijft het aan elkaar, wij los) langer verkrijgbaar is. Dat komt vaker voor bij oudere Samsung-toestellen, maar of het ook zo is voor de Flip 5 is afwachten. Daar zullen er toch minder van op voorraad hebben gelegen. Voor deze review konden we de Galaxy Z Flip 6 nog niet meenemen, maar een aparte review daarvan lees je binnenkort - en daarin kijken we wél weer even naar deze Motorola.

De vergelijking dan. Leg je de Motorola Razr 50 Ultra en 40 Ultra opengeklapt naast elkaar, dan vallen er weinig verschillen op. Ze hebben nagenoeg hetzelfde formaat. Een belangrijk verschil dat je niet kan zien, is dat de Razr 50 Ultra waterdicht is (tot 30 minuten op 1,5 meter diepte). 

Beide toestellen hebben, aan de binnenkant, eenzelfde plastic omhulsel en ogen daardoor wat goedkoper. Daarmee doel ik niet zozeer op het weerspiegelende scherm zelf (dat helaas nog steeds een vingerafdrukmagneet is), maar de randen eromheen. Die zijn dik en behoorlijk aanwezig. Het voordeel ervan is dat zowel de 50 als de 40 zich prettig laten dichtklappen met een bevredigende bevestiging. In beide gevallen hoef je je geen zorgen te maken dat je het scherm beschadigt. De Flip 5 klapt, met duidelijk dunnere randen, overigens net zo lekker.

De Flip 5 (en ook de Flip 6, hebben we al gezien), heeft een veel verfijnder ontwerp, met een metaalfinish. Het geeft de toestellen een wat volwassener uiterlijk. Ook zijn de knoppen wat groter op de Samsung. Dat is een belangrijk onderscheid, aangezien die op alle drie de klaptelefoons slecht bereikbaar zijn. Eenmaal opengeklapt moet je de toestellen fysiek naar beneden in je hand verplaatsen, om erbij te komen.

Tijdens het gebruik van de Razr 50 Ultra merk je de vouw in het midden van het scherm wel op, maar die is subtieler dan op het voorgaande model. Je ziet hem haast niet meer zitten, tenzij het licht er net verkeerd opvalt. Bij de Galaxy Z Flip 5 voel je de vouw niet alleen meer, je kijkt er ook constant tegenaan. Wellicht komt het strakkere scherm er mede door dat Motorola het scharnier verder heeft verbeterd. Het opent en sluit soepeler en ondersteunt het scherm wellicht net wat beter. Je voelt met je vinger geen uitstekende onderdelen, wat op de voorganger nog wel het geval is.

Wat je tot slot vaak zult doen met een vouwtelefoon, is het scherm voorop afnemen. Alle drie de toestellen trekken ontzettend veel vingerafdrukken aan; de Razr 40 Ultra heeft daar het meeste last van. De 50 Ultra weerspiegelt veel minder, waardoor vlekken minder opvallen.

Beeldschermen van de Razr 50 Ultra

Het 6,9 inch (17,5 cm) oled-scherm dat je ziet wanneer je de Motorola Razr 50 Ultra openklapt is grotendeels onveranderd. De belangrijkste vernieuwing is een (veel) hogere geclaimde piekhelderheid, van 3000 nits versus 1400 bij het oudere toestel. Verder biedt het nog altijd levendige kleuren, dankzij een groot kleurbereik. De resolutie is hetzelfde en met 1080x2640 pixels niet bijzonder hoog voor het formaat. Op deze diagonaal zien we bij concurrerende (niet vouwende, dat wel) toestellen toch wel vaak wat meer pixels. Bij normaal gebruik is het geen echt bezwaar, laat dat duidelijk zijn. De verversingssnelheid is wederom, afhankelijk van de toepassing 1 tot maximaal 165 beelden per seconde. Die hoge snelheid heeft weinig nut, hooguit een enkel spelletje kan er gebruik van maken. Voor vloeiende bewegingen volstaat 120 Hz ook prima. 

Dankzij het afwijkende schermformaat van 22:9 moet je met een paar dingen rekening houden tijdens het gebruik. Zo komt het dikwijls voor dat je het toestel kort moet verplaatsen om met je duim overal bij te kunnen. Ook kan het zijn dat bepaalde apps niet goed omgaan met de extra schermruimte, al zal dat voor de meeste populaire apps wel goedkomen.

Genoeg over het hoofdscherm, want de Motorola Razr 50 Ultra heeft natuurlijk ook een tweede, externe scherm. Dat is misschien nog wel belangrijker. Het is bij dit model 0,4 inch (1 cm) groter dan bij de voorganger, heeft een aanzienlijk hogere piekhelderheid, dezelfde naadloze variabele beeldsnelheid als het binnenscherm en ondersteuning voor Dolby Vision en HDR10+. Allemaal zaken die het model vorig jaar nog niet had. Hoewel natuurlijk kleiner, is het daarmee een behoorlijk volwaardig alternatief voor het interne scherm.

Dat bleek vorig jaar al heel nuttig, omdat je er alle apps op kunt draaien die je installeert. Dat stelde collega Jamie vorig jaar ook al vast: je kunt de Razr 40 Ultra in veel situaties gebruiken zonder hem open te klappen. Datzelfde gaat onverkort op voor de Razr 50 Ultra. Motorola lijkt nu echt alle beschikbare ruimte te benutten, waardoor veel apps volwaardiger aanvoelen. Kwam het gebruik van het externe scherm bij de Razr 40 Ultra soms wat over als een smartwatch-ervaring (bijvoorbeeld met een app als Google Maps), dit jaar is die indruk veel minder aanwezig.

Het enige dat nog een beetje roet in het eten gooit, zijn die twee camera’s, die een stuk potentiële schermruimte bezetten. Daardoor openen veel apps niet direct op een volledig scherm. Wel kan je dat indien nodig aanpassen. In sommige gevallen, zoals voor WhatsApp, komen belangrijke interface-elementen dan wel achter die camera’s te zitten, waardoor ze onbereikbaar zijn.

Geen beperkingen van Motorola

Ondanks die kanttekening bevalt het externe beeldscherm uitstekend. Dat heeft niet alleen te maken met de technische upgrade, maar vooral omdat Motorola je de keuze geeft hoe het te gebruiken. Anders dan bij de flipphones van Samsung kan je er zoals geschreven elke gewenste app op draaien. Ook al werkt dat de ene keer beter dan de andere, Motorola legt geen beperkingen op. 

Verder is en blijft het tof om te zien dat Motorola standaard wat games op de Razr-toestellen installeert, die je op dat frontscherm kunt spelen. Die maken gebruik van het touchscreen of andere eigenschappen, zoals de snelheidsmeter, waardoor je op een verveeld moment altijd snel even een spelletje kunt spelen.

In het kader van meegeleverde software: Motorola stopt ook Adobe Scan, de Opera browser, LinkedIn en Spotify op het toestel. Daarnaast installeert het ook de Fitbit app, naast Google Home, Wallet, Find My Devide en One. Met name de LinkedIn app zouden we niet graag ongevraagd zien, die is berucht om het proberen je complete adressenboek te uploaden. Helaas kan je bij ingebruikname geen van deze apps weigeren. Dat is gek, omdat ze wel op een 'review additional apps' scherm getoond worden. 'OK' is de enige respons die je als gebruiker hebt.

Matig softwarebeleid, goede software

Voordat je apps op het frontscherm kunt gebruiken, dien je via de software nog wel even toestemming te verlenen. Dat legt Motorola allemaal heel duidelijk uit. We vinden sowieso dat de fabrikant vaak de aandacht pakt om (onderbelichte) functies te bespreken. Voor een doorgewinterde Android-gebruiker wellicht overtollige info, maar gezien de jonge markt van vouwtelefoons geen compleet overbodige luxe. Sommige dingen kunnen, dankzij de twee samenwerkende schermen, namelijk net even anders werken.

Verder laat Motorola goed zien met zijn software dat het de dunne lijn tussen handige software-opties en onnodige toevoegingen goed weet te bewandelen. Naast de handige Moto Actions komen we ook een aantal hulpvaardige apps tegen, waarmee je bijvoorbeeld een veilige omgeving voor kinderen creëert of gemakkelijk bestanden uitwisselt met een gekoppelde computer (net zoals op een recente Lenovo-tablet). De algemene interface heeft veel weg van wat Google zelf ook aanbiedt op een Google Pixel.

Waar Motorola op minder enthousiasme kan rekenen, is met het updatebeleid. De Motorola Razr 50 Ultra draait weliswaar op Android 14, maar krijgt slechts drie grote Android-upgrades. Daarnaast is er vier jaar een beveiligingsupdates. Een paar jaar geleden was dat netjes, maar tegenwoordig zou dat hooguit opgaan voor een middenklasse toestel. Gezien de prijs en vormfactor is die term niet van toepassing op de Razr 50 Ultra. Vergelijk je dit toestel met de Galaxy S en Z toestellen (5 jaar OS-upgrades, 7 jaar beveiligingsupdates) of Pixels (7 jaar voor beide), dan is de ondersteuning vanuit Motorola aan de karige kant.

Wissel bij de camera's van de Razr 50 Ultra

Camera’s op vouwtelefoons vallen tot dusver wat tegen. Dat heeft ermee te maken dat de relatief hoge prijs verwachtingen wekt als van een standaard topmodel - maar de form factor geen ruimte biedt voor de benodigde sensoren en lenzen. Motorola doet een goede poging tot verbetering bij de Razr 50 Ultra, zij het met een opmerkelijke keuze. Op het toestel zitten namelijk twee lenzen van vijftig megapixel, waar de voorloper twee sensoren had van respectievelijk 12 en 13 megapixels. De camera's van de Razr 50 Ultra kunnen vier pixels tot één combineren en zo meer lichtinformatie registreren, met als het goed is betere foto's bij weinig licht tot gevolg.

De opmerkelijke keuze betreft het wisselen van de ultragroothoekcamera van het model van vorig jaar met een telelens dit jaar. Daarmee verdwijnt de optie voor uitgestrekte landschapsfoto's en groepsfoto's. Voor dat eerste kan je natuurlijk ook een panorama maken, maar zeker omdat je met een flipphone de hoofdcamera's ook voor selfies kan gebruiken, kunnen we ons voorstellen dat gebruikers grote groepselfies gaan missen als optie. Daar denkt Motorola in elk geval anders over, volgens het bedrijf werd die functie amper gebruikt, terwijl de zoomlens aansluit bij de wens om ingezoomde portretfoto's te schieten. 

De tweede camera heeft een brandpuntsafstand van 47 mm, wat neerkomt op 2x zoom vergelen met de 24mm van de primaire camera. Daarmee is het eerder een portretlens dan een manier om verafgelegen objecten dichterbij te halen. Het digitale zoombereik gaat tot 85 mm (equivalent), wat nog altijd bescheiden is. Maar goed ook, want een groot digitaal zoombereik levert zelden fraaie foto's op. De tweede lens maakt natuurlijk ogende foto’s met een zacht bokeh-effect, en legt kleuren nauwkeurig vast, mits er voldoende licht is. Natuurlijk licht is de grootste vriend van de 50 Ultra.

Fotoresultaten, overdag en in de avond

In vergelijking met de 40 Ultra maakt de nieuwe iteratie betere foto’s, als we de resultaten van de hoofdcamera’s overdag vergelijken. Ze ogen kleurrijker en minder donker, en leggen in donkere delen met details vast. De Galaxy Z Flip 5 legt eveneens behoorlijk wat detail vast, maar heeft de neiging foto’s wat meer te belichten dan nodig. Daardoor ogen ze wat harder en iets minder aangenaam.

Omdat de andere twee toestellen niet beschikken over telelenzen, zijn we wel een beetje appels met peren aan het vergelijken als we stellen dat de ingezoomde foto’s op de Motorola Razr 50 Ultra veel beter zijn. Bovendien heb je ook meer opties tot je beschikking op dat nieuwe toestel, waardoor het eigenlijk geen wedstrijd is. Beeldmateriaal geschoten met de telelens oogt natuurlijker, fijner en gedetailleerder, met fraaiere kleurweergave.

Bij avondfotografie hebben de Galaxy Z Flip 5 en Razr 40 Ultra sterk de neiging foto’s lichter te maken, waardoor de omgeving als het ware verkleurt en alles opgeblazen wordt. Maken we foto’s binnen zonder zonlicht, met kunstmatig licht aan, dan toont de Motorola Razr 50 Ultra de gele gloed van de Philips Hue-lampen hier in huis. Zowel de Flip 5 als de 40 Ultra maken dat licht witter dan het echt is. Buitenfoto’s ogen ook wat natuurlijker doch donkerder, waardoor er wat details wegvallen. Desondanks prefereren we de resultaten van de 50 Ultra, omdat die veel meer karakter hebben en de omgeving trouwer presenteren.

Prestaties van de Razr 50 Ultra

Het geheel wordt aangestuurd door de Qualcomm Snapdragon 8s Gen 3. Ondanks het feit dat we de Motorola Razr 50 Ultra een high-end smartphone noemen, is dit géén high-end processor. Het is wel een nieuwe, maar niet de beste cpu van dit bedrijf. Desondanks doet het weinig onder voor het topmodel van vorig jaar (de 8 Gen 2), waardoor je topprestaties mag verwachten. Laten we vooropstellen: voor dagelijks gebruik is er niets aan de hand.

Als we hem door onze testapp laten beoordelen, zien we duidelijk dat de cpu afgeknepen wordt om de warmteontwikkeling binnen de perken te houden. Het toestel kan flink gas geven, maar na verloop van tijd zakken de prestaties in. Iets later kan de hardware zich wel herpakken, maar dan nog ontstaan er framedrops wanneer je zware games aan het spelen bent. Hier en daar wordt het toestel ook warm; maar van echte hitte kunnen we niet spreken.

Maar toch, vergelijken we de prestaties met die van de andere twee vouwsmartphones, dan presteert de Motorola Razr 50 Ultra duidelijk beter. De concurrentie vliegt al snel uit de bocht en kan dat later niet herstellen. In alle gevallen geldt: voor dagelijkse gebruik merk je daar niets van, alleen onder hoge belasting komen de limieten snel(ler) in zicht. Het enige dat we wel opmerken is dat de Flip 5 wel degelijk oncomfortabel heet kan worden, waardoor je het toestel liever loslaat.

Tot slot komen alle drie de smartphones met minimaal 256 GB aan opslagruimte. Motorola levert met 12 GB aanzienlijk meer werkgeheugen dan Samsung, dat het op 8 GB houdt. Afhankelijk van de apps en games die je gebruikt zal het systeem waarschijnlijk tussen de 4 en 8 GB aan werkgeheugen benutten, dus ook hier merk je weinig verschil in de praktijk. Maar de Motorola lijkt hierdoor toch wat toekomstbestendiger.

Grotere accu, geen langere werktijd

Motorola mag 200 mAh extra accucapaciteit toegevoegd hebben (waarmee het totaal op 4000 mAh komt), in de praktijk maakt het weinig verschil. Houd rekening met een dag aan gebruik en dat je hem in de avond weer aan de oplader moet leggen. Opladen gaat met een snelheid van 45 watt; die oplader wordt bij deze editie voor de laatste keer bijgeleverd. Sinds 1 juli mag het niet meer van de EU, en de Razr 50 Ultra verscheen officieel nog voor die datum.

Ter vergelijking met kamp Samsung: de Galaxy Z Flip 5 heeft een accu van 3700 mAh en een oplaadsnelheid van 25 watt, en presteert nagenoeg hetzelfde qua werktijd. Ook daar moet je hem aan het einde van de dag opladen. Opladen duurt alleen wel iets langer.

Conclusie

Onder de streep biedt Motorola met de Razr 50 Ultra een bescheiden upgrade op het model van vorig jaar. Het is zonder meer de beste Razr tot op heden. (Of in elk geval dan toch sinds de relaunch van het merk - eindred.) Het scharnier, de schermhelderheid, het grote coverscherm, de beeldkwaliteit van de foto's en de toevoeging van de telelens zijn alle welkome en merkbare verbeteringen. Of gebruikers de ultragroothoek zullen missen, zal per persoon verschillen. De kleine optische zoom zorgt voor fraaie portretfoto's, in elk geval.

Als je vorig jaar de 40 Ultra hebt gekocht, is upgraden duidelijk niet nodig. Daarvoor zijn de verbeteringen ook weer niet groot genoeg. Bovendien blijft een aantal irritaties, zoals het sterke weerspiegelen van de beeldschermen, de grote gevoeligheid voor vingerafdrukken en de niet heel geweldige speakers, waar we in de hoofdtekst verder geen aandacht aan hebben besteed. De positionering van de toetsen is een uitdaging op fliphones, maar dit toestel heeft de oplossing nog niet. Hoewel het updatebeleid beter aan het worden is, blijft Motorola nog wel duidelijk achter op Samung, Google (en Apple). Zeker de relatief korte ondersteuning met beveiligingsupdates kost het toestel een halve ster.

Verder is het prettig dat Motorola de prijs gelijk heeft gehouden, maar 1199 euro blijft natuurlijk een flink bedrag. Er is nog altijd sprake van een 'vouwpremium'. En dat terwijl je vergeleken met niet-flexibele topmodellen inlevert op prestaties, camera's en accuduur. Dat is kenmerkend voor alle vouwbare telefoons en rekenen we de Razr 50 Ultra niet specifiek aan. Je moet er alleen wel even bij stilstaan. Overigens is momenteel in de praktijk alleen het toestel met 512 GB goed verkrijgbaar, voor de prijs van het 256GB-model bij introductie. Dat valt dus weer mee.

Al bij al is de Razr 50 Ultra een interessante concurrent voor niet alleen de Flip 5, maar ook de recent geïntroduceerde Flip 6. Voornaamste troef van die toestellen is een strakker design, dat net wat meer premium aanvoelt. Daarnaast hebben ze een krachtiger processor. Aan de andere kant is Motorola qua fotokwaliteit nu wel echt op koers om het die twee moeilijk te maken. De Flip 6 beoordelen we binnenkort, de Razr 50 Ultra is vooralsnog zonder meer een aanrader voor wie een compacte vouwbare smartphone zoekt. 

Motorola Razr 50 Ultra