Motorola Razr 60 Ultra review: wie luxe wil, moet lappen

Het topmodel Razr, de 'flipphone' van Motorola, bleek vorig jaar een nette upgrade van het voorgaande model, met gelijkblijvende prijs. De Motorola Razr 60 Ultra ontkomt niet aan een prijsstijging, al krijgt het toestel daarvoor wel een (op papier) krachtiger processor en een wat scherper beeldscherm. Andere opvallende wijziging: de vorig jaar geïntroduceerde 2x zoomcamera maakt weer plaats voor een groothoeklens, die bij de Razr 50 Ultra juist was vervallen.

De prijsuitdaging voor Razr 60 Ultra

Dat hogere prijskaartje en de snellere processor plaatsen de Razr 60 Ultra in het absolute premiumsegment. Die adviesprijs van 1299 euro is ondertussen wel heikel punt. Ook al is de marktprijs inmiddels wat lager - een enkele aanbieder levert hem voor 1099 euro - dan nog is het verschil met de rest van de markt groot. De voorloper is nog mondjesmaat verkrijgbaar voor prijzen rond de 720 euro, en de Galaxy Z Flip 6 is voor niet heel veel meer te koop. Goed, dan heb je een minder luxe beeldscherm en half zoveel opslag, maar voor iets meer dan 800 euro heb je een Flip 6 met 512 GB. De Flip 7 is al door Samsung geteased en zal binnenkort verschijnen. Vast voor een hoge introductieprijs - maar die daalt bij Samsung altijd een stuk sneller dan bij Motorola.

De Razr 60 Ultra moet het dus echt hebben van zijn luxe specificaties en kekke Pantone-kleuren. Die laatste zullen in de praktijk meer opvallen, want in het dagelijks gebruik zijn meer pixels en meer megahertzen al jaren amper merkbaar voor gebruikers. Wie deze markt een beetje volgt, weet dat de rek er na een paar jaar van snelle verbetering alweer behoorlijk uit is. De jaarlijks nieuw uitgebrachte vouwbare toestellen van (vooral) Samsung en Motorola bieden weinig meer dan incrementele verbeteringen om je als consument te verleiden.

Samsung zet daarom de laatste tijd vooral in op software - en bovenal AI. Motorola pakt in elk geval dit jaar dan toch uit met (nog) luxere hardware. De vraag is alleen hoeveel je daarvan merkt, iets waar we verderop op terugkomen. En de uiteindelijke vraag is of het de forse meerprijs rechtvaardigt, waar we uitaard ook een mening over hebben. 

Motorola Razr 60 Ultra: hetzelfde, maar toch anders

Wanneer je smartphones recenseert, vallen sommige details pas op als je toestellen direct naast elkaar legt. Dat is lang niet altijd mogelijk, maar voor deze review hadden we gelukkig nog een Razr 50 Ultra tot onze beschikking. Bij die vergelijking is goed te zien dat een verzameling van relatief kleine indivduele aanpassingen toch bijdraagt aan een over het geheel genomen duidelijk verfijnder ontwerp. 

Zo vallen de iets plattere, dit keer gematteerde in plaats van glimmende, toestelranden van de Razr 60 Ultra op. Van opzij gezien lijkt het daardoor meer op een traditionele smartphone. Daarnaast zijn de schermranden dunner, al vallen ze nog altijd meer op dan bij een niet-vouwbare smartphone. Ook omdat ze wat omhoog staan, om het vouwbare beeldscherm te beschermen. Een andere kleine wijziging is de verplaatst simkaartsleuf. Die zit nu aan de onderkant in plaats van aan de zijkant. Links tref je een extra knop aan voor voor Moto AI (waarover verderop in deze recensie meer).

Een groter verschil met vorig jaar zijn de gebruikte materialen. Naast een standaard aluminium frame test ik een variant met alcantara: een kunststof die gebruikt wordt als alternatief voor suède. De achterzijde oogt daardoor echt bijzonder, met een ogenschijnlijk stikselrandje. Dit omsluit een stukje van het aangenaam zacht aanvoelende materiaal, dat doet denken aan de bekleding van klassiek meubilair. Nadeel van alcantara is dat het snel vies wordt. De kans is groot dat je er daarom een hoesje omheen doet, maar daarmee verlies je wel het meest unieke uiterlijke element van de Razr 60 Ultra.

Nieuw scharnier, nu stofdicht(er) - en nog steeds erg groot

Daarnaast zijn er enkele onzichtbare, maar belangrijke verbeteringen. Zo is het toestel ditmaal niet alleen waterbestendig, maar ook beter beschermd tegen stof. Dat komt tot uitdrukking in de IP48-certificering. Daarmee komt het op een vergelijkbaar niveau als de Samsung Galaxy Z Flip 6. Het scharnier is bovendien wederom verbeterd en nu versterkt met titanium. Je zou het toestel volgens Motorola tot 800.000 keer moeiteloos moeten kunnen open- en dichtvouwen. Ik heb mijn best gedaan, maar dat aantal heb ik tijdens de testperiode niet bereikt. In de praktijk merk je minder van dit nieuwe ontwerp: het openen en sluiten gaat met evenveel souplesse als voorheen.

Verder voelt het toestel in het dagelijks gebruik grotendeels hetzelfde aan als zijn voorganger. Dat betekent dat de Motorola Razr 60 Ultra ook de nadelen daarvan erft. Het blijft een relatief groot, breed en lang toestel. Om alle knoppen goed te kunnen bereiken, moet je het vaak met twee handen bedienen of de positie in je hand aanpassen. Zelfs de nieuwe AI-knop is vaak net niet comfortabel met één hand te bereiken.

Beeldschermen van de Razr 60 Ultra

Dat brengt ons meteen bij de altijd aanwezige vouwlijn in het midden van het oled-paneel. Ik heb niet het idee dat die per se meer of minder prominent aanwezig is dan bij zijn voorganger. Op dit punt ogen en voelen beide toestellen nagenoeg identiek. Hetzelfde geldt eigenlijk voor het display zelf, en dat is jammer. Op papier beschikt de Razr 60 Ultra namelijk over een beter, scherper en helderder scherm. De resolutie is met 460 pixels per inch wat hoger dan de 413 ppi van de voorganger. Het scherm zelf is ook 0,1 inch (2,5 mm) groter. In de praktijk merk je dat niet echt. Zelfs niet wanneer je de toestellen direct naast elkaar gebruikt. 

Een aspect waarin wél duidelijke meerwaarde te vinden is, betreft de maximale helderheid. Die ligt 1500 nits hoger dan bij de Razr 50 Ultra en bijna 2000 nits hoger dan bij de Samsung Galaxy Z Flip 6. Op dit punt doet deze vouwtelefoon niet onder voor reguliere vlaggenschepen. Dit valt meer op dan de toegenomen beeldscherpte. Die merk je voornamelijk bij subtiele details, die met het blote oog en zonder direct vergelijkingsmateriaal vaak niet opvallen. 

Dat gezegd hebbende, is het wel gewoon een heel fraai beeldscherm. De kleuren komen mooi uit de verf, het contrast is (oneindig, want oled) hoog en de kijkhoek is breed. Het scherm beschikt eveneens over een zeer hoge verversingssnelheid van 165 beelden per seconde. Dat is voornamelijk een marketing gimmick, want afgezien van in een heel enkele game zal het deze snelheid nooit benutten. Voor de meeste toepassingen is 90 tot 120 Hz meer dan toereikend. Het display kan overigens dynamisch schakelen tussen verversingssnelheden op basis van de toepassing en het getoonde materiaal.

Het coverscherm

Het kleine display aan de voorzijde, het coverscherm, is praktisch hetzelfde als de variant van een jaar geleden, op twee eigenschappen na. Ten eerste is de bescherming er met Gorilla Glass Ceramic flink op vooruitgegaan. In vergelijking met de Razr 50 Ultra is dit onderdeel nu krasbestendiger en bijvoorbeeld ook beter beschermd tegen warmte. Dat is een welkome verbetering, aangezien het coverscherm constant blootgesteld is aan de buitenwereld. Ik heb het toestel in een halfvolle tas gestopt en ben ermee gaan reizen, wat geen beschadigingen opleverde.

De andere verbetering vinden we terug in de maximale helderheid. Die is van 2400 naar 3000 nits gegaan. Een prettige aanpassing, aangezien ik het coverscherm voor veel apps heb gebruikt. Net als bij de voorloper hoef je het toestel voor veel zaken niet open te klappen. Daarbij kan je denken aan routenavigatie, muziekbediening, het spelen van enkele games en simpele taken als het controleren van het weerbericht, nieuws of e-mail. Dit blijft een sterk punt van de flip phones van Motorola, vergeleken met die van Samsung. Houd er wel rekening mee dat de camera’s soms menu-elementen kunnen verbergen - ook dat is niet veranderd.

Zowel het buiten- als het binnenscherm spiegelt overigens behoorlijk, zelfs op een hoge helderheidsstand. Dat is meer het geval dan bij traditionele smartphones en heeft waarschijnlijk met de beschermlaag te maken; het is in ieder geval een punt waar Motorola aandacht aan zou kunnen besteden. De displays zijn daarnaast gevoelig voor vingerafdrukken, wat enigszins afbreuk doet aan het verder premiumkarakter van het toestel.

Qualcomms nieuwste: Razr 60 Ultra en de 8 Elite

De Razr 60 Ultra is beduidend sneller dan zijn voorloper, dankzij de Qualcomm Snapdragon 8 Elite soc, vergezeld van maar liefst 16 GB aan werkgeheugen. Die lijken ook de belangrijkste reden voor de hogere prijs, samen met het luxere beeldscherm. De Snapdragon 8s Gen 3 van de Razr 50 Ultra was feitelijk een midrange variant van de processor in de Galaxy Flip 6.

De Elite-chipset staat bekend om twee zaken: supersnelle prestaties en een forse warmteontwikkeling. Dat laatste is bijvoorbeeld merkbaar in de bijvoorbeeld de OnePlus 13, Samsung Galaxy S25 en de Asus ROG Phone 9 Pro. De Motorola Razr 60 Ultra houdt het hoofd echter relatief koel. Ook onder hoge druk kun je het toestel comfortabel blijven vasthouden, wat bij diverse andere smartphones met vergelijkbare chips niet altijd het geval is. Dit is echter niet te danken aan superieure warmteafvoer of een geavanceerd koelsysteem. Nee, de oorzaak ligt in het feit dat Motorola de prestaties van de chip aanzienlijk beperkt.

Uit onze tests blijkt dat de processor gemiddeld op minder dan vijftig procent van zijn maximale capaciteit draait. Dit wordt merkbaar wanneer je games op de hoogst mogelijke grafische instellingen wilt spelen, iets wat bij concurrerende, niet-geknepen toestellen vaak geen probleem is. Houd dus rekening met verminderde prestaties, framedrops en mogelijk stotterende audio wanneer je het uiterste van de Motorola Razr 60 Ultra vergt.

Het daadwerkelijke prestatieniveau is daardoor eerder vergelijkbaar met dat van toestellen die draaien op een high-end chip van de vorige generatie, zoals de genoemde Galaxy Z Flip 6. Reguliere apps draaien overigens probleemloos, maar feit is dat het het potentieel van de geavanceerde processor goeddeels onbenut blijft - terwijl je er wel voor betaalt.

Batterij houdt het lang vol

De accu van de Razr 60 Ultra presteert aanzienlijk beter in vergelijking met het model van vorig jaar. De capaciteit is met bijna twintig procent toegenomen tot 4700 mAh. Doorgaans behaal ik anderhalve dag op een volle lading. Minder actieve gebruikers kunnen de gebruiksduur mogelijk nog rekken tot twee volle dagen, al zal de telefoon dan aan het einde van die tweede dag wel aan de lader moeten.

Het toestel ondersteunt snelladen met een vermogen van 68 watt. Een compatibele oplader wordt, conform de huidige trend en mede ingegeven door EU-richtlijnen, niet meegeleverd en dien je dus apart aan te schaffen. Met een geschikte 68W-lader is de accu na ongeveer een kwartier laden weer voor circa vijftig procent vol, terwijl een volledige oplaadbeurt ongeveer drie kwartier in beslag neemt.

Positief is dat het toestel geoptimaliseerd laden ondersteunt. Hiermee wordt de accu standaard opgeladen tot tachtig procent van zijn totale capaciteit, wat de levensduur op de langere termijn ten goede komt. Dit is een relatief nieuwe functie van Android 15. Motorola biedt dit dus niet exclusief aan, maar is wel een van de eerste fabrikanten die het implementeert.

Matig softwarebeleid, goede software-ervaring

Een punt van aandacht, dat ik vorig jaar ook al signaleerde, betreft Motorola's updatebeleid. Hoewel de software zelf doorgaans goed is, blijft het beleid qua updates achter. Dat geldt helaas ook voor de Razr 60 Ultra. Het toestel draait bij lancering op Android 15. Met Android 16 al in het vizier, is dat de eerste van de in totaal slechts drie beloofde versie-upgrades. Daarmee krijg je dus uiteindelijk Android 18, daarna is de koek op. Je krijgt daarnaast vier jaar aan beveiligingsupdates. Dit steekt schril af bij de 7 jaar aan nieuwe Android versies en updates die je bij Google en Samsung krijgt, zeker gezien de premium prijs van het toestel.

Navraag bij Motorola leert dat dit beleid volgens hen aansluit bij de behoeften van hun gebruikers, een conclusie die de fabrikant baseert op eigen onderzoek. Dat klinkt nogal als een 'wij van WC-eend' stelling. Hoe dan ook heeft het invloed op de restwaarde. Zelfs als een gebruiker na vier jaar weer een nieuw toestel wil kopen, is het oudere model voor de tweedehandsmarkt minder interessant. Het krijgt immers geen ondersteuning meer. Een vergelijkbaar toestel van genoemde concurrenten kan dan nog drie jaar aan ondersteuning tegemoet zien.

De software-ervaring zelf is, zoals gebruikelijk bij Motorola, wél erg prettig. Deze leunt sterk tegen de standaard Android-ervaring aan, zoals Google die biedt op zijn Pixel-lijn, aangevuld met enkele optionele, vooraf geïnstalleerde applicaties. Zo maak je in een handomdraai een veilige omgeving aan voor kinderen. Ook kun je relatief snel bestanden uitwisselen met externe apparaten, zoals een computer. Voor die laatste functie heb je op de computer wel aparte software nodig en dien je op beide apparaten ingelogd te zijn met hetzelfde Motorola-account. Ben je eenmaal over die drempel heen, dan wacht er een soepele integratie.

Veel ruimte voor AI met Moto AI

Met de eerdergenoemde fysieke AI-knop, die toegang geeft tot de Moto AI-omgeving, benadrukt Motorola het belang dat het hecht aan toepassingen op basis van kunstmatige intelligentie. Zodra je de knop ingedrukt houdt, kom je in een interface die enigszins doet denken aan wat het merk Nothing bijvoorbeeld biedt met de AI-toets op de Nothing Phone (3a). Je kunt er snel een stemopname of geschreven notitie mee maken, of het systeem vragen om meldingen voor je samen te vatten. Dat laatste onderdeel heb ik amper gebruikt, omdat ik weinig apps notificaties laat sturen. Helaas is het ook zo dat niet elke app hiermee werkt.

Daarnaast kun je de Motorola Razr 60 Ultra vragen om informatie te onthouden, bijvoorbeeld van een foto of screenshot. Het systeem analyseert de afbeelding, zodat je er later vragen over kunt stellen en content gemakkelijker kunt terugvinden. Deze functies werken momenteel echter alleen in het Engels, wat jammer is. Dit gaat ten koste van de toegankelijkheid.

Verder zijn er de Image Studio (waarmee je afbeeldingen en achtergronden kunt laten genereren) en de Playlist Studio. De Image Studio werkt zoals geadverteerd: Motorola werkt hiervoor samen met Perplexity AI, en functioneert naar verwachting. Als je vraagt om een afbeelding in een specifieke stijl te genereren, dan gebeurt dat ook (met alle AI-beperkingen van dien). Met de Playlist Studio kun je een door AI gegenereerde afspeellijst maken, maar dit werkt alleen binnen Amazon Music én vereist een abonnement op die dienst. Anders is deze functionaliteit niet beschikbaar. Ik heb daar geen abonnement op, dus heb dit niet kunnen proberen.

Tot slot is Google Gemini geïntegreerd met dezelfde functionaliteit als op andere smartphones. Dat betekent dat je Gemini als standaardassistent kunt instellen om allerlei vragen te stellen, afbeeldingen te laten genereren en zelfs eenvoudige video's te laten creëren. De functie van de AI-knop is niet aanpasbaar: je kunt er uitsluitend Moto AI mee activeren. De aan/uit-knop is daarentegen wel te personaliseren, maar dat is een standaard Android-functie.

Leuk allemaal, maar waarom?

Al met al vraag ik me hardop af voor wie Motorola al deze AI-functies toevoegt. Dat Gemini aanwezig is, begrijp ik nog – Android is immers een product van Google. De samenwerkingen met zowel Amazon Music als Perplexity AI spreken mij persoonlijk minder aan. Ik heb tijdens mijn testperiode zelden gebruikgemaakt van de AI-mogelijkheden, omdat ze niet direct aansluiten bij mijn dagelijkse behoeften of workflow. Het voelt alsof Motorola meelift op een AI-trend die is ingezet door Samsung en Google, wellicht om de spreekwoordelijke boot niet te missen.

De onderliggende ideeën voor snelle acties zijn veelal goed, maar hadden wellicht beter in een andere, meer geïntegreerde vorm gegoten kunnen worden. Onder het kopje Moto Acties, waar Motorola om bekendstaat, vind je al jaren handige opties waarmee je snel handelingen uitvoert op je apparaat (zoals de zaklamp activeren met een hakbeweging). Functies als snel een gesprek opnemen, een notitie maken of een herinnering bewaren, hadden daar mijns inziens prima bijgepast. Daarvoor is noch een extra knop, noch een compleet nieuwe AI-omgeving nodig.

De camera's van de Motorola Razr 60 Ultra

Tot slot kijken we naar de camera’s. De Motorola Razr 60 Ultra beschikt over drie camerasensoren, elk met een resolutie van vijftig megapixel. Waar Motorola vorig jaar met enige bombarie aankondigde dat een telelens was waar jonge gebruikers om vroegen, zien we nu dat deze alweer plaats heeft moeten maken voor een ultragroothoeklens. Gezien de beperkte meerwaarde van 2x zoom, is dat vermoedelijk iets waar meer gebruikers wat aan hebben. Ook omdat je met een flipphone de camera's aan de achterkant kan gebruiken voor (groep)selfies. Dat kan met de Razr 60 Ultra met een beeldhoek van 122 graden, waarmee je een aardige vriendengroep op de foto moet kunnen krijgen.

Over het algemeen vind ik dat de foto’s van de Motorola Razr 60 Ultra er warm, kleurrijk en levendig uitzien. Ze komen redelijk overeen met de werkelijkheid, zeker in vergelijking met de soms overdreven kleurverzadiging die Samsung-camerasystemen produceren. De Razr 60 Ultra gaat daarnaast over het algemeen goed om met schaduwpartijen, hoewel de camera er soms ook zichtbaar moeite mee heeft. Daardoor kan een foto net te onder- of juist overbelicht zijn. Dit gebeurt echter wisselvallig. Het betekent in ieder geval dat je niet onder alle omstandigheden blindelings op dit camerasysteem kunt vertrouwen.

Optisch inzoomen kan dan niet meer, maar een cropzoom van 2x op de hoofdsensor zal, zeker bij goed omgevingslicht, nauwelijks slechter uitpakken. Voor verder inzoomen val je dan terug op digitale zoom, oftewel interpolatie. Dat was ook al zo bij de Razr 50 Ultra. In de praktijk blijkt dat de 2x zoomkwaliteit van de Motorola Razr 60 Ultra verrassend goed standhoudt vergeleken met de 2x optische zoom van de Razr 50 Ultra. De beelden van het nieuwere toestel ogen wat donkerder, wat logisch is: de sensor kan minder pixels gebruiken om binnenkomend licht te vangen. Ze ogen niet merkbaar korreliger of artefactrijker.

Zoom je verder in (bijvoorbeeld 4x), dan wordt de beeldkwaliteit bij beide toestellen vergelijkbaar matig en zijn de verschillen verwaarloosbaar. Bij zowel vier als tien keer inzoomen verliezen foto’s steeds meer detail, dus dat raad ik af. Beperk je de zoom tot maximaal twee keer, dan is het kwaliteitsverschil met de 2x optische zoom van de Razr 50 Ultra gering.

De ultragroothoeklens produceert overdag mooie foto's, zonder al te veel storende vervorming aan de randen. De kleuren ogen natuurgetrouw. Bij avondfoto’s valt de sensor door de mand; die resultaten zijn praktisch onbruikbaar. Buitenshuis lijken de opnames op een soort olieverfschilderij – wellicht kunstig, maar fotografisch van weinig waarde. Hoewel de avondfoto's met de hoofdcamera ook niet indrukwekkend zijn, is wel duidelijk dat de Motorola Razr 60 Ultra op dit vlak beter presteert dan zijn voorganger. Dat geldt met name als je inzoomt: waar vorig jaar nauwelijks nog licht werd vastgelegd, kun je nu nog redelijk onderscheiden wat je gefotografeerd hebt. Desondanks raad ik ook bij de Razr 60 Ultra af om 's avonds in te zoomen, aangezien dit de fotokwaliteit niet ten goede komt.

Conclusie

De Motorola Razr 60 Ultra is een van de duurste - zo niet de duurste - flipphone die je momenteel kan kopen. De prijs van 1299 euro lijkt vooral op het conto te komen van de luxe Snapdragon 8 Elite processor en het scherpere beeldscherm. Beide leveren in de praktijk maar beperkt een meerwaarde op. De processor kan zijn potentieel niet waarmaken: om warmteontwikkeling te voorkomen knijpt Motorola hem flink af. Het beeldscherm profiteert minder van de extra pixels, dan van de hogere helderheid.

De verbeteringen van het nieuwste vouwbare toestel van Motorola zitten eerder in de afwerking en verfijning. Het design is strakker met plattere randen en duurzamer met een (nog) beter scharnier en betere stofbestendigheid. Ook de betere bescherming tegen krassen van het buitenscherm is prettig. Ook de aanzienlijk betere accuduur is een pluspunt. Ten slotte blijft Motorola zich onderscheiden met de gebruikte materialen en kleuren. Hoe de alcantara zich in de loop der tijd houdt is de vraag, maar de Razr 60 Ultra heeft er wel een uniek en fraai uiterlijk door.

Dit alles laat onverlet dat er nog genoeg aan te merken valt. De fotokwaliteit blijft met name bij avondfoto's achter. De schermen spiegelen sterk en zijn erg gevoelig voor vingerafdrukken. Daaarnaast is de meerwaarde van alle AI-functies - inclusief de aparte knop - naar onze mening beperkt. Het voelt geforceerd aan en het helpt niet dat veel alleen in het Engels werkt, of een apart abonnement vereist. Daar komt bij dat het updatebeleid in deze prijsklasse gewoon ondermaats is, eigen onderzoek of niet. De hoge prijs van premium smartphones wordt deels gerechtvaardigd door lange ondersteuning met upgrades en updates. Die dragen ook bij aan de restwaarde, maar bij dit toestel is daar veel minder sprake van. 

Tel daarbij op dat je op moment van schrijven voor pakweg 500 à 600 euro minder een prima Razr 50 Ultra of Galaxy Z Flip 6 kan kopen. Daarmee is de Razr 60 Ultra voornamelijk aantrekkelijk voor wie budget geen rol speelt, en die gewoon een heel fraai ogende smartphone met unieke materialen en kleuren wil. Het maakt het toestel niet de meest rationale aanschaf, maar wel een waar je - als je in die doelgroep valt - vermoedelijk blij wordt, elke keer als je 'm tevoorschijn haalt.