Philips Evnia 32M2N6800M review: helderheid waar OLED niet aan kan tippen

Als je nu shopt voor een gaming monitor in de 1000-euro klasse, is de kans erg groot dat je bij een oled monitor uitkomt. Dat is niet zo gek: qua contrast, kleurenpalet en responstijden staat de oled-techniek op eenzame hoogte. De klassieke led lcd-monitoren zijn daarmee bijna tot tweede keus geworden. Bijna, want MiniLED kan net als bij televisies de vertrouwde techniek naar nieuwe hoogtes stuwen. Uiteraard in combinatie met quantum dots en hoogwaardige aansturing. Vooralsnog zien we maar weinig voorbeelden die daadwerkelijk te koop zijn. Ook de Philips Evnia 32M2N6800M is vooralsnog een paper launch. Dat is jammer, want dit beeldscherm laat zien dat er nog leven zit in lcd. Meer dan dat, de combinatie met miniled weet in sommige opzichten oled te overtreffen.

Philips Evnia 32M2N6800M: oh monitor, where art thou?

De eerste keer dat we de Evnia 32M2N6800M zagen, was op een evenement van MMD - het bedrijf dat Philips monitoren ontwerpt en produceert - in april van dit jaar. Een paar maanden later volgde de officiële introductie. Daarna bleef het eigenlijk stil. Onlangs keek ik eens rond op een prijsvergelijker, waarbij het me opviel dat het scherm eigenlijk nergens te koop is. Toch lukte het om er eentje voor een test te krijgen, eigenlijk vooral om mijn eigen nieuwsgierigheid te bevredigen.

Bij de eerdere kennismaking was ik namelijk best onder de indruk van contrast en kleurweergave van deze Evnia - en bovenal van de helderheid. Juist op dat punt laat dit scherm iets zien dat bij oled letterlijk en figuurlijk onderbelicht blijft. De impact bij echt heldere scènes in games en video's. Dat is een eigenschap die bij oled niet vaak genoemd wordt als nadeel. Niet zo gek ook, want door contrast en kleurweergave ziet oled er gewoon heel goed uit. Zo goed, dat je soms niet doorhebt, dat een scène minder helder getoond wordt, dan je zou wensen.

Maar dat gebeurt dus wel. En het kan niet genoeg onderstreept worden, dat helderheid een belangrijk onderdeel is van kleur. Zeker als je niet in een verduisterde ruimte zit, maakt helderheid het verschil tussen een kleur- en contrastrijk beeld, en een fletse versie van wat je wilt zien. Dat is nu net het zwakke punt van oled: de helderheid schiet soms tekort.

OLED vs MiniLED

Dat heeft er alles mee te maken, dat er een vrij harde bovengrens zit aan hoe helder een oled-paneel iets kan tonen. Een heel klein deel van het scherm, 1 of 2 procent, kan bij moderne oled-monitoren tot boven de 1000 nits oplichten. Maar alleen als de rest relatief donker is. Heb je een scène in een game met veel dynamiek, maar ook relatief veel helderheid, dan moet het scherm ergens 'knijpen'. De helderheid van de rest van het beeld kan terugvallen tot 200 nits of minder. Dat gebeurt dan meestal in de delen die er niet echt uit hoeven te springen, maar ook niet duister zijn. Zo houd je felle lichtaccenten, maar het gaat wel ten koste van de levendigheid.

Het is een verschil dat je eigenlijk pas echt goed ziet met een ander type monitor ernaast. Een die niet werkt met oled, maar met miniled. Door een miniled backlight kunnen monitoren (en televisies) zeer hoge helderheden bereiken. Niet alleen op kleine delen van het scherm, maar ook op het hele oppervlak. Daar zitten kanttekeningen aan, maar de ruwe kantjes van miniled worden wel in rap tempo gepolijst. Kortom, reden genoeg om de Evnia 32M2N6800M nader te bekijken. Er zijn namelijk niet heel veel miniled monitoren op de markt, en dit is zeker geen slechte.

Philips Evnia 32M2N6800M: 1152 zones, wat is dat?

De eerste Evnia met miniled die ik testte, was een van de eerste van dit toen nog nieuwe merk gaming monitoren. De Evnia 34M2C7600MV wekte indruk met zijn helderheid, maar de beeldsnelheid kon niet overtuigen. Was dat een ultrawide 1440p model, de Evnia 32M2N6800M is een klassieke 16:9-monitor, maar wel met een 4K ultra hd-resolutie. De beeldsnelheid is iets lager dan die van het eerdere miniled model, maar het aantal pixels dat in beweging moet komen is een stuk hoger. Pakweg 8 miljoen, versus 5 miljoen voor een ultrawide qhd-monitor. 

Opmerkelijk genoeg telt de 32M2N6800M - zeg het genoeg en het rolt van de tong - evenveel local dimming zones als het oudere familielid. Het zijn er 1152, maar dan verdeeld met een andere verhouding. Elk hiervan kan afzonderlijk oplichten of weer dimmen. Dankzij dit hoge aantal dimzones kan het scherm vrij nauwkeurig selectief een deel van het beeld donkerder maken, of juist laten oplichten. Dat laatste gaat gepaard met een beperkte mate van halo's. Alleen bij de lastigste scènes, waarbij afzonderlijke pixels fel moeten oplichten, zal je enige halovorming zien. Voor nachtelijke sterrenhemels blijft oled ongeslagen.

Vergeleken met het twee jaar oudere scherm is de vooruitgang echter opmerkelijk. De lokale dimming reageert veel sneller met bewegende beelden, wat essentieel is. Anders veroorzaakt het backlight immers ghosting, wat wel het laatste is dat je wilt op een gaming monitor. De piekhelderheid is nog altijd erg hoog. Vooruitlopend op de resultaten: die tikt de 1500 nits aan. Bij veel grotere oppervlaktes dan oled kan doen.

De prijs van MiniLED

Als de Evnia 32M2N6800M dat miniled backlight niet had gehad, was er weinig reden om bij het scherm stil te staan. Althans, de basiseigenschappen zijn anno 2024 niet revolutionair. De 4K ultra hd-resolutie is prettig, zeker op de 32-inch (80 cm) diagonaal. Maar 144 beelden per seconde is zelfs voor deze resolutie niet meer state of the art. En qua design kan je veel over de 32M2N6800M zeggen, maar niet dat het een ranke den is. Het backlight neemt ruimte in - en produceert genoeg warmte dat wat extra ruimte voor (passieve) koeling een vereiste is. Het laatste wat je wilt, is een ventilator in een monitor. 

Het prijskaartje neemt ook een letterlijke vorm aan. Hoewel Philips aanvankelijk meldde dat deze monitor een prijs van 799 euro ging krijgen, werd het uiteindelijk meer. De adviesprijs is 979 euro. Dat brengt hem in het vizier van potente concurrentie. Het afgelopen jaar is een groot aantal even grote, evenveel pixels tellende oled gaming monitoren op de markt gekomen. Die tonen bovendien 240 beelden per seconde. Toegegeven, gemiddeld pakken ze nog iets hoger uit qua prijs, maar dat daalt snel. En de 165Hz varianten moeten zelfs onder de adviesprijs van deze Evnia uitkomen. Ook uit 'eigen stal', dat wil zeggen, van zustermerk AOC.

Het maakt deze Evnia een lastige propositie, wat misschien de moeizame verkrijgbaarheid verklaart. Bij televisies zie je dat miniled een positie weet te verwerven tussen 'gewone' led lcd en oled. Bij monitoren is er duidelijk nog niet voldoende schaalvoordeel om een vergelijkbare plek op de prijsladder in te nemen. Qua responstijden zal lcd het nooit winnen van oled, en daarmee is ook het aantal beelden per seconde een ongelijke strijd. Hetzelfde geldt voor kleurweergave. Zo komt het aan op helderheid en een wat ongrijpbaar fenomeen dat we gemakshalve 'ervaring' noemen.

De Philips Evnia 32M2N6800M op je bureau

Voor we daarop ingaan, eerst nog maar even terug naar het apparaat zelf. Met een diagonaal van 32 inch is het geen kleine monitor. Philips heeft hem strak belijnd, waardoor de dunne randen van voren bezien meer opvallen. Het paneel staat op een diepe, v-vormige voet. Het kan een flink stuk omhoog en omlaag bewegen, kantelen en zwenken. Alleen roteren naar portretstand zit er niet in. Jammer, want het is altijd handig om kabels aan te sluiten.

De voet neemt vrij veel ruimte in beslag, meer dan 30 centimeter. De ruimte ertussen is fors, maar aan de krappe kant om er een toetsenbord tussen te plaatsen. Wie dicht op het scherm wil zitten, moet misschien toch een alternatieve beugel overwegen. Dat kan wel, de vereiste vesa-punten zijn hiervoor aanwezig. Aan de andere kant, dit is geen scherm om heel dichtbij te zitten - alleen al de hoge helderheid maakt dat tot een oogverblindende ervaring.

De achterkant van het scherm is voorzien van de Ambiglow leds, waarmee Evnia van meet af aan furore maakt. Over nut en noodzaak van gekleurde lampjes achter je monitor kan je van mening verschillen. Als je dan zoiets wilt, heeft Ambiglow de beste papieren, simpelweg omdat je er ook wat van mee krijgt als je vóór het scherm zit. Net als bij tv-versie Ambilight kant het scherm op een erachter gelegen muur afstralen met kleuren die aansluiten bij het beeld op het scherm.

Veel andere fratsen, toeters of bellen heeft het scherm niet. De bovenkant van de verticale drager waarop het paneel beweegt, kan je benutten om een headset aan op te hangen. Van kabelmanagement is niet echt sprake, behoudens een clip onderaan de achterkant.

Het gebruikte paneel is een ips-exemplaar en dat is een opmerkelijke keuze. De manier waarop kristallen bij deze lcd-variant geplaatst zijn, laat namelijk veel meer licht door dan bij het alternatief, de zogenaamde va-panelen. Bij televisies zie je eigenlijk voornamelijk die vertical alignment-techniek in combinatie met miniled. Ook het eerder geteste Evnia miniled-scherm had zo'n va-paneel. De keuze voor ips brengt in elk geval de belofte van aanmerkelijk betere responstijden met zich mee. 

Aansluiten van de Philips Evnia 32M2N6800M

De Evnia 32M2N6800M heeft een redelijke set aansluitingen, maar heel uitgebreid is het niet. Natuurlijk vind je er hdmi (twee keer in 2.1 met hoge bandbreedte) en displayport (1.4). Een usb hubje is er ook, maar met maar drie downstream-aansluitingen. Toetsenbord, muis en webcam, zeg. Verder is er een audio-uitgang voor het geluidsignaal dat met hdmi of displayport binnenkomt.

Ook afwezig is usb-c, waarmee het niet mogelijk is om even vlot een werklaptop te 'docken'. Een kvm-functie is er dan ook niet. Het is primair een gamingscherm, dus heel zwaar kan je het de 32M2N6800M niet aanrekenen. Maar in deze prijsklasse is het prettig als je duur aangeschafte apparaat voor meer dan één doeleinde is in te zetten. Dus een beetje jammer is het wel.

Dat geldt ook voor de afwezigheid van speakers. Dat is toch wat opmerkelijk voor een monitor met goede papieren om te combineren met een Xbox Series X of PlayStation 5. Wil je geluid horen bij je consolegames, dan moet je dus of een headset gebruiken, of iets aansluiten op die 3,5 mm uitgang. Niet ideaal.

Menu en bediening van de Philips Evnia 32M2N6800M

Voor de bediening van het on-screen menu heeft de 32M2N6800M een joystick rechts achter het paneel. Een tik of trek naar rechts opent het menu, dat direct herkenbaar is sinds de eerste Evnia schermen. Het is niet heel intuïtief. Dat ligt er aan dat het werkt met een soort tabbladen, en daar doorheen lopen vergt de nodige gewenning. Het oogt nogal als een 'low-res' menu, zeker op deze 4K ultra hd-monitor. Standaard opent het midden in het scherm. Tip van de redacteur: gebruik de osd-instellingen om het naar rechtsonder te verplaatsen, waar de joystick zit. Dat werkt een stuk prettiger. Helaas kan dat niet met de snelmenu's die je kan oproepen door de joystick naar links, boven of beneden te bewegen.

Het menu is verder ingedeeld zoals altijd op Evnia schermen. Dat betekent dat de 'standaard'-modus de standaard weergave optie is; daaronder zit een hele reeks presets voor verschillende doeleinden. Binnen de standaard-modus kan je het kleurbereik aanpassen. Daarbij kan je kiezen tussen 'native', 'sRGB', 'DCI-P3' en 'AdobeRGB'. Geheel elders in het menu zit een instelling om het backlight in te stellen. Je kan 'local dimming' op drie niveaus aanpassen, of uitzetten.

Philips Evnia 32M2N6800M beeldkwaliteit in SDR...

In standaard dynamiek oftewel sdr biedt de Evnia 32M2N6800M zoals geschreven meerdere kleurprofielen. Alle heb ik doorgemeten met behulp van een colorimeter en Calman Ultimate software van Portrait Displays. De uitgebreide resultaten voor echte liefhebbers staan in de tabel bij dit artikel. Hier probeer ik het enigszins beknopt en begrijpelijk te houden. 

In het 'native' profiel komt het scherm min of meer overeen met de Display P3 standaard, zoals gepopulariseerd door Apple. Een prettig kleurbereik voor wat oververzadigde weergave van standaard materiaal, en ook prima voor games. De weergave in deze modus is behoorlijk goed afgesteld, al is de kalibratie van recente oled-monitoren duidelijk nog een slag beter. Met name voor kleuren; de grijstinten zijn heel mooi neutraal. Vermeldenswaard is de dekking van het kleurbereik: de Evnia 32M2N6800M kan bijna 100% van de DCI-P3 kleurruimte tonen.

Het gelijknamige profiel is wel - zoals DCI-P3 voorschrijft - ingeregeld op een gamma van 2,6, maar heeft niet het juiste witpunt daarvoor. Dat maakt het een wat vreemde keuze. De kalibratie heeft ook een marginaal kleinere dekking tot gevolg, met 98,1% nog altijd heel goed. In dit opzicht kan deze monitor zich prima meten met de oled-concurrentie. De gemiddelde kleurfout is niet slecht, maar wel wat hoger dan bij die concurrentie. Dat geldt ook voor de grijstinten.

Wie kleurnauwkeurig wil werken in sRGB, kan daarvoor terecht in het gelijknamige profiel. De afstelling daarvan laat echter te wensen over, met een flinke afwijking voor grijstinten en kleuren, een te warm witpunt en een aardige, maar zeker niet volledige dekking van het kleurbereik. Dit kan beter. Datzelfde geldt nog meer voor het AdobeRGB-profiel. Het is jammer, want de dekking van deze kleurruimte is indrukwekkend - groter dan in de meeste monitoren.

Helderheid en contrast 

Qua kleurweergave komt het neer op: ruimschoots goed genoeg om in games een keurig plaatje neer te zetten, maar voor gebruik voor professionele creatieve doeleinden schiet het eigenlijk net wat tekort. Helderheid en contrast van het scherm zijn dan weer wat anders. Op een 10% venster op zwart produceert de 32M2N6800M maximaal 942 nits in sdr. Monitoren zonder miniled backlight komen eigenlijk niet voorbij de 500 nits. Voor de meeste doeleinden is dat ook echt toereikend, de helderheid van dit scherm maakt in theorie gebruik buitenshuis mogelijk. De minimale helderheid valt met 98 nits vrij hoog uit. In het donker wordt dat al gauw pijnlijk aan de ogen.

Het native contrast, dus het contrast van het panel zelf, is zo'n 1200:1, afhankelijk van de gemeten modus. Dat is vrij gangbaar voor de gebruikte ips-techniek. Met behulp van local dimming valt dat fors hoger uit. Afhankelijk van de meetmethode wordt het zo'n 3000:1 tot nagenoeg oneindig. Dat laatste is niet zo gek, want als het backlight volledig dimt op een voldoende groot oppervlak, is zwart echt zwart. Met alle wiskundige gevolgen vandien. In de praktijk is activeren van local dimming in sdr niet per se een goed idee, want het heeft wel impact op de kleurnauwkeurigheid. Ik heb niet alle modi met en zonder alle standen doorgemeten, dat zou te ver voeren. Maar de standaardmodus laat bijvoorbeeld een toename in gemiddelde grijsafwijking zien van 1,6 naar 4,7 als de local dimming op 'strong' (het hoogste niveau) staat.

...en HDR

In HDR daarentegen maakt local dimming het verschil tussen 'meh, mooie kleuren' en 'wow, wat komt er nu op me af'. Hier onderscheidt de Evnia 32M2N6800M zich ook echt van oled, met een full screen piekhelderheid van ruim 1400 nits. Ter vergelijking, de beste oled-monitoren van dit moment komen daar uit op pakweg 270 nits. Daar staat tegenover dat de Evnia hele kleine delen van het scherm minder effectief kan verlichten. Maar toch, 1% venstergrootte met 962 nits is gewoon heel goed, en bij 10% zit je al in de buurt van die 1400 nits. De absolute piek ligt er overigens tussen in: in de meest extravagante HDR Game modus slaat de meter uit naar 1500 nits op 25% venstergrootte.

Qua helderheid impact in HDR levert deze Evnia dus een prestatie die weinig monitoren kunnen evenaren. Hoe zit het met de kleurweergave? Het scherm biedt een aantal hdr modi, waarvan ik er drie heb doorgemeten. De beste daarvan is zonder meer de 'DisplayHDR1000' stand. Deze levert marginaal piekhelderheid in, maar biedt een groter kleurbereik en een grotere mate van kleurnauwkeurigheid dan de HDR Game en HDR Movie standen. De kleuren in DisplayHDR 1000 zijn goed, maar ook hier is er zichtbaar ruimte voor verbetering. Dat is zeker zo, als je kijkt op basis van de striktere deltaE ITP-norm, die voor wide gamut en hdr eigenlijk zwaarder moet wegen. 

De afwijking is niet zo groot dat het problematisch is, maar de beste hdr-monitoren met oled-techniek zijn gewoon nauwkeuriger. Bij het gamen zal je er denkelijk weinig van merken, maar voor het beoordelen van je professionele hdr video's zou ik dit scherm niet direct aanbevelen. Dat doet Philips overigens nadrukkelijk ook niet: het is een gaming monitor. 

Gameprestaties van de Philips Evnia 32M2N6800M

Een lcd-monitor als de Evnia 32M2N6800M gaat nooit de snelheid evenaren van een oled-monitor, maar wat kan wél? Dat is de vraag die we willen beantwoorden met behulp van de open source response time tool (osrrt), oftewel osrtt. Een set lichtgevoelige sensoren registreert kleurwisselingen op testpatronen en de bijbehorende software berekent hoe snel de pixels van kleur wisselen. Voor 144 beelden per seconde is een relatief bescheiden responstijd van 6,94 milliseconden nodig.

Uit de doos staat overdrive - of zoals Philips het noemt, SmartResponse - uit. Dat levert een aardig resultaat op, waarbij net geen 80 procent van de gemeten overgangen snel genoeg is. Wel valt iets op dat oogt als flinke overshoot, maar dat is het niet. Een overdrive standje hoger ('Fast') levert niet noemenswaardig betere resultaten op - wel een aantal ogenschijnlijk heel langzame transities. In de stand 'Faster' is het resultaat aanmerkelijk beter, al blijven er ogenschijnlijk grote overshoots. Ook valt op dat een flink aantal metingen als '0 ms' wordt geregistreerd - dat vertekent het beeld. 

Wat is hier aan de hand? De karakteristiek van de gebruikte leds verstoort hier de meting. De minileds maken gebruik van hoogfrequente pulse width modulation, wat door de lichtsensor gezien wordt. Met het blote oog is het niet zichtbaar en ook in een slow motion video opname is niets te zien van het geknipper. Philips adverteert het dan ook als 'flicker free' en daar valt moeilijk iets tegenin te brengen, als je het niet kan zien. De knippersnelheid is veel hoger dan bij ouderwetse backlights die ooit de aanleiding waren voor een 'flicker free' aanduiding, voor monitoren die daar géén gebruik van maakten.

Een andere complicerende factor is dat de helderheid van dit scherm de lichtsensor van ons testgereedschap overweldigt. En als je de helderheid terugschroeft, wordt het pwm dimeffect sterker, waardoor dat weer vertekenend werkt. 

Het wordt nóg ingewikkelder als je de local dimming activeert. In sdr kan je daarvoor kiezen, in hdr is die altijd actief. Hierbij volgt het backlight wat het paneel doet, maar dat gaat niet instantaan. Er is enige mate van vertraging. Bij langzamere bewegingen merk je dat eigenlijk niet, in elk geval niet in gewone game scenario's. Bij hele snelle bewegingen wordt het duidelijker, al merk je het vooral bij kunstmatige testvideo's. Maar in de responstijdmetingen is het zeer vertekenend zichtbaar.

Het maakt het lastig een definitieve conclusie aan de metingen te verbinden. Op basis van de transities die niet verstoord worden door het backlight, is het paneel ruimschoots snel genoeg voor de beloofde snelheid. Van ghosting door een te traag reagerende kristalmatrix (de pixels die openen en sluiten) zal je dan ook niet snel last hebben. En ook overdrive artefacten zijn geen punt van zorg. Het backlight is een ander verhaal, dat is duidelijk snel, maar niet zo snel dat het onder alle omstandigheden het paneel bijhoudt.

Gebruik in de praktijk

De cijfertjes zijn natuurlijk leuk en simpel, 'lager is beter', maar zoals je hierboven kan zien, hebben metingen hun beperkingen. Hoe zit het met de praktijk? Om die te ervaren heb ik de nodige momenten op de Evnia 32M2N6800M gegamed, en er het nodige hdr videomateriaal op bekeken. Waaronder de bekende LG en Sony oled demo video's, want die bevatten een hoop heel lastige elementen voor een fald lcd monitor. Zoals piepkleine oplichtende bubbeltjes in dranken, of nog kleinere vonkjes in het donker. 

Om met dat laatste te beginnen, de local dimming doet het érg goed met hdr video. Bij demo video's, maar ook bij films en series in hdr zijn kleuren, contrast en piekhelderheid indrukwekkend. En het backlight is zonder meer snel genoeg om niet voor naijleffecten te zorgen. Het is opmerkelijk hoe fijnmazig het kan oplichten zonder merkbare halo's, ook bij hele kleine elementen als sterren in een nachthemel, lichtjes in wolkenkrabbers bij nacht of zaken als die bubbels en vonkjes. Het zwart blijft echt zwart, en wat helder moet zijn licht echt fraai op. Een serie als The Expanse, in hdr op Prime Video, ziet er magnifiek uit. Wanneer er een ruimteschip explodeert in het duister is de impact bijna voelbaar, zo fel wordt het getoond.

Pak ik er een stel worst case test video's bij, dan komen de beperkingen van de backlight wel in beeld. Bij heel snel bewegende wit-op-zwarte figuren is te zien dat het backlight het niet bijhoudt. Dat zie je als een naijleffect, dat in de foto's er eigenlijk ernstiger uitziet dan in de praktijk. Maar het maakt het wel duidelijk. Aan de ene kant moet ik benadrukken dat de meeste mensen niet voor hun vermaak naar witte vierkantjes en bollen op een zwarte achtergrond kijken. Mocht je eens ouderwets Pong willen spelen, dan kan je beter de local dimming uitzetten. Aan de andere kant zal er een groep gebruikers zijn, die zich sneller stoort aan incidenteel naijlen of asynchroon werken van paneel en backlight. 

Terug in de gaming praktijk valt er in relatief bezadigde games als open world rpg's niets te merken van die vertraging. De spelwereld van Assassin's Creed Odyssey oogt aanmerkelijk fraaier dan op een oled monitor: het zonovergoten oude Griekenland leent zich uitstekend voor deze monitor. En ook in de snellere, contrastrijkere game Hollow Knight loopt de helderheid van het backlight prima mee. Dit is geen hdr game, maar met de local dimming op 'strong' is zichtbaar dat de gloed om het personage dat je bedient iets krachtiger is - subtiel, maar merkbaar.

In Counter Strike 2 merk je weinig van de local dimming, in positief, noch in negatief opzicht. Wat me vooral opviel was dat zelfs met een kunstmatig fel verlichte omgeving, ik elk detail nog goed kon zien op het zeer heldere scherm. Overigens is het officieel niet G-Sync compatible, maar Counter Strike wijst je er fijntjes op dat je de instelling prima kan activeren in Nvidia Control Panel - en dat is ook zo.

In een donkerder hdr game als Shadow of the Tomb Raider of Cyberpunk 2077 kan de 32M2N6800M zich visueel goed staande houden in vergelijking met oled-monitoren. In de DisplayHDR 1000 modus oogt het zwart soms net wat lichter, maar daardoor zijn wel meer schaduwdetails zichtbaar. In de HDR Vivid modus is het contrast hoger, maar gaat ook veel verloren in donkere delen van het beeld. HDR Game en Movie zijn een alternatief voor wie net wat meer contrast wil, ten koste van minder detail. Elke game die ik heb gespeeld ziet er uitstekend uit, terwijl met name bij lichtere scènes en titels de monitor zich onderscheidt. 

Conclusie

De Philips Evnia 32M2N6800M is een indrukwekkende monitor, waar liefhebbers van visuele pracht in games, films en series veel plezier aan kunnen beleven. De helderheid is dé onderscheidende eigenschap, waarmee het scherm oled-concurrenten ver achter zich laat. Game je in rijkelijk verlichte omgevingen of met invallend daglicht, dan heeft miniled een dikke streep voor. Ook wie houdt van lichtere, kleurrijkere titels moet het voordeel van veel helderheid niet onderschatten. Ik durf de stelling wel aan dat ik Assassin's Creedy Odyssey fraaier vind op dit scherm, dan op oled-monitoren. Hdr is niet alleen voor nachtelijke sferen met wat priemende lichtjes, al houdt deze Evnia zich ook daar uitstekend staande.

Daarbij moet je wel rekening houden met een mate van kleurnauwkeurigheid, die achterblijft bij wat inmiddels gangbaar is op oled-monitoren. Ook qua responstijden kan de combinatie van een snel ips-paneel met een miniled backlight de vergelijking niet echt aan. De 32M2N6800M biedt soepele beelden met zijn 144Hz, maar dat is niet vergelijkbaar met de 240Hz en fracties van milliseconden responstijd van een oled-scherm. Het is lastig te zeggen of een betere kalibratie mogelijk is, maar voor gaming is het hoe dan ook afdoende. Het zou natuurlijk wel fijn zijn als je ook foto's en video's kleurecht(er) kon bewerken - al volstaat de kwaliteit voor semiprofessioneel gebruik heus wel.

Voornaamste pijnpunt van de Evnia 32M2N6800M is toch echt die oled-concurrentie, in combinatie met de prijs. De adviesprijs van 979 euro ligt feitelijk hoger dan die van de AOC Agon Pro AG326UD, een qd-oled monitor die 165Hz snelheid moet bieden voor 849 euro. En inmiddels al voor minder geld te vinden is. Op moment van schrijven is de 32M2N6800M amper verkrijgbaar. De twee winkels die hem leveren, doen dat wel voor rond de 780 euro. Vergeleken met die AG326UD is het vooralsnog een sterk verhaal, want de Evnia komt ook met Ambiglow en een duidelijk beter menu dan wat Agon Pro-schermen vooralsnog bieden. Maar een 240Hz Samsung GS80D heb je voor een paar tientjes meer. 

Voor deze prijs blijft het daarmee een scherm voor een specifieke groep gebruikers, voor wie oled om wat voor reden dan ook niet voldoende helderheid biedt. Of die zich toch zorgen maken over het inbranden van oled, dat kan natuurlijk ook. Behoor je tot een van die groepen, dan zal de Evnia 32M2N6800M je waarschijnlijk bijzonder goed bevallen. 

Philips Evnia 32M2N6800M