Google Pixel 7 review: de goedkopere Pixel heeft veel Pro-kwaliteiten

Alle aandacht gaat naar , het nieuwe vlaggenschip van Google. Deze werd samen met de Pixel 7 die we hier bekijken gelanceerd. Toch is de budgetvriendelijke Pixel misschien wel het boeiendere apparaat van de twee. De verhouding prijs-kwaliteit lijkt bij dit goedkopere model in elk geval nog meer te kloppen. Voor 649 euro krijg je een apparaat die niet zoveel verschilt met de Pixel 7 Pro. Gelijkaardige hardware, grotendeels dezelfde camera’s en designspecs die amper verschillen… dat klinkt heel beloftevol. En ja, het oled-scherm mag wat kleiner zijn, het is wel van prima kwaliteit.

Google Pixel 7: groot, maar toch compact

Piepklein en vederlicht is de Pixel 7 zeker niet. Toch geeft het de indruk een compact toestel te zijn. Zeker als we hem naast recente geteste toestellen zoals de Motorola Edge 30 Ultra of onze Samsung Galaxy S21 Ultra leggen. Die kanjers hebben onze perceptie blijkbaar wel wat aangetast. Vergelijken we namelijk de Galaxy S22 met de Pixel 7, dan blijkt de Google-telefoon toch een stukje groter dan we denken. De ontwerpers zijn er dus goed in geslaagd om een smartphone te creëren die naar huidige normen klein en handzaam overkomt.

De rondingen van het aluminium frame versterken dat ‘compacte gevoel’. De schermranden zijn ook langs drie zijdes even dun, alleen onderaan is het een tikje dikker. Dat maakt de Pixel 7 amper groter dan z’n 6,3-inch (16 cm) scherm. Het mag geen display zijn dat over de randen heen vloeit, het ziet er wel chique uit.

Duurzaam gebouwd

Zowel het bovenste schermlaag als de achterkant zijn opgetrokken uit Gorilla Glass Victus, momenteel de hardste glastype van Corning. Dat maakt dat de Pixel 7 aan de achterzijde een beetje glad overkomt. Toch hadden we in de hand nooit een onzeker, oeps-bijna-gevallen-ervaring.

Aan de andere kant, op een hellend vlak, zoals de kussens van een sofa, begint het toestel soms zelf te glijden. In een thuisbioscoop met luisterstoelen met een kleine opening ter hoogte van de onderrug, maakten we de vergissing om de Pixel 7 op de stoel ernaast te leggen. Het duurde geen minuut vooraleer het ding op de grond lag – gelukkig lag er een dik tapijt. Nochtans was het zitvlak van de stoel niet erg hellend.

Door deze soort ervaringen durven we wel stellen dat Victus echt indrukwekkend is qua duurzaamheid. Na een maand gebruik was het Pixel 7-scherm nog helemaal gaaf. Hetzelfde zien we ook bij de Samsung Z Fold 4, die eveneens een Victus-glaslaag bezit. De Pixel 7 draagt een IP68-label, wat betekent dat het goed tegen water en stof bestand is. Samen met de krasbestendigheid (en de lange software-ondersteuning door Google) maakt dat de Pixel 7 een duurzame smartphone.

Als je met het milieu begaan bent, vind je het wellicht leuk dat de Pixel 7 voor 19 procent uit hergebruikt materiaal bestaat. Zo’n claim hebben we nog niet vaak gezien; meestal beginnen fabrikanten over hergebruikt verpakkingsmateriaal om hun groene geloofsbrieven aan te scherpen. Een schouderklopje voor Google dat ze echt iets doen aan het toestel zelf, dus.

Groengele Pixel 7

Is het geel of is het groen? Net als de befaamde The Dress-foto die zoveel jaar geleden het internet even in de ban hield, ontketende de Lemongrass Green-kleur van de Pixel 7 bij vrienden een gelijkaardige discussie. Lichtinval speelt vast een rol, maar blijkbaar ziet het toestel er geel uit voor sommigen. Anderen zien dan weer een groene schijn. Hoe dan ook, de kleur presenteert zich net onder een bovenste glaslaag, een mooi effect.

Als je liever niet deelneemt aan discussies over geel dan wel groen, kun je kiezen voor een Pixel 7 met een achterkant in Obsidiaan (zwart) of Snow (wit). Die kleuren komen trouwens ook terug bij de Pixel Buds Pro. Dat zijn de draadloze oortjes die Google gelijktijdig lanceerde.

De camera’s zijn bij de Pixel 7 gegroepeerd in een strook die over de volledige breedte loopt. Bij de vorige Pixel-generatie was deze van kunststof, nu is hij van metaal. Net zoals voorheen steekt deze strook wel ver uit. Het is een mat afgewerkt metaal, dat er best knap uitziet. Dit is een verschilpunt met de glanzende strook bij de Pro-versie. Visueel ziet het er wel fraai uit – al liepen de meningen ook hier uiteen. Omdat het toestelbreed is, wipt de smartphone niet als je erop tikt wanneer het op een tafel ligt. Dat is echt fijn als je bijvoorbeeld aan de ontbijttafel met één hand je cornflakes wil lepelen en ondertussen met je andere hand door het nieuws wil scrollen.

Nadelig is dan weer dat de randen een beetje scherp zijn, wat soms een irritante aandachtstrekker is tijdens het gebruik. De strook maakt het neerleggen van het toestel ook een ding. Hardhandig in contact komen met een glazen salontafel kan wel eens in het nadeel van het meubel aflopen. Ook verzamelt stof zich gretig in de hoeken aan het toestel en de strook. Een detail, maar bij de lichtgroen/gele uitvoering valt het wel op. Bij de Snow-editie zal dat wellicht ook een dinggetje zijn.

Eerste met Android 13

Een Pixel krijgt als eerste de nieuwe Android-versie mee. Dat is ook bij de Pixel 7 (en de Pixel 7 Pro) het geval, die in primeur Android 13 meekregen. Inmiddels kun je de allernieuwste uitvoering van Googles besturingssysteem wel al zien verschijnen op andere apparaten. Tijdens het instellen van de Pixel 7 word je alvast goed bij de hand genomen. Er is veel uitleg over functies die je misschien anders niet zou ontdekken. 

In theorie krijg je bij een Pixel de pure Android 13-ervaring, zonder verdere toeters en bellen – dat is nu eenmaal deel van het Pixel-verhaal. Toch klopt dat niet helemaal. Er zijn altijd zaken die exclusief voor Google-telefoons zijn. Of in elk geval eerst hier opduiken. Dat zijn niet altijd de belangrijkste zaken. De Pixel 7 komt bijvoorbeeld met een batterij-widget die op een heldere manier meteen toont hoeveel lading je de accu van je telefoon heeft én de accustatus van aangesloten apparaten. Of dat nu echt zo belangrijk is, is een andere vraag. Andere zaken, met name op het vlak van beeldbewerking in de Foto's app, zijn meer onderscheidend.

Google Pixel 7 feature drops

Die Google-eigen extra's zijn er niet alleen bij verschijnen, Google voegt ze ook na introductie van de toestellen nog toe. Dat doet het met regelmatige zogenaamde Feature Drops voor de Pixel-telefoons, waar ook de oudere modellen van profiteren. Dat zijn kleine en grote toevoegingen die af en toe best handig zijn. Sommige zaken zijn ook echter niet zo wereldschokkend. Langs de andere kant zie je bij weinig andere fabrikanten met zo'n regelmaat vernieuwing toegevoegd worden. Uiteraard kan Google dat omdat zij achter het stuur zitten qua Android - en ook een immense software-ontwikkelingafdeling bezitten.

Het nadeel is dat een Google Pixel bij verschijnen vaak nog niet helemaal 'af' voelt, al is het maar omdat Google bij verschijnen al allerlei functies vermeldt die pas later beschikbaar komen. Om die reden hebben we ook even gewacht met deze review tot na de eerste paar grotere updates.

Alle nieuwigheden in Android 13 opnoemen gaan we niet doen. Wat wel opvalt bij deze Pixel 7 is hoe sterk de integratie met Google-diensten wel is. Ok, dat is bij Android altijd wel, maar hier gaat Google nog een stap verder. Zo i s de fotogallerij-app Google Photos: je beelden zitten meteen in de cloud. Ga je op zoek naar een geïnstalleerde app, dan zoek je meteen ook online.

Een recente Feature Drop voegde ook een nuttige VPN-functie toe, onderdeel van Google One. Privacy-voorvechters zullen natuurlijk wél argumenteren dat een VPN via Google een beetje een tegenstrijdigheid is. Tegen externe bedreigingen is het wel waardevol. 

Puur, maar ook een beetje saai

De ‘pure’ aard van Android op de Pixel 7 betekent dat er standaard niet zoveel apps geïnstalleerd zijn. Vergeleken met een typische Samsung is het echt wel wat soberder, de kloof met bijvoorbeeld Motorola, dat ook voor een ' pure'  ervaring gaat, is kleiner. Laten we duidelijk zijn: die sobere aanpak is voor velen dé reden om een Pixel te kopen. Zelf vinden we minder is meer ook wel kloppen, maar toch gaat het net te ver bij de Google-telefoons. Uiteraard is dat vooral een indruk in eerste instantie. Zodra je een smartphone personaliseert en van je eigen apps voorziet, valt het verschil helemaal weg.

Hoewel niemand wil terugkeren naar de excessen van Android-skins van enkele jaren geleden, is er ook een mindere kant aan de trend naar een kale gebruikservaring. Doe er dan ook Android-updates bij die vooral tweaken aan de interface, en je eindigt met iets heel degelijks - maar ook niet zo spannend. Het voelt wel efficiënt aan. Zonder dat er dingen echt enorm opvallen, realiseer je achteraf wel dat je heel soepel hebt kunnen werken.

Beeldscherm: iets minder snel minder dan de Pixel 7 Pro

De Pixel 7 is uitgerust met een oled-scherm dat heel levendig en fris overkomt. De hoge helderheid heeft daar misschien mee te maken. De strakke Android 13-omgeving toont er heel kleurrijk en impactvol op. Ook een aflevering van de hypereeks ‘Wednesday’ op Netflix ziet er knap uit, zonder overgesatureerde kleuren en met veel detail. Zelf zouden we wel aanraden om de Natuurlijke schermmodus te selecteren voor het beste resultaat. In de 90-Hz modus scrollen webpagina’s en menu’s heel vlot.

De Pixel 7 Pro doet er een schepje bovenop en biedt 120 Hz (en een hogere resolutie), maar dit lijkt ons al goed genoeg. Bovendien zal je batterij zo langer meegaan. Het grotere scherm van de Pro is dan wel weer leuker voor films en gaming.

Er is nog iets dat de Pixel 7 deelt met de duurdere Pro: de onderliggende hardware. Beide toestellen zijn uitgerust met Googles Tensor G2-processor en Mali-G710 MP7-GPU. Kloksnelheden zijn gelijk, wat betekent dat je op deze Pixel 7 even soepel werkt als bij z’n duurdere tegenhanger.

De Pixel 7 bezit ook veel functies die je eerder op duurdere toestellen verwacht. Een zeer responsieve vingerafdruklezer onder het scherm bijvoorbeeld. Snelladen, draadloos laden en de optie om een ander apparaat draadloos van stroom te voorzien zitten erop. De Pixel 7 doet die eerste twee dingen iets trager dan de Pro-versie, maar sowieso haalt Google hier niet het onderste uit de kan. De Pixel 7 moet 30 minuten aan een (PD)-lader hangen om 50 procent opgeladen te worden. Het kan sneller, maar dit is al heel handig.

Google Pixel 7 camera: 50 megapixels

De trend is om zoveel mogelijk camera’s op een smartphone te proppen. Daar doet Google met de Pixel 7 niet aan mee. Achteraan houdt de maker het hier op twee camera’s. Dit is een belangrijk verschil met de Pixel 7 Pro, die er eentje meer heeft. Concreet is er een hoofdcamera van 50 megapixel en eentje van 12 MP met een ultragroothoeklens. Dat vertaalt zich in drie zoomstanden: 0,7x, 1x en 2x. 

De hoofdcamera presteert daarbij merkbaar beter bij minder licht, en dankzij optische stabilisatie maak je er ook betere foto’s mee.  Globaal genomen zijn de foto’s echter zeer acceptabel voor een toestel uit deze prijscategorie. De selfiecamera mocht wat ons betreft iets lichtgevoeliger zijn.

De interface bij het fotograferen is heel clean, maar wel voorzien van een handige waterpas. Ook qua fotomodi houdt Google het sober. De voornaamste, zoals de gewone Camera-stand, Portret en Video, zijn er. Daarnaast ontdek je enkele speciale zaken, zoals Bewegende foto's (in de praktijk echter minder nuttig) en Cinematische Video (zie verder). Waar je pakweg bij een Samsung-vlaggenschip bij de extra modi een hele waslijst ontdekt, biedt de Pixel 7 er maar drie: Panorama, 360°-foto en (Google) Lens. 

Die laatste functie zoekt onder meer op basis van wat je fotografeert producten op. Of je het gaat gebruiken, gaat wellicht wat afhangen van jouw atitude over het delen van nog meer informatie met Google, lijkt ons. Het werkt wel behoorlijk goed - met typische consumentenproducten. Met Lens kun je ook tekst, bijvoorbeeld op een menu, live vertalen. Sterk hoe goed dat werkt - bezitters van andere smartphones kunnen natuurlijk deze functie in Google Translate ontdekken.

Cinematische Video

Video’s maken staat echt in de kijker bij de Pixel 7. Onder meer met een Cinematische Modus die je filmpjes knapper wil maken. Deze modus vervaagt de achtergrond, waardoor je onderwerp er meer uitspringt. Filmmakers gebruiken daarvoor SLR’s of speciale lenzen, hier wordt het met software gedaan. Helaas, bij de video’s die wij maakten, zagen we doorlopend een verandering van focus. Daardoor bleef het gezicht van een persoon die we filmden nooit lang scherp.

Kortom, Cinematische Modus is niet echt geschikt voor onderwerpen met veel bewegingen (zoals spelende kinderen of vrienden die voorbij fietsen). Maak je bijvoorbeeld een video in interviewstijl met iemand die een speech afsteekt of al zitten iets vertelt, dan levert het wel een knap resultaat op. Nuttig zijn ook de vier types beeldstabilisatie, waarbij Filmisch Effect het indrukwekkendste is. Wel enkel bruikbaar om video te creëren waarop je later een ander geluidsspoor of muziek plaatst, zoals voor de socials. Want het wordt aan halve snelheid opgenomen, zonder geluid. 

Er komen steeds meer functies bij

Fotografie is steeds meer iets van software en minder de hardware. Dat zie je ook bij de portretfuncties op smartphones, die artificieel een wazige achtergrond toevoegen. Niet verrassend zet Google hier nog meer op in om de Pixel 7 unieker te maken. Zo krijg je in Google Photos bij de Pixel 7 (en de Pro) de Unblur-functie (Scherp Maken, bij Tools) die gezichten die niet haarscherp op de foto staan verbeteren. Verwacht geen mirakels, maar toch: er waren foto's die de functie echt wel wist te redden. In elk geval voor schermgebruik. De beste resultaten kregen we bij reguliere portretten die recht op de persoon genomen werden. 

Onder 'Tools' in deze app vind je nog meer, zoals de Magische Gum die er soms verrassend goed in slaagt om elementen uit foto's te halen. We namen bijvoorbeeld een foto van een drukke straat in Antwerpen. De AI-functie identificeerde heel goed individuele wandelaars en fietsers, en je kon die ook perfect verwijderen uit het beeld. De 'opvulling' die dan in de plaats op de foto wordt aangebracht, kan achter heel artificieel overkomen. Maar een bestelwagen op een lege weg weggommen? Dat lukte prima. Portretlicht, dat gezichten helderder maakt, kan op gelijkaardige manier soms heel kunstmatige, maar soms ook geslaagde resultaten opleveren. 

Een minpunt is dat het starten van sommige functies te veel tijd kost. De eerste keer dat we overschakelen naar HDR10+ tijdens het maken van een video, moest de telefoon eerst een tiental seconden een voorbeeldvideo laden en dan presenteren. Deze soort zaken roepen tijdens de eerste paar dagen van gebruik irritatie op.

Conclusie

Wellicht het grootste 'probleem' van de Pixel 7 is dat het geen echt spannend toestel is. Dat maakt dat je snel gefixeerd raakt op de weinige minpunten die het bezit. Zoals die harde metalen strook aan de zijkant. In de basis is de Pixel 7 echter wel degelijk een goed toestel. De camera's evenaren niet die van een echt vlaggenschip, dat klopt.

Soms krijg je de indruk dat Google zoveel mogelijk softwarefuncties wilde toevoegen, zonder alles echt goed af te werken. Er duiken daarom pas maanden na de release bepaalde functies op. Aan de andere kant: je krijgt wel veel features van topmodellen en een soepele gebruikservaring in de plaats. En dat terwijl het prijskaartje heel erg meevalt.

Google Pixel 7