JBL Tour One M3 review: noise-cancelling uitdager voor Sony en Bose

Als je dan toch besluit 300 tot 400 euro uit te geven aan een draadloze hoofdtelefoon met noise-cancelling, blijk je verrassend veel keuze te hebben. Bose, Bowers & Wilkins, Sonos, Sony… opties genoeg. JBL maakt het met de JBL Tour One M3 niet makkelijker. Deze fonkelnieuwe hoofdtelefoon ga je in de winkel namelijk in twee versies vinden. Nog meer keuzestress! Een variant kost 349 euro, een andere 50 euro meer. Beide zijn beschikbaar in drie kleuren (zwart, mocha en blauw), voor een totaal van zes uitvoeringen. Gelukkig is het verschil makkelijk uit te leggen: de hoofdtelefoon is identiek, maar de goedkopere uitvoering komt zonder de Smart Tx-accessoire.

Kies je voor de Tour One M3 van 399 euro, dan vind je in de doos dit extra apparaatje op luciferdoosformaat met touchscreen. Wie de oortjes van JBL kent zal het bekend voorkomend. Bijvoorbeeld de Tour Pro 3 of de Live Beam 3 komen met een Smart Case, met een vergelijkbare functie. De Smart Tx doet hetzelfde als die Smart Case (en meer), alleen berg of laad je er niets in op. 

De JBL Tour One M3 claims to fame

Op de Smart Tx gaan we verderop dieper in. Maar die Smart Tx-optie is zeker niet het enige dat de Tour One M3 onderscheidt van andere NC-koptelefoons uit de topklasse. Deze opvolger van de Tour One M2 heeft aardig wat technische upgrades vergeleken met het oudere model van JBL.

Zo belooft JBL een forse stap vooruit op het vlak van noise-cancelling oftewel actieve ruisonderdrukking. Dat moet gebeuren met maar liefst acht microfoons (vier per kant) en “True Adaptive Noise Cancelling 2.0”. JBL houdt van ronkende namen te geven aan functies, maar achter de marketingspeak zit meestal wel echte vernieuwing. We verwachten dus wel iets van verbetering. De Tour One M3 pakt verder uit met een uitstekende accuduur van 40 uur (met NC), een indrukwekkende snellaadfunctie (5 min is goed voor maar liefst 5 uur speeltijd), spatial audio met headtracking en Auracast.

Lossless audio?

Daarnaast maakt JBL gewag van ‘lossless audio’, iets dat je doorgaans enkel bij hifi-centrische merken ziet. Het lossless betreft dan ook niet de draadloze verbinding: de Tour One M3 ondersteunt geen aptX Lossless. Of aptX überhaupt: JBL houdt het op LDAC als ‘betere’ codec. Het lossless-label verwijst naar de kabelmodus, waarbij je de Tour One M3 via een USB-kabel verbindt met een laptop of mobiel apparaat.

Zo’n bekabelde modus waarbij je digitale audio rechtstreeks aan de DAC in de hoofdtelefoon aanlevert, vind je overigens óók meestal alleen bij hoofdtelefoons uit de duurdere klasse. Denk aan de DALI IO-8 bijvoorbeeld. In de meegeleverde, zeer degelijke harde case vind je overigens de nodige kabels, incluis eentje die eindigt op een jack. Je kunt de JBL Tour One M3 dus ook gewoon insteken bij een hifi-toestel of op een mediasysteem op een vliegtuig. Heb je de Smart Tx, dan kun je dit doosje eveneens op deze twee manieren aansluiten.

De Smart Tx accessoire van de JBL Tour One M3

Nu we het toch over het (optionele) doosje bij de Tour One M3 hebben: het is wel een bijzonder idee van JBL. Bij de draadloze oordoppen was het een slimme en logische zet om de noodzakelijke laaddoos te verrijken met een scherm. Zelf vond ik het een meerwaarde hebben, want via het schermpje kan je vaak sneller zaken instellen dan via een app op een smartphone. Een Smart Case vastnemen doe je in een wip, een smartphone uit een broekzak vissen, ontgrendelen, navigeren naar een app, de app openen, de juiste functie zoeken… het duurt toch allemaal wat langer.

Bij de Tour One M3 is de Smart Tx echter een los extraatje. Wellicht daarom dat JBL de koptelefoon ook zonder verkoopt. Heb je het niet, dan verlies je niet echt veel functionaliteit. Heb je het wel, dan moet je er ook echt aan denken het meen te nemen. Het is niet heel groot, dus je stopt het toestel makkelijk in een jaszak (of in het aparte vakje in de opbergcase). Toch kan ik me inbeelden dat gebruikers naar de Smart Tx willen grijpen om iets te doen, om zich dan te realiseren dat het nog thuis ligt. Of dat het ergens is kwijtgeraakt. In de JBL Headphones-app is er gelukkig wel een "zoek mijn Smart Tx"-functie die het ding een luide toon laat produceren.

Wat doet de JBL Smart Tx?

Op het scherm van de Smart Tx kun je heel wat. Dat maakt het echt een bijna-volwaardig alternatief voor de app die bij de Tour One M3 hoort. Je ziet er zelfs de metadata van de muziek die speelt op, en het volume regelen of verspringen in de playlist gaat heel vlot. Dat gaat terwijl de hoofdtelefoon verbonden is met een draadloze bron, zoals je smartphone, of wanneer je de kabelmodus gebruikt.

Ook meer geavanceerde dingen kunnen, zoals ruimtelijke audio inschakelen, de NC/Ambient Aware instellen of een geluidspreset selecteren. Dat doe je door te swipen naar een volgend scherm – in totaal zijn er een 20-tal. De Smart Tx heeft zelf ook een accu, die gaat 18 uur mee. In de praktijk hoef je het niet continu ingeschakeld te laten.

De Smart Tx biedt twee unieke zaken: het kan werken als een zender voor een bron die via usb is aangesloten (zoals je laptop) én het kan functioneren als Auracast-zender, opnieuw voor een aangesloten bron. Het verschil tussen het eerste en het tweede is dat als je de Auracast-functie inschakelt, bijvoorbeeld de audio van je laptop of tv 'breed' wordt uitgezonden. Het is geen punt-tot-punt-verbinding, maar een vrij toegankelijke stream. Je kunt dus met meerdere Auracast-compatibele producten inhaken op de ‘uitzending’, zonder eerst te hoeven koppelen.

JBL gebruikt dezelfde Auracast-technologie tegenwoordig om meerdere Bluetooth-speakers te koppelen, zodat je één groot audiosysteem kunt bouwen. Gewoon als experiment sloot ik de Smart Tx aan op mijn iMac en schakelde Auracast in. De Tour One M3 maakte automatisch contact met de zender, een JBL Flip 7 speaker bleef niet ver achter – een simpele druk op de Auracast-knop op de luidspreker volstond om de muziek ook daar uit te horen komen.

Eerlijk gezegd lees ik al langer over wat Auracast potentieel kan doen en heb ik er wat mee geëxperimenteerd, maar was dit de eerste keer dat het duidelijk werd hoe vlot deze functie werkt.

Geslaagd design van de JBL Tour One M3

De Tour One M3 heeft een strak design, met weinig zaken die de aandacht trekken. Heel gestroomlijnd dus, met afgeronde driverbehuizingen en een relatief smalle hoofdband. Hierdoor is het een subtieler toestel om op je hoofd te dragen. Het is ook licht - 278 gram - met namaaklederen oorkussens en een speciale foam, wat het draagcomfort hoog houdt. Je kunt het uren dragen, al zal je misschien wel wat zweten aan de oren.

Meer opties dan ooit in de app

Bij alle draadloze hoofdtelefoons van JBL, inclusief deze Tour One M3, gebruik je de JBL Headphones-app. Bij de M3 krijg je hier enorm veel mogelijkheden te zien, gegroepeerd onder Algemeen, Audio en Overige. Een pluspunt is dat de presentatie heel helder is, waardoor het grote aanbod niet overweldigend overkomt. Je kunt ook altijd op een i-icoontje tikken om duidelijke uitleg te krijgen, en de touchcontrols worden ook hier goed uitgelegd.

JBL is bovendien een van de weinig merken die gesproken instructies in het Nederlands aanbiedt; meestal moet je het doen met (een vorm van) Engels. Kortom, qua gebruiksvriendelijkheid heeft JBL de juiste stappen gezet.

Alles aanhalen wat de app te bieden heeft, zou een heel lange review opleveren. Dan liever de essentie. Zoals de equalizer, waar je de puike Studio-preset vindt maar ook de Club-stand die muziek een stevige bassboost geeft maar ook detail. Het is hiermee, maar ook als je zelf morrelt aan de equalizer, dat je merkt dat de Tour One M3 heel makkelijk een andere klank kan krijgen. Aan de hand van een uitgebreide luistertest past Personi-Fi 3.0 dan weer de weergave aan je gehoor aan. Dit is een goed idee (en niet enkel voor ouderen), maar zelf vond ik het resultaat onevenwichtig.

Soms is het keuzes maken

Wat je ook hebt bij de Tour One M3: er zijn veel functies, maar als je bepaalde zaken inschakelt kun je bepaalde niet langer gebruiken. Kiezen voor de LDAC-codec (en dus betere audiokwaliteit) betekent bijvoorbeeld dat je geen ruimtelijke audio meer hebt. De (overigens effectieve) automatische compensatie-functie die de NC aanpast naargelang de pasvorm, maakt adaptieve ruisonderdrukking onmogelijk. Allemaal geen echt probleem, maar het betekent wel dat je soms echt moet uitzoeken wat je wil en wat kan.

Het aanbod aan opties is soms ook té. Spatial audio, daar kies je voor of niet. Maar ook nog eens de juiste ruimtelijke audio (film, muziek of gaming) selecteren waar toepasselijk? Het vraagt wel veel van je als gebruiker.

Intens luisterplezier met de JBL Tour One M3

Zoals gezegd kun je met de equalizer de Tour One M3 makkelijk een andere sound schenken. Uit de doos heeft het een tuning die breed moet aanspreken. Die is gebaseerd op de Harman-curve, die bepaald werd door op grote schaal mensen te bevragen over hun voorkeuren qua geluid. JBL doet daarbij graag een kleine extra portie bas, wat hier minder sterk opvalt in de M3, omdat de nieuwe 40-mm drivers lage tonen vrij strak neerzetten. Die keuze werkt goed voor veel soorten luistermateriaal, van veel genres muziek tot film en games. Hoewel de Tour One M3 mede door de gekantelde drivers open klinkt (voor een gesloten NC-koptelefoon) en geluid vrij ver links en rechts neerzet, is de standaardtuning vrij intens en compact. 

Baszwaar? Die reputatie had JBL vroeger - en is op veel oudere en goedkopere producten van het merk inderdaad van toepassing. Bij de Tour One M3 valt het echter heel erg mee. Als je natuurlijk voor iets als ‘Rah Tah Tah’ van Tyler, The Creator kiest en voor de Bass-preset (laat staan de Extreme Bass-optie), dan is het wel heel wat te veel het goede. Opletten voor je oren, op zo’n moment.

Soms wilde ik toch iets meer frisheid, bijvoorbeeld bij de groezeligere tracks van de Kills Birds op ‘Married’. Bij ‘Rabbits’ bijvoorbeeld, mochten die gitaren er wat meer uitspringen, het neigt wat naar het donkere. Subjectief natuurlijk, en dit is vrij low-fi opgenomen - dat speelt allemaal mee. Maar goed, dat is slechts een kwestie van die equalizer even aanpassen. Aan de pluszijde: zelfs bij deze muziek zette de Tour One M3 de gitaartracks wat meer open neer. Dat is een onverwachte sterkte van deze JBL. Bij ‘what is keeping you alive…’ van Kathryn Joseph wordt dit minimalistische popnummer daardoor best wel groot neergezet, en de wat afgerold in hoog aanpak laat die elektrische piano ook net niet schel klinken. Het is betrokken, maar ook aangenaam luisteren.

Globaal genomen valt er veel te zeggen voor de sound van de Tour One M3. Het is meer mainstream dan audiofiel, maar dat is geen slechte zaak. De ruimtelijke audio-optie is bovendien zeer goed bij het bekijken van films. Onze referentie is hier wat Apple met de AirPods Pro of Max levert, in combinatie met processing op de iPhone of Apple TV. JBL komt aardig in de buurt met de Film-stand van Ruimtelijk geluid met headtracking. Een aflevering van ‘Day of the Jackal’ of van het nieuwe seizoen van ‘Black Mirror’ werd heel omhullend en groots neergezet. Zo’n spatiale surroundfunctie klinkt niet altijd goed (en bij muziek blijft het toch wat kunstmatig), maar hier zou ik het eerder in- dan uitschakelen.

Zeer sterk qua noise-cancelling en bellen

Met de noise-cancelling van de Tour One M3 bereikt JBL nieuwe hoogtes. De recente in-ear hoofdtelefoons van de Amerikanen waren op dat vlak al beter dan in het verleden. Hier biedt de Tour One M3 ruisonderdrukking die heel goed werkt en bovendien niet veel bijeffecten heeft. Druk op de oren of veel ruis is er niet, terwijl het zowel bij een synthetische test als in real-life situaties veel herrie wegnam. Misschien niet helemaal op het niveau van de referentie, de Sony WH-1000XM5, maar echt ver erachter zit het niet. Zeg maar gerust topklasse, zeker met de functie ‘Automatische compensatie’ ingeschakeld als je rondloopt of actiever bezig bent.

Stemmen rondom je komen trouwens nog wel verstaanbaar door in de hoogste NC-stand; met de TalkThru-stand krijg je de stem van je collega nog beter te horen. Bijna akelig hoe dan andere geluiden wel worden gedempt.

Wel meer draadloze oordoppen of over-ears hebben een functie die muziek pauzeert of stiller maakt als je begint te praten. Handig als je de koptelefoon wil ophouden terwijl je rondloopt en misschien even een koffie wil bestellen. Meestal werkt zo’n functie vrij goed, al zit er ook vaak vertraging op hoe gauw het reageert op je spraak. Niet bij de Tour One M3. Het reageert bliksemsnel, het pauzeert zodra je een eerste letter uit de mond laat rollen. Indrukwekkend en vooral heel bruikbaar.

Zowel uit eigen tests als uit reacties van gesprekspartners blijkt de spraakkwaliteit van de Tour One M3 spectaculair goed. Zelfs een gesprek in de tuin, met veel wind en lawaai van een nabijgelegen speeltuin, werd niet gehinderd door de herrie. Indrukwekkend.

Conclusie

De Tour One M3 is echt overladen met functies, wat maakt dat er ook veel te vertellen valt. Wie voor een groot functie-aanbod kiest, opent ook de deur naar meer kritiek. JBL weet dat echter goed te ontwijken. Er zijn hier en daar wat detailaanmerkingen mogelijk, maar in z'n geheel is de Tour One M3 een van de beste NC-koptelefoons die je kunt kopen. Het is muzikaal sterk, films kijken met ruimtelijke audio is heel fijn en de ruisonderdrukking behoort tot de betere op de markt. 

Of je voor de versie met of zonder Smart Tx moet gaan? Als het nu een verschil van enkele tientallen euro's was, zou het advies zijn: neem het toch maar. Vijftig euro is echter wel heel wat meer. Dan toch maar zien of wat het biedt echt nuttig is voor je. Als afstandsbediening is het fijn maar niet onontbeerlijk, als zender is het wel handig. Let vooral op dat je 'm niet kwijtraakt, als je ervoor kiest hem aan te schaffen.