Meer ervaringen en conclusie
Dag 2 met de Light Phone II: uitgebreid testen in real-life gebruik
Na de eerste nacht is de batterij van 80% naar 11% gezakt. De avond tevoren heb ik evenwel de Directions Tool in gebruik genomen en zoals vermeld op de website duurt het de eerste keer langer om met de satelliet(en) te verbinden. Dit heeft allicht het stroomverbruik vergroot. Daarnaast viel ’s avonds op dat mijn 4G-bereik in de slaapkamer ineens tot 1 streepje was teruggebracht. Raar, want ’s ochtends zijn er juist 4 streepjes bereik op exact dezelfde plek. En de verbinding met mijn wifi is weg. Daar zal ook stroom heen zijn gegaan, als er steeds naar een netwerk is gezocht. Dan bedenk ik: waarvoor heb ik eigenlijk wifi nodig, op deze telefoon? En schakel deze dus uit. Na volgende nachten zal ik constateren dat het batterijpercentage nauwelijks afneemt wanneer de Light Phone II net als ik slaapt.
Het wachtwoord schakel ik weer uit, het is te irritant, want vertragend. En ik heb echt niets kunnen bedenken wat ik per se met een wachtwoord moet beveiligen. Na het ontbijt breng ik een screen protector aan maar niet veel later overweeg ik alweer deze te verwijderen. Het extra laagje hard plastic maakt nog harder drukken nodig, lijkt het, en het e-inkscherm komt mij voor als op nog meer plaatsen dan alleen de hoeken ongevoelig. Toch, ik weet van mijn eerste eReader dat een e-inkscherm krasgevoelig is. In Spanje leerde ik: zonlicht op e-ink hindert niet, zand wel.
Nieuwe inzichten, meer present – voor even
Ook opmerkelijk: ineens bedacht ik over mijn iPhone dat daar natuurlijk helemaal geen chat-apps op hóeven, geen crypto-apps, geen Marktplaats en supermarkt-apps en ga zo maar door. Dus die heb ik impulsief radicaal opgeschoond. Is dit nu al een herzien perspectief op urgentie? Of een sluwe list van mijn iPhone-verslaafde zelf om mij te overtuigen dat ik prima met iPhone in ‘verlichte’ uitvoering kan leven?
Tijdens mijn dagelijkse boswandeling voelt de Light Phone II licht en bescheiden in mijn broekzak en is er geen reden hem eruit te halen. In plaats van voor mijn telefoon gebruik ik mijn zintuigen voor mijn omgeving – vogels, lentegroen, hondenpoep – en denk na over de combinatie Light Phone en Apple Watch (die ik al een paar jaar niet meer heb). Omdat ik natuurlijk nog wat moeite heb met alleen maar aanwezig zijn daar waar ik ben, bel ik een vriend om over het Apple Watch-idee van gedachten te wisselen; zo kan ik meteen de belfunctie testen. Het belgeluid is in orde, kan een fractie helderder naar mijn smaak, maar ik ben blijkbaar zelf ook goed te verstaan voor de andere kant. Basisfunctie één werkt in elk geval.
Brace for bugs
Nog voor de lunch die dag reageert het scherm plotseling niet meer. Een sms komt binnen, hoor en zie ik (hallo asterisk), maar het cirkeltje op het beginscherm reageert niet meer op aanraking en de Menu-knop al evenmin. Wanneer ik de aan/uit-knop twee keer kort indruk om het scherm uit en weer aan te zetten, toont het ineens een soort vaag pixelbehang. Opnieuw opstarten dan maar. Hier lijkt een herhaling op te treden van de eerste dag, toen de telefoon vóór het eerste gebruik niet meer reageerde. ‘go light’ verschijnt, verder niets. Irritatie treedt op. Direct gevolgd door gedachten over het ding terugbrengen. ‘Zie je wel?’ zegt mijn iPhone in mijn geest. Aan de stroom hangen dan maar en afwachten. Na een tijdje gaat de Light Phone II weer aan alsof er niets is gebeurd. Alles werkt weer.
Omdat ik verder niets kan doen dan muziek luisteren, kijk ik maar naar het landschap en de medepassagiers.
Niet veel later zit ik in de trein en meen ik dat ik mijn Airpods opnieuw moet koppelen, want ze staan niet in het lijstje onder ‘Bluetooth’. Dit lukt een tijdje niet; de Light Phone toont ze niet in de lijst van gedetecteerde Bluetooth-apparaten. Dan ineens weer wel. De muziek klinkt helder en de ruisonderdrukking op de Airpods werkt blijkbaar ook zonder iPhone, dat is prettig. Omdat ik verder niets kan doen dan muziek luisteren, kijk ik maar naar het landschap en de medepassagiers. Toegegeven, dit vind ik wel heel fijn, zo rustig en zen als het voelt. En kijk al die stakkers toch in hun smartphones opgaan!
Eenmaal aangekomen op mijn plaats van bestemming ontdek ik bij een telefoontje over de Airpods dat ik in die configuratie het belvolume niet kan aanpassen, dus mijn moeder schalt op vol volume mijn oren binnen. Ik houd het kort. Op een druk punt bij het station hapert de Bluetooth-verbinding kort maar herstelt zich vlot. Op naar de kapper, die nog met een andere klant bezig is. Normaal zou mijn hand direct de iPhone uit mijn broekzak hebben opgevist. Nu echter, zonder de mógelijkheid intussen iets anders te doen, kom ik al snel in een toestand van toch best ontspannende overgave – geen verzet. Ik kijk rond, lees de Donald Duck en aai de kappershond.
Bellen met de Light Phone II: 1 procent accu per minuut
Na de kapper loop ik naar een vriend die in een torenflat woont. Zijn huisnummer in mijn telefoon opzoeken kan ik niet, dus ik bel hem maar op om het te vragen en te zeggen dat ik beneden voor de voordeur sta. Dit geeft niets.
Wat wel geeft: ik had deze vriend al eerder op de dag een sms gestuurd en denk nu, lekker makkelijk, vanuit de sms-lijst op het recent activity-scherm rechtstreeks zijn nummer te kunnen kiezen. Helaas, hier ontdek ik weer een bug: er verschijnt geen nieuw ‘belscherm’ maar de telefoon gaat wél over. Dus ik kan niet zien dat ik aan het bellen ben. Dit merk ik evenwel niet totdat ik de Light Phone II aan mijn oor houd; daar kom ik pas op na drie keer proberen. Oftewel: mijn vriend heeft al driemaal mijn telefoontje aangenomen, ‘Hallo? Hallo?’ gezegd, niets gehoord en weer opgehangen. Vrienschappen zijn om minder gesneuveld.
In de lift dient zich de volgende bug al aan: af en toe draait de zwart/wit-instelling zomaar om en zie ik zwarte letters op een grijs scherm, in plaats van witte letters op een zwart scherm.
Een blik op de batterij (het is een trage lift, je moet toch wat) leert nog iets interessants. Bellen lijkt een % capaciteit per minuut te kosten. Vanochtend ging al 18% in 18 minuten heen, nu weer 10% in 10 minuten: het telefoontje met mijn moeder en net de telefonische pogingen om het huisnummer van mijn vriend te achterhalen.
Daartegenover staat dat zonder wifi en apps en stroomslurpend oled-scherm, de batterij verder op hetzelfde percentage blijft. Tot slot: het 4G-bereik is grillig. Op plekken in de stad is het ineens maar 1 streepje – puntje, beter gezegd – maar nog steeds wel genoeg om te bellen.
Essentiële gegevens niet bij de hand
We hebben trek in pizza en ik grijp de kans aan de pizzeria te bellen om te vragen of ze een tafel hebben. Zo kan ik namelijk testen hoe bellen over de luidspreker het doet – en dat is op zich in orde, al hoor ik wel een kraak op de lijn, maar dat kan ook aan de pizzatelefoon liggen. De pizzeria zit helaas vol, dus we buigen ons over het menu op de website om online te bestellen. Afrekenen kan alleen met iDeal of creditcard en deze laatste optie kost meer. iDeal zonder smartphone gebruiken betekent inloggen bij de bank op de computer.
Kunnen we dan écht niet meer zonder smartphone?
Thuis zou ik dit makkelijk oplossen met de wachtwoordmanager die ik gebruik, maar ik ben niet thuis en hier loop ik dus vast. Ik ken die inloggegevens immers niet uit mijn hoofd en de app-versie (zeg maar geheugensteun) van de wachtwoordmanager zit… op mijn smartphone. Dit is een werkelijk obstakel. Oké, ik zou de pizzeria opnieuw kunnen bellen en telefonisch kunnen bestellen. Maar het gaat om het fundamentele probleem: ik kan niet voor iedere online bestelling gaan lopen bellen. Hetzelfde geldt voor e-mail. Als ik van huis ben en toch bij mijn e-mail wil of moet, kan ik niet inloggen op de computer die ik daar leen, want al die verdraaide wachtwoorden, en zelfs als ik deze kende, is er 2FA, oftewel Two-Factor Authentication. Hoe regel ik dat zonder Authenticator-app? Soms kun je de code per sms laten sturen, soms – zoals bij mijn e-mailaanbieder – ook niet.
Ik word er sip van: kunnen we dan écht niet meer zonder smartphone? Wanneer ik mijn vriend een liedje wil laten horen van de afspeellijst op de Light Phone II, is er weer Bluetooth-gedoe: verbinden met zijn speaker lukt ondanks geduldig herhaalde pogingen niet. Ergens in de verte lacht mijn iPhone zich een deuk.
Behelpen heeft zo zijn voordelen
’s Anderendaags ben ik weer op stap en na alle lessen van de eerste dag heb ik nu ook mijn iPhone op zak. Beter gezegd: in mijn tas. Ik baal ervan dat ik dit heb moeten doen, maar dat ene album op mijn Light Phone II ken ik nu wel. Bovendien heb ik ontdekt dat de Music Tool op de shuffle-stand soms het begin of einde van een nummer overslaat. Dat irriteert. Daarnaast wil ik ook gewoon kunnen bankieren en mailen, mocht dat nodig zijn. Opnieuw overweeg ik dan maar een Apple Watch te kopen.
Ontspannen en zelfs een beetje trots kijk ik niet op telefoon naar welk spoor ik moet, maar gewoon op de borden.
De Light Phone kent geen aparte OV-planner Tool, hoewel het met Directions zou kunnen, maar ik mis deze eigenlijk helemaal niet. Sterker nog, het bevalt juist om gewoon op reis te gaan en zo nodig op een trein te wachten. Niet alles hoeft tot op de minuut in efficiëntie te worden gepland: go with the flow. Pardon, ik bedoel natuurlijk: go light! Blij verwijder ik ook 9292 OV en de NS-app van mijn iPhone. En gauw terug in de tas met dat ding. Opnieuw geniet ik van het reizen zonder chat-apps, met alleen muziek en dat wat er om me heen is.
Een vraag aan mijn moeder, naar wie ik vandaag onderweg ben, stel ik per telefoon in plaats van per app. Gelukkig is zij niet belschuw en altijd blij haar zoon te spreken. Op het station moet ik overstappen op de volgende trein. Ontspannen en zelfs een beetje trots kijk ik niet op telefoon naar welk spoor ik moet, maar gewoon op de borden. Ik ben daar waar ik ben en gebruik de informatie die daar aanwezig is. In al die vredige rust mijmer ik over de aard van intelligentie. Verkies ik een smartphone of een smart human? ’s Avonds, in de trein terug naar huis, raak ik aan de praat met een medereiziger omdat we allebei niet in onze telefoon zitten maar wel allebei een afhaalmaaltijd eten. Ja, denk ik, dit is het ware Light Phone-leven.
Conclusie: de Light Phone II levert weinig voor veel
Ontegenzeggelijk heeft het mijn voorkeur helemaal in het hier en nu te zijn. Of in elk geval zo vaak mogelijk. Openstaan voor mijn omgeving in plaats van mij eraan te onttrekken zou ik tot norm willen verheffen en daarbij is de Light Phone II zonder meer een handig hulpmiddel. Ik voel me rustiger en ontspannener, meer aanwezig en blijmoediger meegaand met hoe situaties zich ontvouwen. De illusie van controle en efficiëntiedrang van het smartphonen mis ik allerminst. De Light Phone II is niet storend aanwezig, helpt daadwerkelijk te vertragen en opnieuw af te wegen wat echt urgent is (zeer weinig) en wat helemaal niet (bijna alles). En ik heb ontdekt dat ik veel op mijn computer thuis kan doen van wat ik tot voor kort op mijn iPhone deed. Tot zover de voornaamste voordelen van de Light Phone.
Het stoort mij dat ik andere mensen min of meer dwing om te sms’en.
Dan de nadelen. Het stoort mij dat ik andere mensen min of meer dwing om te sms’en; hierdoor ontzeg ik hun en mijzelf plezierig multimediaal contact (stickers, stemberichten, foto’s, video’s en meer). Bovendien ben ik vermoedelijk een zeldzame dinosaurus die nog een abonnement heeft met onbeperkt sms’en/bellen.
Dan zijn er de – toch best problematische en talrijke – bugs die de Light Phone II althans momenteel nog plagen. Resumerend: een scherm dat niet of onbetrouwbaar reageert, de Bluetooth-perikelen, niet kunnen zien dat je belt wanneer je belt (vanuit de bellijst). Typen is bewerkelijk, Voice to Text is alleen in het Engels beschikbaar. Podcasts worden onoverzichtelijk, ongesorteerd gepresenteerd. Muziek uploaden en afspelen is beperkt, ongeorganiseerd en onvriendelijk voor Spotify of Apple Music-klanten; hetzelfde geldt voor audioboeken, die ik dankzij DRM en bestandstype niet op de Light Phone II kan afspelen. Dat betekent veel onbruikbare content, óf nog altijd vastzitten aan een extra Apple-apparaat: een iPhone als mediaspeler, een iPod of een Apple Watch. Ga ik daarnaast ook weer met een losse, papieren agenda op zak? Notities en herinneringen: ook op schrift? Nooit meer foto’s maken en versturen, behalve met een aparte camera en dan uploaden en… e-mailen? Faxen?
De batterij van de Light Phone II gaat net zo lang mee als die van mijn iPhone 13 Mini: pak ’m beet een dag. Dat is kort voor een toestel dat je zo weinig gebruikt. Andersom, wat zegt dat over de veel grotere accu van die iPhone? Maar vooral, wat zegt het over mijn oude smartphone-gebruik (6+ uur per dag)? Dit wordt mijn volgende experiment: hoe lang gaat de batterij van mijn iPhone mee als ik deze net zo gebruik als de Light Phone II – dat wil zeggen, zo min mogelijk?
Uiteindelijk moet de oplossing voor mijn smartphone-afhankelijke gedrag misschien niet komen van een apparaat maar van mijzelf en van hoe ik met genoemd apparaat omga. Iets met wilskracht en bewustzijn. En zo is de Light Phone II voor mij inderdaad zoethout gebleken: een tijdelijk substituut op weg naar een gezondere levensstijl.
De batterij van de Light Phone II gaat net zo lang mee als die van mijn iPhone 13 Mini: pak ’m beet een dag.
Al met al krijg ik met de Light Phone te weinig voor te veel geld. Fraai en filosofisch goed onderbouwd als hij is, zit deze telefoon nog te vol met bugs en praktische tekortkomingen om het aankoopbedrag van 324 euro te rechtvaardigen (ik vergeet de weggegooide 15 euro aan screen protectors maar even). Als onthaast- en detox-toestel werkt het, maar het levert te veel frustratie op omdat er nog te veel kinderziektes zijn. Met dit verhaal ga ik binnen de 14 dagen zichttermijn terug naar de winkel in Amsterdam. Zonder enig gedoe ontvang ik bovengenoemd aankoopbedrag keurig retour.
Aldus verrijkt maar dankzij de geleerde lessen ook zeker verlicht, loop ik met een glimlach weer de winkel uit. Een appje komt binnen, in mijn broekzak snort mijn iPhone tevreden herenigd met zijn slaaf. Correctie: met zijn heer en meester, die de smartphone enkel nog in minimale toerusting gaat gebruiken. En alleen wanneer het echt niet anders kan. Met dank aan de Light Phone II, go ik toch nog light.
| Light Phone II in een oogopslag | |
| Afmetingen | 9,6 x 5,6 x 0,875 cm |
| Gewicht | 78 g |
| Beeldscherm | 2,84 inch (7,2 cm) E-Ink Touch |
| Aansluitingen | micro-USB 3,5 mm hoofdtelefoon |
| Waterdicht | IPX3 spatwaterdicht |
| Draadloos | 4G LTE + VoLTE, 3G, 2G WiFi 5 Bluetooth 4.2 GPS |
| Accu | 950 mAh (2 uur spreken, 1-2 dagen stand-by) |
| Geheugen | 1 GB werkgeheugen 8 GB opslag |
| Sensoren | Nabijheidssensor, lichtsensor, kompas, G-sensor, gyroscoop |
| Adviesprijs | € 299 |