Nintendo Switch 2 review: twee stappen vooruit, één achteruit
Wie een eerste blik werpt op de Nintendo Switch 2, ziet dat aan het concept van de hybride spelcomputer weinig gesleuteld is. Dit is nog steeds een handheld console die je middels een apart dock verbinding laat maken met de televisie. De twee controllers, de Joy-Cons, zijn afneembaar, zij het dit keer met een magnetische aansluiting. Het scherm is groter, de console is wat zwaarder en - toch jammer - nu voornamelijk saai zwart, waar de originele Switch wat meer kleur durfde te tonen. Hier lees je onze bevindingen met de nieuwe console van Nintendo, en wat we daarvan vinden.
Nintendo Switch 2: de hardware - en de prijs
De magnetische bevestiging van de Joy-Cons klinkt misschien minder secuur dan de rails van de voorganger, maar de ervaring leert dat de controllers echt niet zomaar loskomen. Dat gebeurt ook niet wanneer je de handheld daar vastpakt. Ze ontkoppelen pas wanneer je het ontgrendelknopje gebruikt.
De controllers zijn een stukje groter en dat heeft alles te maken met het feit dat de console zelf groter is. Centraal daarin staat het grotere scherm. Dat meet nu 7,9 inch diagonaal (20 cm), waar de originele Switch een scherm van 6,2 inch (15,7 cm) had. De oled Switch heeft een 7-inch (17,8 cm) scherm. Waarmee je ook vergelijkt, het scherm van de Switch 2 is echt een stuk groter.
Het grotere formaat heeft ook gevolgen voor het gewicht. Dat bedraagt nu ruim een halve kilo, waarmee je een stevige unit in de hand hebt. Het zorgt ervoor dat ik het apparaat als minder handzaam ervaren heb. Na ongeveer anderhalf uur ben ik het wel zat dat de Switch 2 constant op m’n polsen leunt. Een ander gevolg van de groter controllers is dat deze niet compatibel zijn met de diverse accessoires die hiervoor in de loop der jaren verschenen zijn - of met games die draaien om die accessoires, zoals de Ring voor Ring Fit.
De Nintendo Switch 2 kost 469,99 euro. Als je daar direct een digitale versie van Mario Kart World bij wil hebben, dan ben je 509,99 euro kwijt. Die prijzen zijn niet mals; daar koop je ook bijna een Xbox Series X (sowieso een Series S) of PlayStation 5 voor. Voor de meerprijs vergeleken met die van de originele Switch (geïntroduceerd voor 350 euro) krijg je wel een aanzienlijk krachtiger apparaat. Niet alleen is de processor veel sneller, ook is er drie maal zoveel werkgeheugen aan boord en acht keer zoveel opslagruimte vergeleken met de eerste Switch.
Een nieuw type geheugenkaart is vereist
Gezien de toename klinkt die 256 GB als enorm veel opslagruimte. Dat is ook zo, als je kijkt naar de ruimte die de eerdere Switch games vereisen. Voor de games voor de Nintendo Switch 2 houdt het niet echt over. Die kunnen veel meer ruimte in beslag nemen. De krachtiger console maakt het mogelijk om mooiere beelden te tonen, en die vergen nu eenmaal veel ruimte. Ik heb een aantal games gespeeld de afgelopen anderhalve week, waaronder Yakuza 0: Director’s Cut. Die neemt net iets meer dan 42 GB in beslag. Mario Kart World doet het iets beter met bijna 22 GB, maar die neemt alsnog meer ruimte in dan Nintendo’s vorige geheugenvreter: The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom (18,2 GB). Je hebt de ruimte dus echt nodig als je je games digitaal wil spelen.
De opslagruimte uitbreiden gaat met een microSD Express-kaart. Dat type is aanzienlijk sneller dan reguliere microSD-kaartjes, maar ook veel duurder. Dat komt doordat deze standaard te laat op de markt verscheen voor de primaire doelgroep, die van professionele foto- en videografen. Die gebruiken inmiddels het concurrerende CFExpress, de camerafabrikanten lieten microSD Express links liggen. Weinig vraag, dus een duur aanbod. De kans is groot dat een toenemende vraag vanuit Switch 2-gebruikers die prijs wel vlot zal laten dalen. Vooralsnog betaal je 50 à 60 euro voor een 256 GB microSD Express kaartje.
Het is vreemd dat je het oude, gewone SD-kaartje uit de eerste Switch niet kan gebruiken in de Switch 2. In principe zijn microSD Express lezers downwards compatible met de oudere standaard. Al zal die natuurlijk niet zo goed presteren. Dan nog is de nieuwe console meer dan prima in staat spellen van de vorige generatie af te spelen. Helaas werkt dat dus alleen wanneer je ze digitaal overzet, downloadt of via de gamekaart speelt. Daardoor ben je nog meer van die kostbare ruimte kwijt dan nodig; en dat terwijl je met de oude microSD-kaart alles al bij de hand hebt. Nintendo doet dit naar eigen zeggen om snelle laadtijden te garanderen; voor Switch 2-games is dat begrijpelijk, voor Switch-spellen niet.
Het is extra zuur omdat de Switch 2 oudere typen microSD-kaartjes wel kan uitlezen en beschrijven - maar alleen voor het kopiëren van screenshots en video's van een Nintendo Switch, zo meldt de fabrikant.
Het spiegelende scherm van de Nintendo Switch 2
Dat je snellere laadtijden nodig hebt, blijkt ook wel uit het feit dat games in een hogere resolutie kunnen draaien. Zit de Switch 2 in de dock, dan kun je tot 4k gaan (al is de resolutie niet écht 4k, maar opgeschaald tot dat formaat). Op de handheld blijft het bij 1080p, maar op dit schermformaat is dat echt geen issue. En het is nog altijd fors scherper dan de 720p van de originele Switch (omgerekend komt het neer op 279 versus 237 ppi).
Waar ik meer moeite mee heb, is dat Nintendo het apparaat voorziet van een lcd-scherm. Dat is een flinke stap terug van het oled-model waar ik de afgelopen jaren op gespeeld heb. De kleuren ogen minder verzadigd en contrastrijk. Sterker nog: ze ogen wat flets en duf, ook in vergelijking met de kleuren die op mijn eigen Philips OLED-tv te zien zijn.
Daarnaast vind ik het display best spiegelend. Cyberpunk 2077 heeft bijvoorbeeld veel donkere scènes. Ik zit dan meer tegen mijn onderkin aan te kijken (je hebt nou eenmaal geen aantrekkelijke gamehouding op een handheld) dan naar de actie in de game. Ook valt het me op dat het scherm wat last lijkt te hebben van ghosting of een wazig effect. Dat is een fenomeen dat andere gebruikers ook lijken te ervaren.
De Nintendo Switch 2 kan games tonen met 120 beeldjes per seconde. Op moment van schrijven is er alleen nog geen game die dat ondersteunt. Ja, een microspel in een verzameling minigames binnen de veredelde en betaalde techdemo Nintendo Switch 2 Welcome Tour. Alle andere spellen draaien op 60 Hz of daaronder. Daardoor heb ik de indruk dat de 120Hz-stand beelden soms onnodig invult, ondanks de variabele verversingsnelheid. Door 120 Hertz uit te schakelen, verdwijnt dat effect gelukkig.
Net als bij de eerste Switch heeft ook de Switch 2 kleine speakers onder het scherm. Die produceren een respectabel geluid. Ze klink luid, hebben een relatief diepe laag en zijn in staat audio virtueel te verplaatsen. Het effect is minimaal merkbaar. Je hoort niet of iemand links of rechts van je schiet in Cyberpunk 2077 tijdens drukke momenten, maar kunt wel gesprekken volgen en horen waar iemands stem vandaan komt tijdens de rustigere scènes. In de dock, gekoppeld aan een goed audiosysteem komt positionele audio een stuk beter tot zijn recht.
Gamen op de Nintendo Switch 2
Zodra je de Nintendo Switch 2 in de hand neemt, voel je meteen dat de kunststof behuizing glad en iets meer premium aanvoelt dan zijn voorganger. Andere grote verschillen, los van het gewicht en de omvang, blijven uit. Dat betekent dat de sticks, zonder hall effect, nog steeds een vrij beperkte draaicirkel hebben, waardoor digitale bewegingen soms onnodig stroef aanvoelen. De pijltjes- en actieknoppen landen op een zacht bedje van membraan en geven tijdens het klikken fijne feedback. De schouderknoppen daarentegen niet, omdat die vrij plat zijn.
De plus- en minknoppen zitten nu veel hoger, en vooral de minknop is lastig bereikbaar. Die zit net achter het pookje aan de linkerkant. Je moet echt met je duim over de stick heen om die te kunnen bereiken. Aan de rechterkant zit de analoge knuppel niet in de weg van de actieknoppen. Verder vind ik de nieuwe Switch vooral saai ogen. De kleur zwart/antraciet is onnodig hard en totaal niet speels, ondanks de vale en subtiele kleuren onder de pookjes. Bovendien vormt de Switch 2 nu een blok samen met mijn zwarte soundbar én zwarte Xbox onder de tv.
Achterop zit, net zoals bij het voorgaande model, een kickstand. Als je die eruit trekt en de Joy-Cons, overigens heel soepel, losmaakt, kun je in de zogenaamde tabletop-modus gamen. Dat gaat iets beter door het grotere scherm, maar ook hier heb ik weinig verschil in plezier of ervaring gemerkt. Tot slot plaats je de Switch 2 in de meegeleverde dock, zodat je kunt gamen op de tv. De dock zelf is wat ronder en groter, maar biedt achterop dezelfde aansluitingen als die van het oled-model. De extra koeling is wel welkom, want het systeem wordt soms best warm.
Als je de Joy-Cons afneemt, dan kun je ze inzetten voor muisbediening. Dit werkt het beste op een tafel of bureau. Aangezien de Switch 2 bij mij onder de tv staat en ik niet van plan ben om met een TV Diner-tray op de bank te zitten, heb ik die functie weinig gebruikt. Ik heb hem wel uitgeprobeerd, in Metroid Prime 4 en Cyberpunk 2077. De resultaten vallen me tegen. De bediening werkt stroef en voelt alsof je een 3d-beweging maakt over een tweedimensionaal vlak. Dit voelt als een soort verplichte aanpassing om het systeem iets nieuws mee te geven.
Matige accuduur
De accuduur valt op, en niet in positieve zin. Deze komt uit ergens tussen de twee en vijf uur, afhankelijk van de games die je speelt. Als je wat oudere titels speelt, of games die minder van de chipset vragen, dan houd je het gemakkelijk vijf uur uit. Maar als je veel potjes Mario Kart World speelt of helemaal losgaat in Night City in Cyberpunk 2077, dan kan je eerder op twee uur rekenen. Dat is een flinke achteruitgang ten opzichte van de Switch OLED, die soms acht tot negen uur meegaat. Ik wacht dan ook met smart op de onvermijdelijke Nintendo Switch 2 OLED.
Switch 1 dock en randapparatuur gebruiken? Reken er niet op
Nintendo lijkt niet erg meegedacht te hebben met de enorme doelgroep van bestaande Switch gebruikers, die een Switch 2 aanschaffen. Zo is het nieuwe dock niet compatibel met de oude Switch. Heb je het nieuwe dock bij je tv staan en wil je daar even een originele Switch op plaatsen? Vergeet het maar. Het ligt niet eens aan de andere breedte of de in de weg zittende sticks van de Joy-Cons. Die laatste kan je er immers afhalen. Nee, de nieuwe dock heeft een plastic uitsteeksel dat voorkomt dat de nieuwe Switch contact maakt. Hopelijk is er een technische reden voor deze belemmering, maar het is wel spijtig. Nu moet je in theorie twee docks aansluiten als je (of een huisgenoot) je oude Switch nog eens 'docked' wil gebruiken.
Een kleine pleister op de wonde is dat het nieuwe dock eenzelfde quality-of-life verbetering heeft als we ook op de Switch OLED aantroffen. De binnenzijde is van glad, glimmend plastic. Daar schuift de console heel makkelijk in, zonder dat je je zorgen hoeft te maken over krassen op het scherm. En de aansluitingen zitten in elk geval op precies dezelfde plek. Daardoor kan je makkelijk oud en nieuw dock vervangen, mocht je dat vaker willen doen. Usb-accessoires kan je dan ook snel opnieuw aansluiten, maar voor Bluetooth apparaten is dat helaas niet zo.
Ook hier werpt Nintendo namelijk barrières op. Ik heb in de loop der tijd tientallen Bluetoothcontrollers getest, die allemaal werken op de Nintendo Switch. Maar wat blijkt? Zonder update vanuit de fabrikant maken die géén verbinding met het nieuwe model. Onbegrijpelijk. De Chinese controllermaker 8bitdo, bekend van onder meer de Ultimate 2, heeft gelukkig al wel wat updates uitgebracht. Van aanbieders als Nyxi, Gamesir en Anbernic heb ik nog niets vernomen. Het is ronduit belachelijk dat Nintendo dit aan derde partijen overlaat.
Gelukkig werken de accessoires van Nintendo, zoals de eerste Pro Controller met de Nintendo Switch 2. Je mist dan wel twee functies. Je hebt geen knop voor de GameChat, waardoor je daarvoor altijd terug naar het hoofdmenu moet. Ook kun je de Switch 2 niet inschakelen met oudere controllers. Dat kan alleen met de nieuwe Joy-Cons, officieel Joy-Cons 2 genoemd, en de Nintendo Switch 2 Pro Controller. Die kost 89,99 euro. Ik heb hem wel gekocht en ben daar goed over te spreken. Dat je geen oudere Switch randapparatuur - die gewoon via Bluetooth werkt - kan gebruiken, is teleurstellend.
Nintendo Switch 2: softwarefuncties
Dat de Nintendo Switch 2 op dezelfde software draait als zijn voorganger, vind ik geen probleem. Het menu, de online winkel en de instellingen ogen allemaal hetzelfde als op de oudere modellen. Dit zorgt voor een soepele overstap van het ene naar het andere systeem, vergelijkbaar met die van een Xbox One naar een Xbox Series-console. Tegelijkertijd doet het ook iets af aan de nieuwigheid. Met exact dezelfde menu's in beeld voelt de console niet echt nieuw aan. Gezien het gemak van een bekende omgeving, is het te vergeven.
De Nintendo Switch 2 komt wel met een aantal nieuwe softwarefuncties. Zo is het eindelijk mogelijk op de console te chatten met je vrienden tijdens het gamen, via audio en video. Voor dat laatste is wel een aparte camera nodig. Nintendo verkoopt er een, maar je kan naar verluidt elke willekeurige usb webcam gebruiken - of exotischer oplossingen. Als je GameChat opent, dan hoor je elkaar via de tv-speakers (of een koptelefoon), terwijl de microfoon op de console je stem oppikt. Die kan game-audio en je stem prettig scheiden, terwijl deze ook achtergrondruis wegfiltert. Je bent daarnaast goed verstaanbaar. Je stem klinkt wat blikkig, maar drie meter afstand is geen probleem.
Daarnaast kun je gemakkelijker games delen en uitlenen. Met GameShare kun je, net als vroeger op de Nintendo DS, multiplayerspellen met je vrienden spelen. Dat doe je wanneer ze de game in kwestie zelf niet hebben, ook wanneer je online wil gamen. Verder maakt de virtuele gamecards-optie je eigen digitale gamebibliotheek spelen lastiger dan je zou willen. Je moet namelijk je oude console of je Nintendo-account koppelen en dan aangeven dat je game x op console y wil spelen; dan kan dat voortaan niet meer op console z.
Als je dat wel wil doen, dan moet je de virtuele kaart, of eigenlijk gewoon de digitale game, weer inladen bij de andere console. Het is dus net alsof je cartridges overhevelt van het ene naar het andere systeem, zonder dat je een fysieke kaart hebt. Dit werpt wederom onnodige barrières op, omdat je nu meer moeite moet doen om dezelfde virtuele versie op twee consoles of meer te spelen. Voorheen kon je de software gewoon downloaden, en na een internetcheck was het meestal mogelijk het spel te spelen. Dit voelt tot op zekere hoogte vrijheidsbeperkend aan. Als deze aline onbegrijpelijk op je overkomt, heb je de situatie scherp in beeld.
Nintendo Switch 2: de games
Tot slot: hoe presteren de games? Ik heb Mario Kart World, Yakuza 0: Director’s Cut, Sonic x Shadows Generations, Puyo Puyo Tetris 2S en Cyberpunk 2077 gespeeld qua Nintendo Switch 2-software. Het is geen wonder dat de door Nintendo uitgebrachte game soepel draait en een stabiele framerate heeft. Dat zowel Cyberpunk als Yakuza dat doen, vind ik wonderbaarlijker. Dergelijke games kwamen eerder uit voor Xbox One en PlayStation 4 (een debacle in het geval van het veeleisende Cyberpunk 2077), en laten zich heel goed spelen op Series X en PS5. Ze draaien ook zeer netjes op de Switch 2.
Je merkt soms wel dat je met een grafisch inferieure versie te maken hebt. Sommige schaduweffecten ogen gedateerd; in de handheldmodus dipt de framerate nog wel eens en hier en daar zie je dat de resolutie lager is dan je wellicht gewend bent. Over het algemeen vind ik dat dit zeer goed presterende en fijne alternatieven zijn voor de mensen die dergelijke games nog niet speelden. Mogelijk is die doelgroep klein, maar als je daarin valt dan is het goed om te weten dat de games er bijna niets onder te lijden hebben nu je ze op Switch 2 kunt spelen.
Ze kaarten echter wel een probleem aan. De Nintendo Switch 2 heeft momenteel vrijwel geen exclusieve titels. Met de nadruk op titels. Mario Kart World is de enige game waarvoor je echt een Switch 2 in huis wil halen. In juli komt Donkey Kong Bananza uit, maar dan zijn we al vijf weken verder in de releaseperiode. Een tijd waarin je als fabrikant wil dat je console schittert, maar nu schitteren de games vooral in afwezigheid. Mario Kart World is oprecht tof en leuk, maar laat hier en daar, net als de Switch 2, toch wat steken vallen.
Welke gameversie?
Gelukkig kun je vrijwel alle Nintendo Switch-spellen op de Nintendo Switch 2 spelen. Uitzonderingen daargelaten, omdat bepaalde games nou eenmaal de oude Joy-Cons nodig hebben (en niet iedereen die nog of meer heeft). Maar ook op het vlak van backwards compatibility krab ik af en toe achter m’n oren. Niet alleen omdat ik mijn Switch OLED niet in de nieuwe dock kan plaatsen of omdat ik mijn oude microSD-kaart moet achterlaten, maar omdat niet elke game profiteert van de veel betere hardware dan het vorige model.
Als een spel op de oude Switch vastgezet is op dertig frame per seconde, dan is het niet zo dat de nieuwe Switch het aantal beelden per seconde automatisch verhoogt. Zo'n begrenzing diende bij de originele Switch om een consistente ervaring te bieden binnen de beperkingen van de minder krachtige hardware, maar daar is nu geen sprake meer van. Maar die begrenzing zorgt er ook voor dat developers die hun games willen optimaliseren voor de Switch 2, daar updates voor moeten uitbrengen. Dat doen ze niet allemaal, waardoor je in de praktijk spellen tegenkomt die minder goed draaien dan je wellicht hoopte.
Conclusie
Als je niet meteen naar de conclusie bent gesprongen, zal het ondertussen wel duidelijk zijn. Naar mijn mening zet Nintendo met de Switch 2 twee stappen vooruit en één stap achteruit. Persoonlijk vind ik het altijd erg tof dat er nieuwe handhelds of spelcomputers uitkomen, omdat daarmee mee mogelijk wordt dan voorheen. Dat is ook zeker zo bij de Switch 2. Mits de game ervoor geoptimaliseerd of ontworpen is, krijg je fraaiere, gedetailleerde en soepeler getoonde beelden te zien dan met de eerste Switch.
Tegelijkertijd voelen veel zaken die Nintendo toevoegde, halfbakken of onnodig aan. Denk dan aan de vooralsnog ongebruikte 120Hz-beeldverversing of de muisbediening. Zeker van die laatste gok ik dat die snel in de vergetelheid raakt. Het voornaamste pluspunt van de Switch 2: hij voelt heel erg hetzelfde als z’n voorganger, maar dan groter en capabeler. Misschien eerder een Switch Pro dan een Switch 2, zoals elders ook opgemerkt.
Wat niet helpt, is dat Nintendo het spelers onnodig moeilijk maakt op het gebied van software. Dat geldt op veel vlakken. Je weet niet van tevoren welke oude games profijt hebben van de krachtiger hardware. Vervelender is dat je minder makkelijk je eigen games op verschillende Switch-modellen kan delen en spelen. En je kan ook niet zomaar even een kaartje met games van je oude Switch in de nieuwe steken, want games voor de Switch 2 moeten op een microSD Express kaartje staan.
Daar komt bij dat Nintendo allerlei barrières opwerpt op het vlak van controllers van derden en terugwaartse compatibiliteit. Juist dat zijn zaken waarmee de grote N punten had kunnen scoren. Zeker omdat gezien de ongewijzigde menu-omgeving een naadloze overstap een belangrijk doel was. De strubbelingen gaan zo ten koste van de toegankelijkheid, wat juist voor Nintendo altijd een cruciale factor is. Daar komt bij dat de Switch 2 zwaarder en logger is. Misschien is dat een kwestie van wennen na acht jaar op de vorige versie gespeeld te hebben, maar de korte accuduur bij veeleisende games zal zeker niet snel wennen.
Gelukkig doet de nieuwe Pro Controller een hoop goed en is Mario Kart World een ontzettend gaaf spel. De console reageert bovendien snel en voelt ondanks alles fris aan, waardoor ik toch veel plezier beleef aan het apparaat. Toch kan ik niet ontkennen dat veel dingen beter of anders hadden gekund. Dit is niet de langverwachte opvolger zoals ik hem in elk geval voor ogen had.
| Nintendo Switch 2 in een oogopslag | |
| AFmetingen & Gewicht |
Inclusief Joy-Cons: 27,2 x 11,6 x 1,39 cm, 534 g Joy-Con: 3,07 x 11,6 x 1,44 cm, 66 g Dock: 20,1 x 11,5 x 5,12 cm, 383 g |
| Beeldscherm | 7,9 inch LCD touchscreen 1920x1080 pixels, 279 PPI HDR10 120 Hz |
| Audio | Stereo speakers 3,5 mm 5.1 kanaals lineaire PCM via HDMI mono microfoon met ruis- en echo-onderdrukking |
| Aansluitingen | Console: 2x USB-C (onder: laden/dock, boven: laden/accessoires) 3,5 mm audio microSD Express kaartsleuf (tot 2TB) Gamecard sleuf Dock: 2x USB-A (480 Mbit/s) USB-C (dock) Voeding HDMI Ethernet |
| Draadloos | WiFi 6 Bluetooth |
| Accu | Console: 5220 mAh li-ion 2-6,5 uur speeltijd 3 uur laadtijd Joy-Con: 500 mAh ca. 20 uur speeltijd ca. 3,5 uur laadtijd |
| Sensoren | Joy-Con: versnelling, gyroscoop, muis Tablet: lichtsensor |
| Fabrikantinfo | Lees meer bij Nintendo |
| Adviesprijs | € 470 |
| Koop bij | |