Nothing Ear (1) Stick review: minimalistisch en eigenwijs

Als de opdracht was om op te vallen tussen het generieke TWS-aanbod, dan is de Nothing Ear (Stick) daarin helemaal geslaagd. Het begint al bij de case waarin deze oordoppen van Nothing opladen. Een witte koker met een doorschijnende buitenmantel, die je roteert om de toestellen te bevrijden. Het lijkt eerder een forse aansteker of een hippe e-sigaret, maar zeker niet een typische oplaadcase. Aandachttrekkerij? Vast, maar er zit ook een eigen kijk op mobiel luisteren achter.

Nothing Ear (Stick) - lossere pasvorm

De Nothing Ear (Stick) zet volgens de makers volledig in op geluidskwaliteit. Noise-cancelling is er niet, en ook verder hoef je weinig features te verwachten. Dat doet denken aan andere minimalisten, zoals de Yamaha TW-E3B. Het hippere karakter van de Nothing Ear (Stick) vertaalt zich wel naar een wat hogere prijs van 119 euro.

De Nothing Ear (Stick)-toestellen lijken qua design op de niet-Pro Apple AirPods. Een bud-design dat in je oorschelp hangt dus, met een steeltje. Ze gaan niet in de gehoorgang, dat vinden sommigen vast fijn. Net als de case is er gekozen voor een combinatie van witte kunststof en doorzichtige gedeeltes. Een witte of rode stip geeft duidelijk aan welk toestel links en welk rechts is. Een kleinigheid, maar bij dit design zie je dat niet meteen. Er zijn ook veel TWS’en waar die L- en R-symbolen bijna onleesbaar zijn.

Met een gewicht van 4,4 gram per toestel zit de Nothing Ear (Stick) bij het allerlichtste op de markt. Nu ja, het is niet alsof de 1,5-2 gram die andere oordopjes meer wegen echt een probleem is. Het zijn vedergewichten, maar toch blijven de Nothings goed zitten. Al zal je wel af en toe denken dat ze pardoes uit je oren gaan vallen, zo licht voelen de toestellen aan. Ook heeft de losse pasvorm consequenties voor de luisterervaring, waarover verderop meer.

Werkt met alle smartphones

Nothing is natuurlijk in de eerste plaats een smartphonefabrikant. Net als nagenoeg elke smartphonebouwer die draadloze oortjes uitbrengt, is de Ear (Stick) in de eerste plaats bedoeld als complement voor die Nothing-telefoon. Bij Apple, Oppo en andere fabrikanten betekent dit een beperktere ervaring bij telefoons van andere merken. Bij deze Nothing oortjes is dat niet het geval, al lijkt de lage latentie-modus voor gaming automatisch in te schakelen bij de Nothing-telefoon. Op andere toestellen moet je die handmatig inschakelen. Dit hebben we echter niet kunnen testen.

Heb je een iPhone of andere Android-telefoon? Dan kun je een app downloaden. Maar uiteindelijkheid heeft de Ear (Stick) niet zoveel extra functionaliteit, dus echt essentieel is die app niet. Wel hip vormgegeven, dat wel.

Heel opvallend is bijvoorbeeld hoe de equalizer zich presenteert. Niet als een typische frequentiecurve of schuifregelaars, maar als een cirkel met midden-hoge tonen-bas op 12, 4 en 8 uur. Standaard is hierop een onregelmatige vorm geplaatst, wat de tuning van Nothing zelf voorstelt. Het is iets dat het merk ook echt uitspeelt als zijnde ‘hun ding’. Als je echter zelf iets wil aanpassen, blijkt de controle relatief beperkt. We vonden trouwens de optie ‘Meer bas’ een aanrader.

Geen batterijheld

Er is natuurlijk ook bediening op de doppen zelf. Die werkt door lang of kort te drukken op het steeltje van de toestellen. Fijn is dat je in de app per oortje vier acties kunt instellen (1 x kort drukken is altijd pauzeren). Dat is ook wel nodig, want de standaardactie om volume te veranderen – lang drukken – is in de praktijk niet handig. Niet alleen moet je betrekkelijk hard drukken op de juiste plaats, waardoor het oortje verschuift. Doe je het bovendien net niet lang genoeg, dan pauzeer je de muziek.

Volgens de fabrikant gaat de accu van de oortjes zes uur mee. Dat moet voldoende zijn om een werkdag door te komen. Echt geweldig is het echter niet, als je bedenkt dat TWS’en mét ruisonderdrukking het vaak even lang uithouden.

Bass Lock: de troef van de Nothing Ear (Stick)

De enige technologie die onze aandacht trekt is Bass Lock. Dit is een functie die de pasvorm doorlopend checkt en de basweergave aanpast als dat nodig is. Bij een losse pasvorm – wat met dit design vaak voorkomt – zwakken lage frequenties immers af. Iets gelijkaardigs vind je ook op de AirPods Pro en de Bose QuietComfort EarBuds II. Nothing zet ook de relatief grote drivers in de kijker, om aan te geven dat dit een ‘betere’ TWS is. Maar het speelt daarbij in op de foute veronderstelling dat drivergrootte diepere bassen of een betere weergave garandeert.

Het voordeel van buds is dat ze vaak iets luchtiger of ruimtelijker klinken dan in-ears. Dat is hier ook het geval. Het geeft meer een ‘buiten het hoofd’, live-ervaring aan muziek. Bass Lock slaagt er ook in het verminderde laag bij dit design te compenseren. Alleen niet helemaal: met name vocalen missen wat fundament. Daardoor is er soms een nasaal randje te bespeuren, onder meer bij Taylor Swifts ‘Midnights’. Maar ook bij de tracks op ‘Patient Number 9’ van Ozzy Osborne lijkt er wel wat te missen. Ozzy zeurt altijd wel, maar deze dunnere versie doet het nog meer. De gitaren uiten zich vooral als hogere vervorming.

Dit klinkt misschien heel negatief. Maar wat we merkten is dat de Ear (Stick) evenwichtiger en zelfs goed klonk wanneer we de toestellen een beetje bleven aandrukken. Dat doet ons vermoeden dat het design net juist bij je oorschelpen moet passen. Dat is bij ons minder het geval, en dus is de positionering ten opzichte van het oorkanaal minder optimaal. Dat kan bij jou anders zijn.

Conclusie

De Nothing Ear (Stick) is iets aparts in het TWS-landschap. Zo is het ook echt bedoeld door de makers. Geen noise-cancelling, geen karrevracht functies, wel een hip design en bovengemiddelde geluidskwaliteit. Áls je de juiste pasvorm kunt verkrijgen, ten minste. Iets voor muziekliefhebbende minimalisten dus, en vermoedelijk geschikter voor gebruik in rust dan onderweg.