Sony INZONE M10S review: razendsnelle OLED voor de elite
De M3, Sony's eerste Inzone monitor die TechFi bereikte, kon me niet echt bekoren. Het topmodel, de M9, kregen we helaas niet tijdig aangeboden. De onlangs aangekondigde Sony Inzone M10S kwam juist wel vrij vlot naar ons kantoor, en alleen al door zijn bijzondere voet wilde ik hier wel eens een nadere blik op werpen. Het is echt een Sony-product, met alle goede en minder goede kanten die daarbij horen. In elk geval is het zeker geen dertien in een dozijn monitor. Reden genoeg voor een uitgebreide test en review.
Sony INZONE M10S: hóeveel?!
Laten we maar meteen met het grootste pijnpunt beginnen: de prijs. De Sony Inzone M10S is een state-of-the art oled-monitor, dus je kan een stevige deuk in je bankrekening verwachten. Alleen, zoals we eigenlijk steevast bij Sony zien, valt de prijs nog veel hoger uit dan je denkt. Ter illustratie: de snelste 27-inch 1440p oled-monitor tot voor kort, de Samsung Odyssey OLED G6, kan je voor minder dan 700 euro vinden. De enige andere 480Hz 1440p oled-monitor die je op dit moment kan kopen is de ROG Swift OLED PG27AQDP van Asus. Die kost pakweg 1100 euro. Een flinke meerprijs, maar dat is het premium voor het beste van het beste. Of in elk geval: het snelste oled-paneel. Dat brengt ons op de Sony Inzone M10S. Die moet 1349 euro opbrengen.
Dat is nóg een premium van 250 euro, vergeleken met een merk dat al niet bekend staat om zijn concurrerende prijsvoering. En ontzettend populair is onder de doelgroep van pc gamers. Je moet dus wel heel veel zelfvertrouwen hebben, om daar als Sony zover overheen te gaan. Sony heeft naar eigen zeggen nauw samengewerkt met de e-sporters van Fnatic. Of dat voldoende credibility oplevert voor doorgewinterde pc gamers en e-sporters, zal moeten blijken.
Feit is wel, dat Sony iets bijzonders heeft gemaakt van zijn eerste oled gaming monitor. Naast het snelst beschikbare paneel van dit moment, heeft het daar ook een innovatieve vorm voor ontworpen. Ook bij de aansturing heeft het de nodige eigen inbreng verwerkt, waardoor het scherm de doelgroep van veeleisende e-sporters nog meer moet aanspreken. Laten we het dus niet verder over de prijs hebben, en kijken naar wat je in huis haalt voor je investering.
Design en constructie van de Sony INZONE M10S
Sony levert de monitor in een volledig kartonnen verpakking, wat ik alleen maar kan toejuichen. De doos bevat nog wel enig plastic folie, maar in elk geval niet de grote brokken piepschuim die je helaas nog al te vaak aantreft. De onderdelen zijn er stevig in verpakt, en de vereiste bekabeling zit erbij. Daarbij is de voeding - helaas - extern uitgevoerd. Sony heeft er een relatief compact geval van gemaakt, maar het blijft een fikse zwarte baksteen met een heel lange kabel eraan. Die moet je dus ergens kwijt.
De keerzijde: het scherm is een wondertje van elegantie. Enige affiniteit met het superlatief kan mij niet ontzegd worden, maar zonder overdrijving: de Inzone M10S is een van de mooiste monitoren die ik in jaren heb gezien. Dat zit voor een groot deel, maar niet alleen, in de voet. Die moet je zelf even in elkaar zetten, wat gewoon zonder gereedschap kan. De bodemplaat van de monitor is een zeer minimalistische cirkel met een doorsnee van minder dan 20 centimeter. Het geeft het scherm een extreem kleine footprint op je bureau. Natuurlijk rijst de vraag: staat hij daar wel stabiel op? Het antwoord is een volmondig 'ja'.
Sterker, je kan de Inzone M10S fors uit het lood duwen, tot het punt dat een deel van de bodemplaat loskomt van het bureau - en dan valt hij nog niet om. Dat kan dankzij het ingenieuze ontwerp van Sony. Daarbij rust het zwaartepunt precies boven het midden van de basis. Omdat het scherm en de verticale drager relatief zwaar zijn, drukt de monitor zichzelf als het ware vast. In de praktijk is het minder gevoelig voor trillingen van het bureauoppervlak, dan monitoren met een 'gewone' ophanging. Ik heb het voor de grap met wat schermen uitgeprobeerd: naast de M10S zetten, het bureau een ferme duw geven en kijken wat er gebeurt. De andere monitoren trillen zonder uitzondering langer na, dan de Inzone M10S.
Daarmee stopt het slimme ontwerp niet. Het scherm kan volledig - 360 graden - ronddraaien op de voet. Dat gaat ontzettend soepel, je kan het met één vinger in beweging brengen. Verderop in deze review zie je daar een kort filmpje van. Dankzij het nauwkeurig omlaag drukkende gewicht stopt het zwenken zodra je loslaat. Verder kan je het scherm relatief riant kantelen, en omhoog en omlaag bewegen. Dat vergt wel wat kracht, maar het verstelbereik van 12 centimeter is netjes. Alleen een portretstand zit er niet op.
Meer fraai design zie je wanneer je de Inzone M10S van opzij bekijkt. Sony laat het dunne oled-paneel maximaal tot zijn recht komen, door het ver naar het midden door te laten lopen. Alle aansturende elektronica zit in een elegante ovaal verpakt. Die is versierd met ribbels die doen denken aan de PlayStation 4. Het is de enige hint naar de consoles van Sony, want anders dan bij de eerste Inzone modellen is het witte 'PlayStation 5 design' geheel losgelaten. De Inzone M10S is voor elite pc gamers, niet voor console plebs.
Over aansluitingen, compressie, en firmware
Sony voorziet de Inzone M10S van DisplayPort 2.1, maar wel met een UBHR10 classificering. Dat houdt in, dat de aansluiting maximaal 40 gigabit per seconde kan verwerken. Dat is iets, maar niet heel veel meer dan DisplayPort 1.4. Daarnaast heeft het scherm twee keer HDMI 2.1, dat in theorie iets meer bandbreedte biedt (48 Gbit/s), al is het in de praktijk vaak ook beperkt tot 40 Gbit/s. Hoe dan ook, voldoende snelle verbindingen voor beeld op de native resolutie van 2560x1440 pixels, bij 480 beelden per seconde - en 10-bit kleur. Mits display stream compression (dsc) wordt toegepast, want qua ruwe data is deze combinatie aanzienlijk meer dan 40 Gbit/s. Die compressie werkt wonderwel, ook bij extreem lastige testpatronen heb ik geen enkel artefact kunnen ontwaren.
Ook aanwezig is een basale usb hub met 5 Gbit/s snelheid. Er zijn twee downstream poorten; een derde usb-a aansluiting is louter bestemd voor firmware updates. Daarvan was er overigens een voorhanden bij deze test; het scherm kwam binnen met versie 001, maar versie 004 is geïnstalleerd vóór het testen. Usb-c is niet aanwezig, dus dit luxe scherm als handige docking voor je werk laptop gebruiken zit er niet echt in. Tenzij je de nodige extra kabelspaghetti op je bureau tolereert.
Sony bouwt geen luidsprekers in voor weergeven van geluid van games of andere toepassingen. Het was wellicht teveel geweest om te hopen op de Acoustic Surface Audio speakertechniek, maar die blijft vooralsnog voorbehouden aan de oled-televisies van het merk. Je moet bij LG zijn als je zoiets op je bureau wilt, maar dat is wel een heel ander scherm qua formaat en resolutie.
Een luidspreker is overigens wél ingebouwd, maar die heeft één specifieke functie, waarover hieronder meer.
Bediening en interface
Sony biedt de nodige functies die je via het on-screen menu van de monitor moet ontsluiten. Dat is een van de betere menu's in zijn soort, met een bruikbare bediening in de vorm van een minijoystick. Die zit achter de rechter achterzijde van het scherm, met de power-knop eronder. Die is enigszins verzonken, zodat je hem niet zomaar indrukt.
Het menu is ook in het Nederlands beschikbaar, maar voor deze review heb ik het in het Engels gelaten - zoals ik altijd doe. Het menu heeft een aantal opties voor gebruikers die moeite hebben de standaard menuteksten te lezen. Een daarvan is een mogelijkheid om menu-opties vergroot bovenaan het scherm te tonen. Ook is er een schermlezer, waarbij een stem de naam van de geselecteerde menu-optie uitspreekt. Daarvoor heeft Sony dus wél een speakertje ingebouwd. Het klinkt wat blikkerig, maar werkt wel.
In het on-screen Picture Mode menu zijn in sdr-modus net even andere opties te vinden, dan in hdr-modus. De door Sony in samenwerking met Fnatic ontwikkelde FPS Pro en FPS Pro+ modi zijn alleen beschikbaar in sdr. In hdr-stand kan je kiezen tussen DisplayHDR, Cinema, Game en RPG. Dat laatste is wat apart, aangezien RPG in deze context toch vermoedelijk staat voor role playing game.
De tweede hoofdmenu-optie heet Gaming Assist. Deze herbergt de door Sony gepropageerde 24,5 inch modus. Dit is een stand, waarbij exact 24,5 inch van de 27-inch gebruikt worden, uiteraard met een aangepaste resolutie van 2368x1332 beeldpunten. Daar komen we verderop nog op terug. Ook deze modus is niet beschikbaar in hdr.
Brightness stabilizer
Onder de derde menu-optie vind je iets dat je op weinig oled-monitoren ziet: een Brightness Stabilizer. Standaard staat deze uit. Daardoor worden kleinere vensters met veel wit aanzienlijk feller getoond dan grotere. Het verschil bedraagt in het extreemste geval ongeveer 180 nits: een klein venster op zwart haalt bijna 450 nits, een beeldvullend wit venster komt tot 270 nits. Dat klinkt als een fors verschil, maar hoe hoger de helderheid, hoe kleiner het ervaren verschil. Anders gezegd, het verschil tussen 50 en 230 nits is aanzienlijk groter dan tussen 270 en 450 nits. Bij oudere oled-schermen - zeker oled tv's met monitoraansluitingen - was zo'n aanpassing van de helderheid veel sterker zichtbaar.
Om die reden stabiliseren de meeste oled-monitoren de helderheid, door simpelweg de maximale helderheid te begrenzen. Dat doet Sony standaard dus niet, maar het kán wel. Mocht je toch hinderlijke fluctuaties in helderheid ervaren bij het groter en kleiner maken van je Excel-spreadsheets en Word-documenten, dan kan je daar via de Brightness Stabilizer wat aan doen. De 'Mid' instelling begrenst de helderheid op zo'n 330 nits, de 'High' instelling op 270 nits.
De volgende menu-instellingen spreken redelijk voor zich. Onder Input kan je de invoer selecteren. Dat kan ook rechtstreeks, door de joystick naar links te bewegen als het menu niet actief is. Onder Audio kan je het volume van de 3,5 mm audio-uitgang regelen - feitelijk het geluid dat via hdmi of displayport wordt aangeleverd. Het Personalize-menu bevat ook maar één optie: om het ledje van de monitor uit te zetten. Dat is al amper zichtbaar, want het zit in de rechterzijkant. Mocht je het toch hinderlijk vinden, dan kan het dus uit.
Verder kan je onder OSD menu de gebruikelijke zaken van het menu aanpassen (taal, transparantie en time-out), en onder Panel settings de zaken die het oled-paneel moeten beschermen. Sony geeft geen expliciete burn-in garantie, maar dit moet onder de reguliere garantie bij normaal gebruik gedekt zijn. Bij 'Others' vind je de genoemde instelling voor het vergrootglas, de screen reader, de mogelijkheid de firmware te updaten en de fabrieksherstel optie.
INZONE Hub
Sony biedt, net als de meeste monitorfabrikanten, een stukje software om de monitor vanaf een pc te bedienen. Dat moet wel een Windows pc zijn, gebruikers van MacOS of Linux hebben pech. Aan de andere kant, dat zijn niet de doorgaans door gamers gebruikte besturingssystemen. In het geval van Sony heet het Inzone Hub, en het is een redelijk complete app. Hij dupliceert alle functies van het on-screen menu, wat niet vanzelfsprekend is. Daarnaast detecteert de software het, als er iets wijzigt aan de kant van de monitor. Ook dat is niet altijd het geval.
Je kan met Inzone Hub een beeld preset kiezen en desgewenst koppelen aan een toepassing. Zo kan je bijvoorbeeld naar sRGB-modus schakelen als je de browser opstart, of naar Standard-modus voor beeldbewerking. Verder moet je akkoord gaan met een hele lange reeks punten in de gebruikersovereenkomst; daarnaast vraagt de software om diagonistische gegevens naar Sony te sturen. Dat kan je ook achteraf aan- of uitzetten.
Beeldkwaliteit van de Sony INZONE M10S in SDR...
Met alle praktische aspecten van de Sony Inzone M10S in de achteruitkijkspiegel, is het tijd voor het theoretisch intermezzo. Hoe goed is de beeldkwaliteit van deze monitor? Dat bepalen we met behulp van Calman Ultimate, een softwarepakket van Portrait Displays. Bestemd voor kalibratie, bevat het ook een uitgebreide selectie gereedschap voor het analyseren van een beeldscherm. Daarmee krijgen we goed inzicht in de schermkwaliteit met objectieve meetgegevens. Alle testresultaten vind je in de tabel, hier probeer ik het te beperken tot de hoofdzaken. Liefhebbers kunnen de schermafdrukken van Calman bekijken, maar die kan je ook gewoon negeren.
Het is opvallend dat de Game modus waarin de Inzone M10S uit de doos staat, bepaald niet de beste beeldkwaliteit biedt. Sterker, het is lang geleden dat ik zo'n naar blauwzweem op een monitor zag. Soms passen fabrikanten dat toe om de helderheid hoger te doen lijken dan hij is. In dit geval is de maximale helderheid niet de hoogste waartoe het scherm in staat is. Die levert namelijk de Standard-modus, die ook een veel neutralere kleurtemperatuur toont. Waarom dat niet - conform de naam - ook de standaardmodus is waarin het scherm staat bij eerste gebruik, mag Joost weten.
Voor deze test heb ik de Inzone M10S doorgemeten in de Game modus, want ik test schermen altijd éérst zoals ze uit de doos komen. Veel gebruikers zullen immers niet verder kijken naar de mogelijkheden. Daarnaast heb ik deze modus ook getest met een andere kleurtemperatuur, waarbij de testresultaten én de gebruikservaring een stuk beter zijn. Standaard staat deze op 'Neutral', maar 'Warm' is een betere keuze. Verder heb ik ook de Standard modus gemeten, die een nog beter resultaat voor kleurnauwkeurigheid laat zien. Dat geldt ook voor de sRGB-modus, en bepaald niet voor de Cinema modus.
Die kan je hoe dan ook negeren, want de Standard- en sRGB-modi zijn magistraal goed gekalibreerd. Beter dan bijna elke andere monitor die ik getest heb, uitgezonderd de ROG Swift OLED PG34WCDM. Die is van vergelijkbaar niveau. Zowel langs de oudere dE2000 als de modernere dEITP-lat is de kleurnauwkeurigheid van zeer grote klasse. Je kan er uitstekend je video's of foto's mee bewerken, zonder bang te zijn dat het eindresultaat er op een ander scherm vreemd uitziet. Een DCI-P3 of AdobeRGB-modus zitten niet op de M10S, wat gezien het beoogde gebruiksdoel niet gek is.
Het contrast is uiteraard oneindig, en de uniformiteit is zeer goed, wat bij oled in de regel het geval is. Uiteraard hoef je je bij deze schermtechniek geen zorgen te maken over zaken als clouding, backlight bleeding en andere ongerechtigheden waarmee lcd-monitoren wel kunnen kampen.
...en in HDR
Dat brengt ons op de beeldkwaliteit bij hdr-weergave. Er zijn vier hdr-modi, waarvan DisplayHDR de standaard is. Hoewel het scherm volgens Windows niet gecertificeerd is volgens een hdr-standaard, komt deze modus zeer goed overeen met de DisplayHDR TrueBlack 400 norm. De kalibratie is ook hier van extreem hoog niveau. Geen enkele oled-monitor die ik tot dusver heb getest levert zo'n kleine kleurafwijking af. Alleen de ROG PC32UCDM komt in de buurt, wat wel een heel ander scherm is qua afmeting, resolutie en beeldsnelheid.
Nadeel van de DisplayHDR modus is, dat de piekhelderheid beperkt is tot zo'n 430 nits. Dat beperkt uiteraard de impact, al is 430 nits op oled nog altijd een ander verhaal dan op lcd, waar de aangrenzende pixels immers niet volledig zwart kunnen zijn. Maar voor gamen en video's kijken met meer contrast is er Game HDR. Deze modus piekt ruim boven de 1000 nits (bij een 1% of 2% venster, dat wel). De keerzijde is een grotere kleurafwijking. In de gemiddeldes valt die nog wel mee, in de extremen niet. Het is een beetje de vraag of je dat in de praktijk merkt, het zijn zeer specifieke deelkleuren die de mist in gaan. Ik heb heel wat hdr-materiaal bekeken op de Inzone M10S, maar geen moment last gehad van kleurafwijking in de praktijk.
De Cinema HDR modus houdt het midden tussen DisplayHDR en de Game HDR modi. De afwijkingen zijn kleiner dan in Game HDR, maar de piekhelderheid is ook lager. Beide zijn hoger dan in DisplayHDR. You win some, you lose some.
Gameprestaties van de Sony Inzone M10S
Om 480 beelden per seconde te tonen, mag elk individueel beeldje niet langer zichtbaar zijn, dan iets meer dan 2 milliseconden. Dat is voor oled-panelen niet ondoenlijk, maar stelt wel hoge eisen aan de afstelling. De leds moeten écht heel snel oplichten en weer doven. Zeker omdat oleds ook continu oplichten en weer doven om inbranden tegen te gaan, vergt dat héél snel schakelen. En dus aansturing van de hoogste klasse. Het is iets dat Sony uitstekend afgaat. Natuurlijk heeft het bedrijf veel ervaring met oled televisies, maar die kennen toch een heel wat bedaagder verversingssnelheid dan deze monitor.
De Sony Inzone M10S is met de OSRTT getest in zowel sdr als hdr. Reden hiervoor is, dat de karakteristieken in die twee standen vaak net iets verschillen. De meetresultaten laten dat ook hier zien. Op het eerste gezicht lijkt de respons in sdr net wat minder. Nadere besturdering van de overgangen tussen grijstinten wijst uit, dat de vertraging eerder gevolg is van interpretatie van de meting, dan dat er iets aan de snelheid zelf mankeert. In hdr zien we een vlekkeloos resultaat.
Samengevat: de beeldsnelheid en responstijden van de Sony Inzone M10S zijn van topniveau. Het paneel is zonder meer snel genoeg om de beloofde verversingsfrequentie te tonen. Daarbij geldt natuurlijk ook, dat zelfs als je videokaart niet 480 beelden per seconde kan aanleveren, de M10S wél veel sneller het eerstvolgende frame laat zien, dan een monitor die bijvoorbeeld op de helft van deze snelheid werkt. De 'wachttijd' op een volgend frame is nooit meer dan 2,08 milliseconden.
Ook de input lag is extreem laag. Zowel in hdr als in sdr blijft die onder de 3 milliseconden gemiddeld, van invoer tot reactie op het scherm. Het kleine verschil tussen sdr en hdr lijkt veroorzaakt te worden door een marginaal langere usb polling delay; de on-display lag is bij hdr marginaal lager, maar dat verschil valt denkelijk in de foutmarge van de meting. Hoe dan ook is het een van de laagste invoervertragingen voor monitoren die ik heb gezien.
Sony INZONE M10S in de praktijk
Wat betreft het eerste gebruik is er meer dat vreemd is, dan de blauwige standaard kleurmodus. Uit de doos staat de Inzone M10S namelijk in een energiebesparende stand. Die beperkt helderheid, instelmogelijkheden én de beeldfrequentie. Feitelijk alles waardoor deze monitor sterk is, wordt zo onbereikbaar. Het is niet zo gek dat Sony daarover een melding toont bij de eerste activatie. Die spoort je aan deze energiebesparende stand direct uit te schakelen. Heb ik ook gedaan natuurlijk, maar het is tamelijk ridicuul dat monitorfabrikanten zich in dit soort bochten wringen om een bepaald energielabel te verkrijgen.
Kort en goed: doe je dit niet, dan is je verversingsfrequentie beperkt tot 60 beelden per seconde. Niet bepaald waar je een slordige dertienhonderd euro voor hebt neergeteld. Zet je de energiebesparing uit, dan kan je de 480Hz aantikken. Dat gaat niet zonder slag of stoot, althans: tijdens het testen gebeurde het regelmatig, dat de maximale beeldsnelheid in Windows bleef steken op 240 of 360 Hz. Waarom? Die vraag hebben we bij Sony neergelegd. Het gebeurt ook niet eenvoudig reproduceerbaar, maar na het aanpassen van bepaalde instellingen en wisselen van invoer en aangesloten appaaat. Een fabrieksherstel bood altijd soelaas, maar dat is natuurlijk niet ideaal.
Los van dit fenomeen is de Inzone M10S een genot in het gebruik. Dat begint al met het mechanische deel. Aanpassen van het scherm op de voet is heerlijk soepel. Het klinkt als een kleinigheid, maar iets waar je elke dag plezier van hebt, is juist groots door die eenvoud. Ook het menu is prettig in het gebruik, je schakelt snel tussen gewenste instellingen. Daar kunnen veel andere merken nog wat van leren. Maar bovenal bij het gamen is de Inzone M10S van grote klasse.
De kleurweergave is eigenlijk in elke preset goed - met het blote oog zijn er wel nuanceverschillen te zien, maar zelfs de onderkoelde 'Game' preset is in games niet zo blauwig als hij oogt in de Windows desktop. In elk geval zolang je wegblijft uit gebieden met veel sneeuw in je games: wit is écht te blauw in deze instelling. Maar ook de andere voorkeurinstellingen zien er goed uit, zowel in sdr als hdr. De rijke kleuren en soepele beeldovergangen maken het gamen heel plezierig.
De synchronisatie met de door de videokaart aangeleverde beelden is ook voorbeeldig. In de lastige Pendulumtest van Nvidia zie ik wel wat schokken als de beeldsnelheid écht laag is (onder de 35 fps), maar geen 'scheuren'. In games merk je ook van schokken hoegenaamd niets, maar met een RTX 4070 Ti en een RTX 3080 Ti mobile zijn de TechFi test pc's natuurlijk vrij goed voorzien van grafische rekenkracht.
De 24,5-inch modi zijn interessant, al ben ik duidelijk geen doelgroep. Het perfecte zwart van oled zorgt voor een wat dikkere omlijsting, maar die is niet echt storend. Je blikveld is kleiner, waardoor je zeker sneller beweging opmerkt. Het is begrijpelijk dat e-sporters de voorkeur geven aan een compacter formaat scherm, en hoe Sony dat formaat aanbiedt op een 27-inch monitor is slim, en fraai geïmplementeerd. De FPS Pro en FPS Pro+ presets kan ik niet goed beoordelen, daarvoor ben ik simpelweg niet goed genoeg in games als Counterstrike. Met wat potjes tegen bots (jawel) leek met name de FPS Pro+ modus te helpen bij het wat trefzekerder raken van tegenstanders, maar het kan ook zijn dat het na een uurtje spelen weer meer in de vingers zat. Vermoedelijk zijn deze presets niet per se een reden voor dit scherm te kiezen, maar kunnen ze een interessante extra vormen.
De reden om voor de Inzone M10S te kiezen is de moeiteloze souplesse waarmee het scherm beelden tevoorschijn tovert, ongeacht of die nu langzaam en vol detail aan je voorbij trekken, of juist razendsnel veranderen. De 1440p-resolutie is uitstekend voor dit formaat, en biedt aanmerkelijk meer detail dan 1080p. Het maakt het ook mogelijk de maximale beeldsnelheid te behalen (in Counterstrike stond de teller regelmatig op 480Hz), waarmee je ook qua temporeel detail aan je trekken komt.
Conclusie
Veel (pc) gamers zullen de Sony Inzone M10S vermoedelijk negeren. Vergeleken met de ROG Swift OLED PG27AQDP van Asus is hij erg duur, en in tegenstelling tot dat bedrijf heeft Sony geen reputatie op het vlak van pc gaming. De associatie met console gaming zal eerder nadelig zijn. Dat is jammer, want Sony heeft zich overduidelijk ingespannen om die pc gamer aan te spreken. De samenwerking met e-sports team Fnatic, met aangepaste beeldmodi en monitor presets als resultaat, illustreert dat. Ook in het design is meegedacht met de fanatieke fps gamer, die zoveel mogelijk ruimte wil om met de muis heen en weer te maaien. Er zijn weinig monitoren die minder ruimte innemen, dan deze Inzone M10S.
Bovenal levert deze monitor een ervaring op in beeldkwaliteit en gaming prestaties, die de hoogdravende marketingbeloftes goeddeels inlost. Zelfs als je de wat aparte 24,5-inch modi links laat liggen en voor een 'gewone' preset gaat, is die ervaring namelijk uitmuntend. De kalibratie van het oled-paneel is, mits je de Standard- of sRGB-modus gebruikt in sdr, en DisplayHDR in hdr, voortreffelijk. De Game hdr-stand is ook erg goed, zij het met grotere kleurafwijkingen. Die zijn eerder meet- dan merkbaar, terwijl de hogere piekhelderheid een meeslepender ervaring oplevert.
De Sony Inzone M10S is een van A tot Z doordachte gaming monitor, met design en prestaties waar slechts weinige aan kunnen tippen. Natuurljk zijn er zaken die te wensen overblijven, bijvoorbeeld op het vlak van aansluitingen (usb-c was welkom geweest) of speakers (Acoustic Surface Audio voor de volgende versie graag, Sony). Maar het is flauw om op die slakken zout te leggen. Los van de prijs haal je een 1440p gaming monitor in huis die meedoet aan de absolute top van wat op dit moment mogelijk is. Als je daarvoor wilt gaan, moet je die meerprijs dan maar voor lief nemen.
Sony INZONE M10S
| Sony INZONE M10S in een oogopslag | |
| Afmetingen | 60,4 x 38,4-50,4 x 19,7 cm |
| Gewicht | 6,2 kg |
| Beeldscherm | 26,5 inch (67,3 cm) W-OLED QHD (2560x1440 pixels), 109 PPI |
| Audio | geen speakers 3,5 mm audio-uitgang |
| Aansluitingen | 2x HDMI 2.1 DisplayPort 2.1 UHBR10 USB-B x1, USB-A x2 5 Gbit/s Voeding (extern) 3,5 mm audio |
| Snelheid | 24 - 480 Hz 0,03 ms GtG VESA DP adaptive sync (Freesync), Nvidia G-Sync compatible, HDMI VRR |
| HDR | HDR10, HLG |
| Helderheid | 275 nits SDR 1300 nits HDR piekhelderheid |
| Contrast | 1.500.000:1 |
| KLeurweergave | 98,5% DCI-P3, 10-bits (1,07 mld. kleuren) |
| Ergonomie | 12 cm hoogte verstelbaar, -2°-25° kantelen, 360° zwenken |
| Bijzonderheden | 24,5 inch modus FPS Pro, FPS Pro+ presets |
| Testresultaten Portrait Calman Ultimate |
Helderheid wit HDR Cinema |
| Testresultaten OSRTT |
Responstijden (480 Hz) HDR: Gemiddeld waargenomen: 0,64 ms Percentage < 2,08 ms: 100% Beste: 0,2 ms Slechtste: 1 ms Input lag (480 Hz) HDR: Gem. on-display lag: 1,6 ms Laagste on-display lag: 0,1 ms Hoogste on-display lag: 3,3 ms |
| Fabrikantsinfo | Lees meer bij Sony |
| Adviesprijs | € 1349 |
| Koop bij | |