Nothing
Nothing Ear (Stick) review: minimalistisch en eigenwijs
Achter de Nothing Ear (Stick) zitten een hoop grote namen uit de mobiele wereld. Met zijn kokervormige doos en eigenzinnig karakter zijn dit draadloze oordoppen die heel hard proberen anders te zijn.
Als de opdracht was om op te vallen tussen het generieke TWS-aanbod, dan is de Nothing Ear (Stick) daarin helemaal geslaagd. Het begint al bij de case waarin deze oordoppen van Nothing opladen. Een witte koker met een doorschijnende buitenmantel, die je roteert om de toestellen te bevrijden. Het lijkt eerder een forse aansteker of een hippe e-sigaret, maar zeker niet een typische oplaadcase. Aandachttrekkerij? Vast, maar er zit ook een eigen kijk op mobiel luisteren achter.
Nothing Ear (Stick) - lossere pasvorm
De Nothing Ear (Stick) zet volgens de makers volledig in op geluidskwaliteit. Noise-cancelling is er niet, en ook verder hoef je weinig features te verwachten. Dat doet denken aan andere minimalisten, zoals de Yamaha TW-E3B. Het hippere karakter van de Nothing Ear (Stick) vertaalt zich wel naar een wat hogere prijs van 119 euro.
De Nothing Ear (Stick)-toestellen lijken qua design op de niet-Pro Apple AirPods. Een bud-design dat in je oorschelp hangt dus, met een steeltje. Ze gaan niet in de gehoorgang, dat vinden sommigen vast fijn. Net als de case is er gekozen voor een combinatie van witte kunststof en doorzichtige gedeeltes. Een witte of rode stip geeft duidelijk aan welk toestel links en welk rechts is. Een kleinigheid, maar bij dit design zie je dat niet meteen. Er zijn ook veel TWS’en waar die L- en R-symbolen bijna onleesbaar zijn.
Met een gewicht van 4,4 gram per toestel zit de Nothing Ear (Stick) bij het allerlichtste op de markt. Nu ja, het is niet alsof de 1,5-2 gram die andere oordopjes meer wegen echt een probleem is. Het zijn vedergewichten, maar toch blijven de Nothings goed zitten. Al zal je wel af en toe denken dat ze pardoes uit je oren gaan vallen, zo licht voelen de toestellen aan. Ook heeft de losse pasvorm consequenties voor de luisterervaring, waarover verderop meer.
Werkt met alle smartphones
Nothing is natuurlijk in de eerste plaats een smartphonefabrikant. Net als nagenoeg elke smartphonebouwer die draadloze oortjes uitbrengt, is de Ear (Stick) in de eerste plaats bedoeld als complement voor die Nothing-telefoon. Bij Apple, Oppo en andere fabrikanten betekent dit een beperktere ervaring bij telefoons van andere merken. Bij deze Nothing oortjes is dat niet het geval, al lijkt de lage latentie-modus voor gaming automatisch in te schakelen bij de Nothing-telefoon. Op andere toestellen moet je die handmatig inschakelen. Dit hebben we echter niet kunnen testen.
Heb je een iPhone of andere Android-telefoon? Dan kun je een app downloaden. Maar uiteindelijkheid heeft de Ear (Stick) niet zoveel extra functionaliteit, dus echt essentieel is die app niet. Wel hip vormgegeven, dat wel.
Heel opvallend is bijvoorbeeld hoe de equalizer zich presenteert. Niet als een typische frequentiecurve of schuifregelaars, maar als een cirkel met midden-hoge tonen-bas op 12, 4 en 8 uur. Standaard is hierop een onregelmatige vorm geplaatst, wat de tuning van Nothing zelf voorstelt. Het is iets dat het merk ook echt uitspeelt als zijnde ‘hun ding’. Als je echter zelf iets wil aanpassen, blijkt de controle relatief beperkt. We vonden trouwens de optie ‘Meer bas’ een aanrader.
Geen batterijheld
Er is natuurlijk ook bediening op de doppen zelf. Die werkt door lang of kort te drukken op het steeltje van de toestellen. Fijn is dat je in de app per oortje vier acties kunt instellen (1 x kort drukken is altijd pauzeren). Dat is ook wel nodig, want de standaardactie om volume te veranderen – lang drukken – is in de praktijk niet handig. Niet alleen moet je betrekkelijk hard drukken op de juiste plaats, waardoor het oortje verschuift. Doe je het bovendien net niet lang genoeg, dan pauzeer je de muziek.
Volgens de fabrikant gaat de accu van de oortjes zes uur mee. Dat moet voldoende zijn om een werkdag door te komen. Echt geweldig is het echter niet, als je bedenkt dat TWS’en mét ruisonderdrukking het vaak even lang uithouden.
Bass Lock: de troef van de Nothing Ear (Stick)
De enige technologie die onze aandacht trekt is Bass Lock. Dit is een functie die de pasvorm doorlopend checkt en de basweergave aanpast als dat nodig is. Bij een losse pasvorm – wat met dit design vaak voorkomt – zwakken lage frequenties immers af. Iets gelijkaardigs vind je ook op de AirPods Pro en de Bose QuietComfort EarBuds II. Nothing zet ook de relatief grote drivers in de kijker, om aan te geven dat dit een ‘betere’ TWS is. Maar het speelt daarbij in op de foute veronderstelling dat drivergrootte diepere bassen of een betere weergave garandeert.
Het voordeel van buds is dat ze vaak iets luchtiger of ruimtelijker klinken dan in-ears. Dat is hier ook het geval. Het geeft meer een ‘buiten het hoofd’, live-ervaring aan muziek. Bass Lock slaagt er ook in het verminderde laag bij dit design te compenseren. Alleen niet helemaal: met name vocalen missen wat fundament. Daardoor is er soms een nasaal randje te bespeuren, onder meer bij Taylor Swifts ‘Midnights’. Maar ook bij de tracks op ‘Patient Number 9’ van Ozzy Osborne lijkt er wel wat te missen. Ozzy zeurt altijd wel, maar deze dunnere versie doet het nog meer. De gitaren uiten zich vooral als hogere vervorming.
Dit klinkt misschien heel negatief. Maar wat we merkten is dat de Ear (Stick) evenwichtiger en zelfs goed klonk wanneer we de toestellen een beetje bleven aandrukken. Dat doet ons vermoeden dat het design net juist bij je oorschelpen moet passen. Dat is bij ons minder het geval, en dus is de positionering ten opzichte van het oorkanaal minder optimaal. Dat kan bij jou anders zijn.
Conclusie
De Nothing Ear (Stick) is iets aparts in het TWS-landschap. Zo is het ook echt bedoeld door de makers. Geen noise-cancelling, geen karrevracht functies, wel een hip design en bovengemiddelde geluidskwaliteit. Áls je de juiste pasvorm kunt verkrijgen, ten minste. Iets voor muziekliefhebbende minimalisten dus, en vermoedelijk geschikter voor gebruik in rust dan onderweg.
| Nothing Ear (Stick) in een oogopslag | |
| Audio eigenschappen | 12,6 mm driver Polyethyleen nafthalaat en polyurethaan diafragma |
| Afmetingen & Gewicht |
Oordopjes: 2,98 x 1,88 x 1,84 cm, 4,4 g Oplaadcase: 8,71 x 2,98 x 2,98 cm, 46,3 g |
| Kleuren | Wit/transparant |
| Waterdicht | IP54 stof- en zweetbestendig |
| Accu | Afspelen: tot 7 uur Gesprekstijd: tot 3 uur I.c.m. oplaadcase: |
| Draadloos | Bluetooth Google Fast Pair Microsoft Swift Pair Codecs: AAC, SBC |
| Bijzonderheden | Draagdetectie Geen ANC |
| Adviesprijs | € 119 |
Nothing Ear (2) review
Het hippe naamkaartje verklapt het al: dit is de tweede editie van de in-ears van het merk. Verwarrend genoeg is het de derde, als je de hierboven gereviewde Sticks ook meetelt. Bovendien hebben alle een uitstekend staafje, alleen is dat bij de Stick net wat langer. Daarvan waren we niet zo onder de indruk, maakt het technologiebedrijf van Carl Pei het weer goed met Ear (2)?
Transparantie is een beetje de gimmick van Nothing. De Ear (Stick) arriveerde in een transparant buisje, de Ear (2) van 149 euro woont in een even doorzichtige doos. Daarin kan je deze oortjes goed bekijken. De toestellen zelf lijken sterk op de voorganger, en ook op de Stick. Nothing gaat weer voor een hybride design: elk apparaat hangt met een dopje in je oor, maar er is ook een staafje dat langs je oorlel bengelt. Mede omdat de Ear (2) zo licht is – 4,5 gram – zijn ze heel comfortabel. De stabiliteit is nochtans uitstekend, ook op de fiets of bij het roeien. Er hangt ook een ecologisch etiket aan dit product, met dank aan zeer minimalistische verpakking en het gebruik van hergebruikte materialen.
Van een transparant doosje verwacht je dat het snel vol met krassen zal staan. Na enkele maanden gebruiken kunnen we stellen dat dit wel meevalt. De case kan tegen een stootje. De Ear (2) is er in het zwart of wit. Als je bezorgd bent over sporen van vuil, is de zwarte uitvoering met een donkere case de betere keuze. Je kunt hem trouwens ook draadloos opladen, wat je niet altijd tegenkomt op dit prijspunt. De oortjes gaan vier uur mee met NC ingeschakeld, geen geweldig resultaat is.
HiFi op een eigen manier
De marketingafdeling van Nothing legt sterk de nadruk op geluidskwaliteit. Op codec-vlak maakt het bedrijf evenwel aparte keuzes. Geen aptX-ondersteuning en op LDAC moet je evenmin rekenen. Wel kunnen ze (gecomprimeerde) hi-res streamen via LHDC, een codec die vroeger ook wel HWA werd genoemd. De ‘H’ in die naam stond voor Huawei, maar inmiddels is het wel een standaard die breder wordt gebruikt. Vooral bij Chinese merken, zoals Oppo en Motorola. De Razr 40 Ultra bijvoorbeeld, bleek het aan boord te hebben. Op onze Samsung Z Fold 4 viel de Ear (2) terug op AAC. Dat zal ook zo zijn met een iPhone.
Klik twee keer voor…
De Nothing Ear (2) hebben een bediening die afwijkt van de norm. In de staafjes zitten piepkleine microswitches die je moet indrukken voor het bedienen van de functies. Meerdere keren of wat langer knijpen activeert weer andere functies. Klinkt ingewikkeld? In de Nothing X-app wordt wel heel helder uitgelegd wat welke handeling doet. Je moet het natuurlijk nog onthouden, maar onze scepsis hierover bleek in de praktijk toch misplaatst. Je pakt de staafjes relatief makkelijk vast en het bedienen wordt snel een automatisme. Met dunnere vingers is het wel eenvoudiger.
De Nothing X-app oogt aanvankelijk heel sober. Toch staat deze eigenlijk bol van de opties. De Ear (2) heeft qua functies dan ook heel wat meer te bieden dan de Ear (Stick). Zo kun je hem verbinden met twee apparaten en detecteert het wanneer je de oortjes uitneemt. Standaard kwam de app ook met een degelijke eenvoudige equalizer. Een latere firmware-update voegde een geavanceerde versie bij met fijnmazige instelmogelijkheden. Je kunt zelfs heel gericht frequenties boosten of onderdrukken en daarbij de Q-factor (de breedte van de piek) instellen. Dat verwacht je niet in een TWS-app.
Persoonlijk geluid met Mimi
Nothing pakt ook uit met gepersonaliseerd geluid, waarbij de klank wordt aangepast aan je gehoor. Daarvoor doorloop je een vrij lange gehoortest, geleverd door het Duitse Mimi. Zo’n functie komt als een hype over. Maar is wel degelijk zinnig: het is een biologisch feit dat je gehoor al vanaf de leeftijd van twintig jaar afneemt. Dat is een subtiel proces dat niet betekent dat je doof wordt; je neemt alleen wel bepaalde frequenties minder goed waar. Daarnaast heb je nu eenmaal ook mensen met een zekere gehoorschade.
Het is in elk geval interessant om de test te doen in de app. Dat neemt wel wat tijd in beslag. Achteraf kun je met een testsample het verschil horen en zelfs de sterkte van de correctie instellen. Het samplegeluid zet wel de verschillen iets te nadrukkelijk in de verf. Als je je eigen muziek speelt, kun je de functie ook in/uitschakelen. Daarbij zijn de verschillen toch wat subtieler. Zelf vonden we het testresultaat te fel en overhelder klinken. Toch niet ons idee van evenwichtig.
Ook gepersonaliseerde ruisonderdrukking
Op z’n hoogste stand is de ruisonderdrukking van de Ear (2) behoorlijk effectief. Bij ons werd het zelfs een tikje beter door de ruisonderdrukking te laten personaliseren. Dit houdt in dat je in een luide omgeving een meting laat uitvoeren terwijl je de oortjes draagt. Gemakkelijk te doen dus en het heeft een meerwaarde. De Nothing-ruisonderdrukking blokkeert vooral lage motor- en rolgeluiden goed, spraak komt er nog altijd door. Bij het pendelen of tijdens een vlucht brengt dit al aardig wat rust en zal je een film nog goed kunnen volgen. Het is zeker geen absolute stilte, de vergelijkbaar geprijsde Sony WF-C700 doet het bijvoorbeeld beter. Voor het thuiswerken is dit meer dan voldoende. In een druk kantoor of stadsomgeving is het feit dat je nog veel hoort voor sommigen een plus, voor anderen een min.
De aanwezigheid van de geavanceerde equalizer en de klemtonen die Nothing legt, doet ons vermoeden dat er toch wat audiofiele types rondlopen bij het bedrijf. Het is ook heel trots op z’n eigen Nothing-tuning, niet iets waar elke maker van draadloze oortjes mee kan uitpakken. Uit de doos vonden we de Ear (2) in elk geval heel wat evenwichtiger klinken dan de Ear (Stick).
Aanvankelijk lijkt het alsof de oorjes heel diepe bassen kunnen produceren, maar dat is een beetje een illusie. ‘prayer remember’ van Slowdive bijvoorbeeld, kon echt wel wat massiever overkomen. Toch blijft het wel aangenaam, en door een nadruk op hogere midtonen krijg je een echt detailgevoel, bijvoorbeeld als piano’s of strijkers spelen. Ook bij ‘Guardians of the Galaxy: vol 3’ miste het machtige wat, maar waren dialogen en effecten wel goed te horen.
Conclusie
Met de Ear (2) produceert Nothing een veel betere TWS dan de Nothing (Stick). Voor de prijs biedt het een heel behoorlijk product, met een duidelijke focus op geluidskwaliteit. De ultieme aanrader in dit prijssegment is het niet, maar het is zeker geen slecht product. Het is een prima keuze als je rust zoekt op kantoor of thuis.
| Nothing Ear (2) in een oogopslag | |
| Kleuren | Wit/transparant, zwart |
| Afmetingen & Gewicht |
Oordopjes: 2,94 x 2,15 x 2,35 cm, 4,5 g Oplaadcase: 5,55 x 5,55 x 2,22 cm, 51,9 g |
| Audio eigenschappen | 11,6 mm driver Grafeen en polyurethaan diafragma 3 microfoons per oortje |
| ANC | Adaptieve actieve ruisonderdrukking tot 40 dB |
| Waterdicht | IP54 stof- en zweetbestendig (case is IP55) |
| Accu | 33 mAh (per oortje) 485 mAh (oplaadcase) Spelen: tot 6,3 uur (zonder ANC) Spelen: tot 4 uur (met ANC) Gesprekstijd: tot 3 uur (zonder ANC) I.c.m. oplaadcase: |
| Draadloos | Bluetooth 5.3 Multipoint Google Fast Pair Microsoft Swift Pair Codecs: AAC, SBC, LHDC |
| Bijzonderheden | Draagdetectie |
| Adviesprijs | € 149 |
| Koop | |